Ergens in een ver land leefden eens een koning en een koningin. Ze hadden het reuzeleuk samen, maar er kwamen maar geen prinsen of prinsesjes.
Op een dag riep de koningin opeens: “Ik heb zo’n zin in pizza!�
De koning belde direct de pizzakoerier en liet een pizza komen die zo groot was dat hij in vijftig stukken moest worden gesneden. De koningin at de pizza in tien minuten op en zei: “En nu wil ik ijs.�
Nadat ze een halve emmer ijs had leeggegeten – aardbeiensmaak met stukjes chocola – ging ze naar bed. Ze sliep een gat in de volgende dag. Om 12 uur ‘s middags zat ze eindelijk aan de ontbijttafel en at een hele rol beschuit op met een dikke laag boter en hagelslag.
Zo ging dat een hele week en de buik van de koningin werd steeds dikker. Terwijl ze normaal eigenlijk zo dun was als een rietje. Toen ze bijna niet meer door de deur van het paleis kon, liet de koning de dokter komen die haar lang onderzocht.
“Zucht eens,� zei de dokter.
De koningin zuchtte diep en liet per ongeluk een harde boer. “Oeps,� zei ze. “Dat was niet de bedoeling. Het spijt me, dokter.�
De dokter klopte op haar knie en luisterde ook eens goed naar de bolle buik van de koningin. Daarin borrelde van alles. Toen hij wat harder drukte om beter te kunnen horen wat er nu zo’n gek geluid maakte, liet de koningin een hele harde wind. Zo hard dat de deur ervan openvloog.
“Oeps,� zei de koningin weer. De dokter, die wel wat gewend was van zijn patiënten, draaide toch even zijn hoofd de andere kant op. Het begon namelijk wel heel erg vies te ruiken. Gelukkig kwam er een fris windvlaagje naar binnen.
“Mevrouw de koningin,� sprak hij toen heel deftig. “Ik moet u vragen een plasje op dit potje te doen, want ik vermoed dat er iets in uw buik zit.�
Toen keek de koningin ineens heel ernstig. “Wat denkt u dan dat er in mijn buik zit?� vroeg ze een beetje zenuwachtig. De dokter voelde of zijn baard nog op zijn kin zat en zei: “Misschien zit er wel een kleine hoogheid in uw buik.�
Toen begon de koningin weer heel hard te lachen en schaterde: “Ik ben nu toch veel te oud om een baby te krijgen?�
De dokter pakte zijn tas in en schudde zijn hoofd. “Wonderen bestaan, lieve koningin.�
De dokter had gelijk gehad. Acht maanden later werd een klein prinsesje geboren.
De koning en de koningin noemden haar Mirabella. Het meisje was mooi, klein en teer en ze lachte de hele dag. Behalve wanneer ze haar flesje op moest drinken. De koningin probeerde van alles: pap van gemalen beschuiten, appelmoes, gepureerde worteltjesyoghurt en chocolade-ijs met kokosvlokken, geprakte appelflappen met speculaasjes, …
Maar niets hielp. De prinses lustte gewoon niets.
Ten einde raad liet de dokter een fee komen, die hij nog kende van toen hij als kind zijn tanden aan het wisselen was. De fee had wel vaker kinderen gezien die niets lusten.
Ze stelde de koning voor om een varkentje in huis te nemen. De koning moest daar even hard over nadenken. Stel je voor, een varken over de vloer. Al die modder in huis, daar voelde hij niets voor. Maar overal is een oplossing voor, had de koningin gezegd. Dus werd er snel een hok gebouwd in de paleistuin. Toen dat klaar was, bracht de fee het varken in haar rood met wit gestippelde vrachtauto.
Het varken, dat Corrie Vreetgraag heette, was als een kind zo blij dat ze in het paleis mocht wonen. En het was ook bijzonder fijn dat Corrie alles, maar dan ook alles lustte.
Op advies van de fee werd de kleine prinses iedere dag bij Corrie gebracht. In het hok stonden een kacheltje en een mooie roze pluchen bank waar ze gemakkelijk met zijn tweetjes op konden liggen.
De prinses en Corrie Vreetgraag werden onafscheidelijke vrienden. En zowaar begon de prinses ook alles te proeven wat Corrie at. Tot grote opluchting van de koning en de koningin. De prinses groeide op tot een mooie jonge vrouw en ook Corrie leefde nog lang en gelukkig.
