Vandaag gaat Pieter voor het eerst naar de zwemles. Het is een grote dag voor hem.
Hij is met mama naar de winkel geweest en hij heeft een stoere zwembroek gekozen. Het is een donkerblauwe zwembroek met oranje strepen aan de zijkanten en het cijfer 5 groot op de voorkant. Pieter is heel trots op zijn nieuwe zwembroek. Hij is nog geen 5 jaar, maar als de lente weer komt, wordt hij 5.
Pieter hoort mama in de gang roepen: “Schatje, zullen wij gaan fietsen? Anders komen wij te laat voor de eerste zwemles.”
Pieter gaat achter op mama’s fiets zitten. Mama zet zijn grote zwemtas in haar fietsmand en ze gaan.
“Je zult het heel leuk gaan vinden”, zegt mama op weg naar het zwembad. “Als je eenmaal hebt geleerd hoe het moet en je je zwemdiploma hebt gehaald, dan kun jij zonder zwembandjes bij ons in het meer gaan zwemmen. Dat is nog veel leuker!”
Pieter luistert naar mama en denkt: “Hmm, zonder zwembandjes in het water gaan” en zegt ineens tegen mama: “Dat is vet cool, mam. Dan ga ik bommetje doen in het water! Dat is stoer, he?”
“Ja, maar eerst je zwemdiploma halen”, zegt mama.
Het is zo ver. Pieter en mama zijn bij het zwembad aangekomen. Het is een groot zwembad met een lange gang naar de kleedkamers. Mama en Pieter gaan de gang in en mama trekt snel blauwe hoesjes over haar schoenen aan. Samen gaan ze de kleedkamer in.
Het is druk in de kleedkamer. Er liggen overal handdoeken op de bankjes en op de vloer. Grote zwemtassen liggen in de weg of hangen aan de kapstokken. Veel moeders helpen hun kinderen met afdrogen en andere moeders helpen hun kindjes met uitkleden.
Mama vraagt Pieter om zich uit te kleden. Pieter houdt niet van zo’n drukte. Hij doet zijn shirt en broek uit en kijkt naar de meisjes en jongens. Ineens ziet hij Sem, zijn buurjongen. Pieter zegt meteen “Mam! Mam! Sem is ook hier!”.
Maar mama is te druk met de zwemtas bezig. Zij is iets aan het zoeken.
“Mam! Sem gaat ook zwemmen, kijk! Hij zwaait naar mij”, zegt Pieter nog een keer tegen mama.
Maar mama hoort nog steeds niks. Zij zit nu met haar neus diep in de zwemtas en zegt tegen Pieter: “Nee hé, we zijn je zwembroek vergeten!”
“Vergeten?”, vraagt Pieter verbaasd.
“Hij zit niet in de zwemtas… Ah liefje, we hebben hem thuis laten liggen”, zegt mama.
“Pieter, Pieter! Ik heb een nieuwe zwembroek!”, zegt Sem.
Pieter kijkt naar Sem’s zwembroek en zegt: “Die van mij is ook nieuw en heel stoer, maar mama is vergeten hem mee te nemen!”
“Oooh!!” zegt Sem en gaat met zijn moeder naar de douches.
Mama neemt Pieter bij de hand en ze gaan de kleedkamer uit. Ze zoeken de badjuf om te vertellen dat Pieter’s zwembroek niet in de tas zit. De badjuf zegt dat mama maar eens in het mandje voor gevonden voorwerpen in de gang moet kijken. Misschien zit daar nog een zwembroek in die Pieter kan lenen. Ze kijken snel in de mand en er ligt van alles: Een oude handdoek, rubberen badslippers, een kleine schattige knuffel, een zwembril en ja hoor: gelukkig ook een zwembroek.
Mama is heel opgelucht en haalt de zwembroek uit het mandje. Ze zegt met een glimlach tegen Pieter: “Je hebt geluk vandaag, snel naar de kleedkamer en deze aan doen.”
Maar Pieter is niet blij: de zwembroek is roze. Met gefronste wenkbrauwen kijkt hij mama aan en blijft in de gang staan.
“Ik ga die niet aandoen”, zegt Pieter tegen mama en hij schudt zijn hoofd.
“Waarom niet?”
“Hij is roze en is niet stoer!”
“Alleen voor deze keer, liefje.”
“Nee! Ik wil hem niet.”
Mama begint zich al zorgen te maken want de eerste zwemles kan elk moment beginnen.
“Het is tijd. Doe deze aan en anders ga je maar in je blootje.”
“Neeeee! Ik ga zélf in het mandje kijken,” zegt hij.
“Maar we hébben er toch al in gekeken?” zegt mama en slaakt een diepe zucht.
Pieter zoekt tussen de spullen in de mand en zegt ineens met strálende ogen: “Kijk mam, kijk wat ik heb gevonden? Een stoere zwarte zwembroek!”
Mama vindt hem te groot en houdt de broek omhoog.
“Jongen, deze is voor papa’s en past jou echt niet, voor jou lijkt het wel een jurk!”
“NÃet!!! Als je met de touwtjes een dÃkke knoop maakt past ie wél!”
“Goed dan, snel naar de kleedkamer, dan gaan we het maar proberen.”
Pieter doet de zwembroek aan en mama trekt de touwtjes heel strak aan en maakt ze met een driedubbele strik vast. De broek komt tot over de knieën van Pieter, maar blijft wel zitten.
“Zie? Ik zei het toch! Het past!”
“Ga jij nu maar snel douchen en daarna naar de zwemles!”
Pieter drukt op de knop van de douche. Het water is een beetje koud en Pieter maakt snel zijn haartjes even nat. Ze lopen vlug door naar het bad. De badjuf is net met Sem en twee andere kindjes het ondiepe water in gegaan. Pieter is blij en zegt tegen mama: “Ik ga zwemmen hoor, doei mam.”
“Pieter!”, roept mama, “mama nog een knuffeltje geven?”
Pieter geeft mama een dÃkke knuffel en springt dan met zijn stoere zwembroek het water in. Zo kwam alles toch nog goed!
