In de tuin heeft Noortje haar poppen op het speeldeken gelegd. Ze heeft tasjes en bordjes klaargezet. Noortje is echter verdrietig en boos. Ze wil niet met haar poppen spelen.
“Nee! Met jullie kan ik niet spelen,� huilt ze. Boos gooit ze de koffiekan van het speelgoedserviesje in de struiken.
Minou de poes, die lag te slapen, schrikt. Als een wervelwind vliegt de poes naar het tuinhuis achterin de tuin. Eenzaam blijft Noortje achter.
Luna en Sofie zijn haar beste vriendinnetjes. Maar nu…
“Noor! Stop met zeuren. Je mocht naar het feestje bij Luna, maar je wou niet!� roept moeder kwaad vanuit de keuken.
“Luna en Sofie hebben prinsessenkousjes. Die heb ik niet!� roept Noortje en ze stampt nijdig op de grond. “Ze spelen ‘prinsesje’. Ik mag alleen meespelen als ik ‘tovenaar’ ben. Ik heb geen glinsterende prinsessenkousjes en dus ben ik geen prinses. Maar ik wil geen tovenaar zijn. Ik wil een echte prinses zijn!� klaagt ze.
“Noor! Zeur niet over kousen! Als je niet kan spelen met je poppen, kom je maar naar binnen. Dan kun je me helpen met de koekjes,� roept moeder.
Met een rood gezichtje komt Noortje de keuken binnen, plukt enkele versgebakken koekjes van de keukentafel en ploft zich neer op een keukenstoel.
Moeder noemt haar alleen ‘Noor’ als ze echt boos is. Zoals nu.
“Je hebt genoeg kousen. Oma heeft er voor jou met streepjes gebreid. En met Kerst heb je zelfs K3 kousjes gekregen,� zucht moeder terwijl ze verder werkt.
“Maar ik wil kousjes zoals Luna en Sofie! Ik wil een prinses zijn en geen tovenaar,� weent Noortje.
“Noor! Voor de zoveelste keer: ik koop geen kousen met glitter. Je hebt genoeg kousen.�
De volgende morgen kan Noortje haar K3 kousjes niet vinden.
Ze had die gisterenavond toch klaargelegd? Ze begrijpt het niet. Ze lagen op haar rode jeansbroek samen met haar K3 bloesje. Nu zijn de kousjes weg. Noortje kruipt op de grond, kijkt onder haar bed, tilt zelfs de mat omhoog. Maar ze kan ze niet vinden.
Traantjes staan in haar ogen.
Moet ze nu met haar witte sokjes naar school? Nee! Witte sokjes zijn zo ‘gewoon’, denkt ze en ze doet dan maar de streepjes kousjes van oma aan.
Maar wat gebeurt er?
Op school hebben Luna en Sofie witte kousjes aan! Geen glitterkousjes!
“Spelbreekster! Waar zijn onze kousjes?� sist Luna als ze Noortje ziet. Noortje begrijpt het niet.
“Wat? Ik heb jullie kousjes niet. Ik heb mijn oma-kousjes aan want mijn K3 kousjes zijn weg,� snikt Noortje onbeheerst. Tot haar verbazing voelt ze de troostende arm van Sofie rond haar tengere schouders.
“Mijn prinsessenkousjes zijn ook verdwenen. Deze nacht! Zomaar!� fluistert Sofie en ze kijkt angstig om zich heen.
“Kousen kunnen zomaar niet verdwijnen!� Noortje zegt het héél hard. Het wordt muisstil en dan…
“Ik ben mijn berenkousjes kwijt,� zegt een kindje uit de klas.
“Mijn broer kan zijn kabouterkousjes niet vinden,� zegt een ander kindje.
Iedereen van de klas is kousjes kwijt. Hoe kan dat nu?
Die avond gebeurt er bij Noortje thuis iets héél geheimzinnig.
Vliegensvlug eet Minou haar kommetje gulzig leeg. Noortje kan haar niet aaien, zo vlug is ze weg.
Noortje rent haar nieuwsgierig achterna. De tuin door, tot aan het tuinhuis.
Waar is Minou gebleven? Noortje ziet haar niet meer. Is ze misschien toch door een gat in het tuinhuis kunnen kruipen?
Noortje duwt de struiken weg om door de ramen van het tuinhuisje te kijken.
“Miauw… Miauw… Miauw…� Het klinkt heel zachtjes.
Dan ziet ze het. Op een gekleurd nestje ligt Minou met zes kleine poezenhummeltjes!
De poes heeft een heerlijk zacht bedje gemaakt voor haar kleintjes. Een zacht bedje van kousjes. Wie had dat gedacht?
Prinsessenkousjes…
Noortjes K3 kousjes…
Kabouterkousjes…
De volgende dag nodigt Noortjes moeder alle kindjes van de klas uit. Iedereen krijgt taart en limonade. Noortje en haar moeder hebben een verrassing!
De kindjes mogen door de ramen van het tuinhuis kijken.
Ze moeten wel héél stil zijn.
“Miauw… Miauw… Miauw…� Minou zit nog steeds op het kousenbedje met haar kleintjes.
“Mijn kabouterkousjes…�
“Mijn prinsessenkousjes…!�
“Mijn…�
Elk kindje ziet wel iets dat verdwenen was.
“Minou mag onze kousjes hebben voor haar baby’tjes! Wij spelen wel zonder onze kousjes en iedereen mag meespelen,� zegt Sofie.
“Joepie! Het is feest. Iedereen mag meespelen!� roept Noortje.
De kindjes mogen in de koekentrommel zelfs lekkere koek met chocolade nemen.
“Zelfgemaakt!� zegt Noor fier en mama glimlacht.
Nu zijn er geen glitterkousjes nodig om samen te spelen. Daar heeft Minou voor gezorgd!
