Sara is druk aan het spelen op school. Ze is deze ochtend aan het schilderen samen met haar vriendinnetje Lily. De juffrouw heeft gevraagd of ze iets willen schilderen dat ze mooi of lief vinden.
Lily vindt bloemen mooi en heeft een bloem geschilderd.
“Voor mijn mama,� zegt ze tegen de juffrouw.
De lievelingskleuren van Lily zijn geel en roze. Geel voor het rondje van de bloem en roze voor de blaadjes.
“En jij Sara?� vraagt de juffrouw.
Sara schildert een hondje, want die vindt ze lief. Thuis heeft ze een klein, wit hondje: Milly. Mama zegt dat Milly een chihuahua is en dat ze al bij hen woont van toen Sara nog niet geboren was. Als Sara nog in mama’s buik zat, schopte ze toen ze Milly hoorde blaffen.
Al van het moment dat Sara zich kan herinneren zijn Sara en Milly beste vriendjes. Ze spelen vaak samen.
Sara heeft het hondje op het schilderij blauw geschilderd. Sara vindt de kleur blauw heel erg mooi en haar eigen knuffel is ook blauw. Het schilderij is af en Sara denkt dat mama het gaat ophangen in de keuken. Thuis hangt de keuken vol met haar schilderijen en tekeningen.
~~~
Over de middag gaan Sara en Lily buiten spelen. Ze spelen doktertje. Sara doet alsof ze heel ziek is geworden en Lily gaat haar opereren. Sara moet steeds heel hard lachen als Lily met een raar apparaat op haar buik drukt. Het kietelt en voelt koud aan.
De juffrouw noemt het een stethoscoop en legt uit dat je hiermee naar de hartslag kan luisteren. De dokter gebruikt het om te horen of je niet ziek bent. Als Sara de stethoscoop op Lily haar buik legt, moet ze gillen van het lachen en samen hebben ze veel lol.
~~~
Wanneer de school uit is, ziet Sara mama met Milly staan. Ze rent zo snel mogelijk het schoolplein over. Milly kwispelt blij.
“Woef,� zegt ze en ze springt met alle vier haar pootjes hoog de lucht in. Ze geeft likjes in Sara haar gezicht.
“Haha, dat kietelt Milly!� lacht Sara.
Sara zwaait nog even naar Lily.
“Tot morgen!� roept Lily terwijl ze terugzwaait.
Sara mag de riem van Milly vast houden. Milly heeft een mooie, rode riem met gekleurde steentjes erop. Die kreeg ze van Sara als cadeau voor haar eerste verjaardag.
Sara huppelt over de stoep en Milly rent achter haar aan. Omdat ze zo klein is, moet ze hard rennen om haar baasje bij te houden. En dan klinkt er ineens een harde blaf: “Woef�.
Ze blijven meteen allebei staan. Sara is een beetje bang. Milly vindt het ook niet leuk en ze doet haar staartje naar beneden.
“Woef!� gaat het weer.
Het komt nu steeds dichterbij en Sara moet ervan huilen. Ze roept mama, die snel aan komt lopen. Gelukkig is mama nooit bang en kan Sara dicht tegen haar aan staan.
“Mama, het klinkt als een hele grote, boze hond,� zegt Sara.
Voorzichtig lopen ze verder, het hoekje om. Sara vindt het heel erg spannend. Ze houdt de hand van mama stevig vast. Als ze de hoek voorbij zijn, zien ze… géén grote, boze hond? Sara snapt er niks van.
“Mama, waar is de hond nu?�
Mama moet lachen en vertelt dat de hond bij de tuin hoort waar ze langs lopen. De hond blaft om de baasjes te laten weten dat er mensen aankomen. Milly doet dat ook weleens.
Sara is blij dat de hond niet bij hen kan komen. Als ze door het kiertje van de tuinpoort kijkt, ziet ze de hond staan. Die is bruin en heel erg groot. Het lijkt wel een beer! Maar Sara is nu niet bang meer en samen met mama en Milly stappen ze verder naar huis.
Als ze thuis komen, zet mama thee voor Sara. Dat vindt Sara altijd gezellig, want dan krijgt ze een koekje en mag ze alles vertellen wat er die dag is gebeurd. Ze vertelt over het schilderen en laat het schilderij aan mama zien. Mama vind het het allermooiste schilderij dat ze ooit heeft gezien en ze hangt het meteen bij de andere tekeningen.
Als papa thuis komt, gaan ze lekker eten. Sara lust bijna alles. Alleen spinazie vindt ze niet zo lekker. Vandaag eten ze aardappeltjes met broccoli en een gehaktbal. Sara eet alles op en dat vindt papa heel knap. Hij zegt dat Sara net zoveel eet als papa en dat is echt heel erg veel.
Na het avondeten mag Sara een verhaaltje kiezen dat mama dan voorleest. Ze kiest een verhaaltje over een hondje dat verdwaald is, maar uiteindelijk zijn baasje weer terugvindt.
Sara pakt de grote oren van haar knuffelhondje vast en stopt haar duimpje in haar mond om te luisteren naar het verhaal. Als het uit is, geeft mama haar een dikke kus. Milly mag ook nog even een kusje komen geven.
Daarna valt Sara in slaap en droomt ze over een heel groot land met alleen maar lieve, kleine en grote hondjes.
