“De hoogste tijd om naar bed te gaan, lief schildpadje van me,” zei mama schildpad.
Schildpadje zuchtte eens diep. “Maar mama, ik wil nog spelen, ik ben echt nog niet moe, hoor!” zei ze terwijl ze in haar oogjes wreef. En terwijl ze luid gaapte voegde ze daar nog aan toe: “Ik ben zeker dat zeehondje ook nog wakker is, die mag vast héél lang opblijven.”
Mama schildpad glimlachte. “Ik denk dat zeehondje al lang in Dromenland is hoor. Jullie hebben zo hard gespeeld vandaag! Kom, dan gaan we snel je tandjes poetsen en een verhaaltje uit je lievelingsboek lezen en dan kun jij ook naar Dromenland.”
Schildpadje keek met grote ogen naar haar mama. “Dromenland? Wat is dat voor land? Kun je daar spelen?” vroeg schildpadje.
“In Dromenland kun je spelen wat je maar wilt,” antwoordde mama schildpad.
Schildpadje voelde dat ze inderdaad misschien wel een klein beetje moe was en besloot om flink haar tandjes te poetsen en naar bedje te gaan, zoals mama vroeg. Bovendien was ze toch wel nieuwsgierig geworden naar Dromenland.
Toen schildpadje lekker warm in bedje lag, werden haar ogen steeds zwaarder. En… ze viel in slaap.
Ineens hoorde schildpadje een bekende stem vlak naast haar. Het was zeehondje!
“Dag schildpadje, waar bleef je nu toch?” vroeg zeehondje vrolijk. “Het is hier superleuk!”
“O, euh, ik wilde eigenlijk niet slapen,” glimlachte schildpadje ietwat verlegen naar haar vriendje.
“Dan ben je vast nog nooit in Dromenland geweest. Kom, ik laat je alles zien!” zei zeehondje uitgelaten terwijl hij zijn pootje geruststellend om schildpadje legde.
“Hè, wat voel ik daar? Je hebt allemaal knopjes op je rug, schildpadje,” zei zeehondje verbaasd.
“Huh, knopjes, waar dan?” vroeg schildpadje terwijl ze haar kopje in alle richtingen draaide om op haar schild te kunnen kijken.
“Kijk, hier, langs beide zijkanten,” antwoordde zeehondje.
En inderdaad, schildpadje zag aan beide kanten van haar schild drie knopjes in verschillende kleuren: geel, groen en blauw aan de ene kant en oranje, roze en paars aan de andere kant.
“Waar zouden die voor zijn?” vroeg ze een beetje bang.
“Geen zorgen, lief schildpadje,” zei zeehondje, “in Dromenland gebeuren alleen maar leuke dingen.”
Nu begonnen ze het wel wat warm te krijgen. De zon stond hoog aan de hemel in Dromenland. Het was zomer.
“Mag ik een knopje proberen?” vroeg zeehondje.
“OK, maar voorzichtig, hoor,” zei schildpadje, terwijl ze zich afvroeg wat er zou gaan gebeuren. Maar ze vertrouwde zeehondje volledig, hij was haar beste vriend!
Zeehondje besloot om op het groene knopje te drukken, de kleur van schildpadje. En ineens… begon het schild van schildpadje te groeien.
Schildpadje kroop uit haar schild en keek verwonderd naar wat er gebeurde.
Samen met zeehondje zag ze hoe het schild openging en steeds meer op een zwembad begon te lijken.
Ze had zich niet vergist. Er begon langzaam water in te stromen en er kwamen leuke zwembadspeeltjes tevoorschijn: een grote rubberen eend, een zwemband, een opblaasbal, …
“Joepie!” riepen ze in koor. En vervolgens plonsden ze in het water.
“Nu ben ik wel benieuwd naar een volgend knopje,” zei schildpadje opgetogen. En ze duwde met haar pootje op het oranje knopje aan de ene kant van het zwembadschild.
Bzzzz, daar kwam een speelgoedbootje aangevaren met daarop een dienblad met ijsjes. “Hoera!” riepen schildpadje en zeehondje blij.
“Mmm, mijn lievelingssmaak, chocolade,” zei schildpadje terwijl ze van haar ijsje genoot.
“En ook mijn lievelingsijs: vanille,” glunderde zeehondje.
Nadat ze hun ijsje op hadden, speelden ze nog een tijdje in het zwembad.
Ze hadden zo’n plezier!
“Laten we nog eens een knopje proberen, zeehondje,” zei schildpadje tegen haar vriendje. “Het is jouw beurt om te kiezen.”
Zeehondje drukte op het gele knopje. Nieuwsgierig keken de vriendjes om zich heen. En toen ineens … De rubberen eend die in het zwembad dobberde begon met zijn vriendelijke ogen te knipperen en keek hen lachend aan.
“Hallo, ik ben Eend. Hebben jullie zin om op mijn rug over Dromenland te vliegen?”
Natuurlijk hadden ze dat!
Het was fantastisch, schildpadje en zeehondje keken hun ogen uit. Ze vlogen over bomen die op swingende muziek stonden te dansen, over een rivier van chocolademelk, een ballenbak zo groot als een voetbalveld, …
Toen vloog Eend terug naar het zwembad. Ze zagen het juist op dat moment weer krimpen tot het terug veranderd was in schildpadjes schild.
Schildpadje kroop nog nagenietend van de vlucht weer in haar schildje.
“Kom op, schildpadje, druk jij nog eens op een knopje,” zei zeehondje verwachtingsvol.
Schildpadje drukte op het roze knopje. Poef! Even verderop stond ineens een tafeltje met papier en verf. Schildpadje en zeehondje renden er naartoe en begonnen te verven. Schildpadje maakte een tekening van zeehondje en zeehondje maakte een tekening van schildpadje.
“Nu het blauwe knopje!” riep zeehondje. Weer wachtten de vriendjes af wat er zou gebeuren. Er ging een deurtje open in het schild van schildpadje.
“Wat is dat nu?” zei schildpadje verbaasd. “Ik wist helemaal niet dat er een kastje in mijn schild zat.”
“Ooooh, kijk!” riep zeehondje blij. “Er zitten allemaal lekkere dingen in!”
Even later smikkelden ze van heerlijke aardbeien, blauwe bessen, frambozen en nog veel meer zalig fruit. Toen schildpadje op het laatste knopje drukte, het paarse, verschenen er ook verschillende flesjes vruchtensap in het kastje in schildpadjes schild.
“Wat is het leuk in Dromenland!” riep schildpadje verheugd terwijl ze een slokje van haar kersensapje nam. “Heerlijk,” zei ze terwijl ze genietend haar ogen sloot.
Toen ze haar ogen weer opendeed, zag schildpadje dat ze in haar bedje lag en dat er al licht door de gordijnen kwam. Op dat moment nam ze zich voor om voortaan zonder dralen naar bed te gaan als het bedtijd was. Dromenland is leuk!
