Mart Muis is een heel oude muis. Hij woont in een heel oud huisje in Amsterdam. Bij Oma Schort en Opa Snor, een heel oud vrouwtje en een heel oud mannetje. Mart Muis woont in de keuken, in een holletje in de muur achter de oven. Daar zit hij lekker warm en veilig. En daar kan Poes Roof niet bij hem in de buurt komen.
Mart Muis eet de etensrestjes van de keukenvloer. Die laat Oma Schort vallen als ze aan het koken is. Een stukje wortel. Een stukje ui. Zelfs een stukje eierkoek. Of twee pinda’s. Of een druppel vla. Mart Muis lust echt alles. Maar omdat hij al zo oud is, is hij heel groot geworden. En al die kleine beetjes vullen zijn buikje niet meer.
Daarom eet Mart Muis sinds kort ook uit de etensbak van Poes Roof. Vroeger zou hij dat nooit gedurfd hebben. Toen Poes Roof nog jong was, probeerde hij Mart Muis altijd te vangen. Dan ging Poes Roof heel stil in de keuken zitten. Hij verstopte zich onder de keukenkast, en zat dan urenlang te wachten tot Mart Muis uit zijn holletje kwam.
Poes Roof was dol op muizen. Maar Mart Muis was slim en liet zich niet pakken.
Eén keer is het bijna misgegaan. Terwijl Mart Muis door de keuken liep, werd hij door Poes Roof gegrepen. Maar gelukkig kwam toen net Opa Snor de keuken in, en die heeft Mart Muis toen bevrijd. Hij pakte Poes Roof bij zijn nekvel, en Poes Roof liet Mart Muis meteen los. Mart Muis is toen snel naar zijn holletje gerend en heeft zich dagenlang niet laten zien.
Maar dat is al lang geleden. Nu is Poes Roof ook heel oud. Poes Roof is zo oud dat hij altijd moe is en bijna de hele dag slaapt. Ook ’s nachts ligt Poes Roof te slapen. En als hij opstaat, is hij zo stram en stijf van het slapen dat hij heel langzaam is.
Mart Muis loopt wel drie keer per dag naar de etensbak van Poes Roof in de huiskamer.
Dat is een spannende tocht door het huis van Oma Schort en Opa Snor. Want als muis moet je zorgen dat niemand je ziet. Dus sluipt Mart Muis stilletjes langs de plinten, achter stapels oude kranten langs, en onder stoelen en tafels door. Gelukkig is het een rommeltje in het huis van Oma Schort en Opa Snor, en kan Mart Muis zich onderweg overal verstoppen.
Het is een lange tocht van zijn holletje naar de etensbak van Poes Roof. En als Mart Muis eindelijk bij de etensbak met kattenbrokjes is, moet hij heel voorzichtig zijn. Want Poes Roof slaapt meestal pal naast zijn etensbak. Dan hoeft hij niet zo ver te lopen als hij wil eten.
Van onder de kast loert Mart Muis naar Poes Roof. Als hij zeker weet dat hij slaapt, neemt hij een sprint en duikt met kop en staart in de etensbak. Hij pakt steeds een paar brokjes en verdwijnt daarmee snel weer onder de kast. Als Poes Roof wakker wordt en zijn lege etensbak ziet, denkt hij vaak: hé, voor ik ging slapen had ik toch een bak vol brokjes? Hij snapt er niets van. Dan zit Mart Muis stilletjes te giechelen onder de kast.
Op een dag had Mart Muis zijn buikje zo rond gegeten dat hij onder de kast in slaap was gevallen. Toen Mart Muis wakker werd, zag hij tot zijn schrik dat Poes Roof zijn ogen open had. Hij was wakker! Maar gelukkig voor Mart Muis, is Poes Roof zo oud dat hij niet goed meer kan zien. En ook niet goed meer kan ruiken.
En zo worden iedere dag de brokjes van Poes Roof door Mart Muis opgegeten. Maar Oma Schort doet steeds verse brokjes in de lege etensbak. Gelukkig maar! Zo heeft iedereen altijd voldoende te eten en hoeft niemand honger te lijden!
