Tring, tring! Tring, tring! klinkt het door het huis. Moeder is in de keuken en roept: “Joop, wil je even de telefoon opnemen, alsjeblieft?”
Uit de huiskamer klinkt: “Natuurlijk, mam.”
Joop laat zijn huiswerk rusten en neemt de telefoon op. “Hallo, u spreekt met Joop Sluiter,” zegt hij netjes. “Ha papa, kom je wat later thuis? Ja, ik geef het door aan mama. Tot straks!”
Hij laat het mama weten, maakt nog een paar rekensommen af en loopt dan de trap op naar zijn kamer. Voor zijn vader thuis komt, wil hij eerst nog een stukje lezen. Hij trekt zijn schoenen uit en pakt het boek Jojo en de verdwenen haktol van het nachtkastje. Na een poos lezen valt hij op bed zomaar in slaap, met het boek nog in zijn handen.
~~~
Op het perron staat een jongetje te wachten. De wind speelt door zijn blonde haren. Nog een paar minuten, dan zal de trein het station binnen rijden. Het stipje in de verte wordt al groter en groter. Met knarsende remmen staat de trein dan eindelijk stil. Mensen stappen uit en in.
De jongen zoekt een plaatsje bij het raam. Een fluitsignaal later zet de trein zich met een lichte schok langzaam weer in beweging. Sneller, steeds maar sneller gaat het. De wereld buiten vliegt voorbij.
“Dag jongeman,” zegt de conducteur, “mag ik je kaartje even zien?”
“Alstublieft, mijn kaartje, meneer.”
“Waar gaat de reis heen?”
“Mijn opa wacht op het station in Boxtel.”
“Veel plezier,” zegt de conducteur.
Na een tijdje klinkt een vriendelijke stem: “Attentie, halte station Boxtel.”
Joop stapt uit en kijkt om zich heen. Geen opa te zien. Ook buiten het station is hij er niet! Is hij misschien vergeten Joop af te halen?
Opa was bezig in zijn tuin. En oma lag in haar tuinstoel; ze was in slaap gevallen. Haar handen houden haar breiwerk nog vast. Zzz… zoem, zzz…zoem. Een vlieg landt op de neus van oma. Van dat gekriebel moest ze pardoes niezen. Nu ze wakker is, kijkt oma op haar horloge.
“Oeps!” roept ze naar opa, “je moet gauw naar het station. Jojo wacht daar op je!”
Opa knikt en gaat snel op pad.
Intussen is Joop de Stationsstraat ingelopen. Het is er druk op deze zaterdag. Op de hoek is een speelgoedwinkel. In de etalage liggen puzzels, boeken en ballen in allerlei kleuren. Achterin ligt een grote haktol. Zo een prachtige tol heeft Joop nog nooit gezien. Hij wil deze heel graag kopen. Gelukkig heeft hij van zijn moeder wat zakgeld meegekregen. En zo stapt hij even later blij de winkel uit met zijn nieuwe tol in een plastic tasje.
“He, kijk uit!” roept iemand. Piepende remmen, toeterende auto’s.
Geschrokken staat hij nu aan de overkant van de straat. Hij was overgestoken zonder links en rechts te kijken of de weg wel vrij was. Dat was op het nippertje goed afgelopen! Van de schrik bekomen zucht hij eens diep en loopt voorzichtig terug richting het station. Dan stopt er een auto naast hem. Het raampje gaat open en hij ziet zijn opa die hem vraagt in te stappen.
Het is altijd weer leuk om bij opa en oma op bezoek te zijn. Zoals altijd, als Joop uit logeren gaat, mocht hij ook deze keer zeggen wat hij ‘s avonds wilde eten. Natuurlijk werd het frietjes met mayonaise en appelmoes.
Na het eten in bad en dan nog even TV kijken. Opeens bedacht Joop dat hij nog iets aan zijn opa en oma wilde laten zien.
“In een winkel vlakbij het station heb ik een mooie haktol gezien. Van mijn zakgeld heb ik hem kunnen kopen. Wacht, ik haal hem even.”
Hij loopt naar de hal. In de plastic tas zit een grote scheur. De tol is weg! Waar was zijn haktol?
“Geen nood,” zegt opa, “we gaan samen zoeken.”
Zo gezegd, zo gedaan. Eerst naar de winkel waar de tol te koop was. Die aardige juffrouw wist precies hoe de tol eruitzag. Ze wist ook nog te vertellen dat ze een geluid van piepende remmen en getoeter had gehoord, nadat Jojo de winkel had verlaten. Ze was naar buiten gelopen en zag dat Jojo gelukkig niets mankeerde. Op de vraag of ze de haktol nog gezien had, vertelde ze dat het doosje mooi verpakt was in cadeaupapier. En… Er zat een sticker op met de naam van de winkel. Dus, mocht de eerlijke vinder zich melden, dan zou ze het zeker laten weten. Opa gaf haar alvast zijn telefoonnummer.
“Kom Jojo,” zei opa , “we kunnen alleen maar afwachten. We gaan naar huis.”
~~~
Tring, tring! Tring, tring!
Joop schrikt wakker, geeuwt en wrijft de slaap uit zijn ogen. Hij hoort de telefoon nog een keer kort overgaan en weet dat zijn moeder die intussen heeft opgenomen. Hij gaat rechtop in zijn bed zitten. Door die beweging glijdt het boek op de grond. O ja, hij weet het weer! Hij was in slaap gevallen bij het spannendste deel van het verhaal. Zou Jojo zijn haktol weer terughebben?
Joop pakt het boek van de vloer en gaat weer op het bed zitten om verder te lezen. Dan… Ziet hij iets op de rand van het nachtkastje liggen.
Nee, dat kan niet waar zijn! Ongelovig legt hij zijn boek weg, staat op en neemt het gekleurde pakje in zijn handen. Hij draait hem om en om, schudt een keer en scheurt dan het papier eraf. Hij opent het doosje en kijkt, wrijft nog eens door zijn ogen en kijkt opnieuw! Joop gelooft zijn ogen niet als er uit het doosje een bekend voorwerp komt. Daar… is die verdwenen haktol!
