Bjorn de knuffelbeer is blij. Hij gaat logeren bij Lex! Elk weekend mag hij op vakantie bij een ander kind uit de klas van juffrouw Yvon. Hij is dit jaar al bij Thijs, Stan, Hatice en Femke geweest. Logeren is spannend. Je hebt een ander bed, je krijgt ander eten en je hebt heel even een andere papa en mama.
Lex en Bjorn hebben het erg leuk samen. Ze spelen met de dino’s. Lex heeft er wel duizend! Die wonen allemaal in zijn kamer. Zijn lievelingsdino gaat mee in bed. En Bjorn mag er nu ook bij!
De volgende dag komt Sinterklaas op het werk van mama. Bjorn mag niet mee. “Het is er veel te druk,” zegt mama, “we raken hem kwijt. En dan zijn al je klasgenootjes maandag heel verdrietig. Want er zijn heel veel jongens en meisjes bij wie Bjorn nog niet heeft gelogeerd.”
Lex begrijpt het. Hij geeft Bjorn een dikke kus en legt hem in bed: “Ga maar lekker slapen, ik ben zo weer terug.” Maar Bjorn wil niet slapen, hij wil mee! Stiekem klimt hij uit bed, loopt de trap af en verstopt zich in de tas van mama.
Op het Sinterklaasfeest is het superdruk. Er zijn heel veel kinderen en nog veel meer grote mensen. Als Bjorn voorzichtig zijn hoofd boven de tas uitsteekt, ziet hij alleen maar benen! Hij wil naar Lex, maar die is nergens te zien. De mama van Lex had gelijk, hier raakt hij kwijt. Daarom blijft Bjorn veilig zitten waar hij zit.
Opeens komt tussen alle benen door Lex tevoorschijn. Hij springt op en neer. “Ik moet plassen, ik moet plassen!” Dit is een spoedgeval. Mama grijpt haar tas met de ene hand en Lex met de andere. Ze rennen door de gangen. O, o, als ze maar op tijd bij de wc zijn. Ze willen natuurlijk geen overstroming! Ze rennen de laatste bocht om. De tas zwaait door de lucht en… Bjorn vliegt eruit!
Mama en Lex merken het niet en rennen door. Nu is Bjorn helemaal alleen! Hoe moet hij ooit thuiskomen? De tranen glijden over zijn wangen.
“Bjorn, waarom huil je?” vraagt opeens een bekende stem. Bjorn kijkt omhoog. Daar staat Sinterklaas!
“Ik ben Lex kwijt,” snikt Bjorn.
“Hij komt je vast wel zoeken,” zegt Sinterklaas.
“Nee, dat kan niet,” huilt Bjorn, “hij weet niet eens dat ik kwijt ben. Lex denkt dat ik veilig thuis in zijn bed lig. Ik ben stiekem meegegaan.”
Sinterklaas schudt zijn hoofd. “Dat is niet zo slim, Bjorn,” zegt hij. “Maar ja, gebeurd is gebeurd. Eens kijken hoe we dit oplossen.” Sinterklaas wrijft nadenkend door zijn baard. Opeens lacht hij. “Ik weet het!” roept hij. “Ik breng je op mijn paard gauw naar het huis van Lex. Mijn paard kan heel hard rennen. Ga je mee?”
Even later galoppeert het paard met Sint en Bjorn op zijn rug door de straten. Hij springt over hekken en sloten, stapt voorzichtig onder de lage takken van bomen door en draaft over de daken.
In het licht van de maan ziet Bjorn opeens het huis van Lex. “We zijn er!” roept hij blij. Het paard van de Sint springt op het balkon bij de slaapkamer van Lex en Sinterklaas opent de deur. “Ga maar gauw slapen,” zegt hij tegen Bjorn. “Je zult wel moe zijn na zo’n avontuur.”
Midden in de nacht komt Lex thuis. Zachtjes trekt hij zijn pyjama aan, hij wil Bjorn niet wakker maken. Met zijn nieuwe dino kruipt hij in bed. Hij kijkt naar de lieve knuffelbeer die heerlijk slaapt. Wel een beetje zielig dat Bjorn niet mee mocht, hij heeft vast een supersaaie avond gehad. Morgen gaat hij hem alles vertellen over Sinterklaas, de cadeautjes en de bijna-overstroming. Zo kan Bjorn maandag op school toch nog iets  spannends zeggen in de kring…
