De familie hond zit aan tafel: puppy’s Tara en Taro, Moeder Hond en Vader Hond. Het is nog vroeg in de ochtend. Tara propt snel haar broodje naar binnen.
“Dat was een lekker ontbijt,” roept ze. “Maar ik zit nu echt zo vol!”
“Ik ook!” zegt Taro. “Moet je mijn buikje eens zien!”
Moeder en Vader Hond lachen.
“Er is nog één broodje over,” zegt Moeder Hond. “Waarom brengen jullie die niet even naar meneer Eend? Ik denk dat hij ook wel zin heeft in een lekker broodje!”
“Ja, dat kunnen we wel doen,” zegt Taro.
Tara grijpt het broodje met haar pootje van tafel. “Wedden dat ik als eerste bij meneer Eend ben!” Ze springt van haar stoeltje af en rent weg.
“Hé, dat is niet eerlijk,” roept Taro. Hij springt ook van zijn stoeltje af en rent achter Tara aan. “Wacht op mij!”
Het is nog best een eindje rennen naar de grote vijver waar meneer Eend woont. Ze rennen eerst door het grote bos en dan langs het vierkante kasteeltje. Als ze bijna bij de vijver zijn, staat Tara ineens stil. Ze bukt zich en raapt iets op. Taro botst bijna tegen haar aan.
“Hé, wat is er?” vraagt hij verbaasd. “Meneer Eend woont aan de overkant.”
“Moet je eens kijken Taro,” zegt Tara. “Een klavertje vier. Kijk maar, hij heeft één – twee – drie – vier blaadjes.”
“Ja!” roept Taro blij. “Nu mogen we een wens doen. Wat zullen we wensen?”
Tara en Taro denken diep na. Taro springt hoog in de lucht. “Ik weet het! Ik weet het! Ik wens een mooie boot. Ja! Dat is leuk! Dan kunnen we over de vijver varen, samen met meneer Eend! Weet jij al wat je wenst Tara?”
“Ik wens meer wensen,” zegt Tara.
Taro kijkt haar verbaasd aan. “Meer wensen? Maar dat kan toch helemaal niet? Je kan maar één wens doen, anders telt hij niet mee!”
“Welles,” roept Tara.
“Nietes,” roept Taro.
“Hallo jonge hondjes,” roept Meneer Eend. Hij zwemt in de vijver. “Dat is lang geleden! Wat hebben jullie daar?”
“Hallo meneer Eend!” roept Taro. “We hebben een lekker broodje voor U meegenomen.”
“Dat is heel vriendelijk van jullie,” antwoordt meneer Eend. “En wat hebben jullie daar nog meer?”
“Een klavertje vier,” zegt Tara trots. “Kijk maar.”
“Dat is mooi, hondjes,” zegt meneer Eend. “Dan mogen jullie allebei een wens doen.”
“Ik heb een boot gewenst,” roept Taro. “Dan kunnen we samen over de vijver varen.”
“Dat is een erg leuke wens,” zegt meneer Eend. “En wat heb jij gewenst Tara?”
“Ik heb meer wensen gewenst,” zegt Tara. “Dan kan ik ook meer spullen krijgen.”
Meneer Eend moet lachen. “Dat is wel een hele goede wens, maar ik ben bang dat die niet uit zal komen.”
“Hoezo niet?” vraagt Tara verbaasd.
“Één van de regels van het wensen is dat je nooit kan wensen voor meer wensen,” begint meneer Eend. “Dat klinkt misschien een beetje moeilijk, maar daarmee bedoel ik dat je maar één wens krijgt. Dus als ik jou was zou ik iets heel anders wensen.”
Misschien heeft meneer Eend ook wel gelijk. Tara denkt diep na. Wat wil ze nog graag hebben?
“Ik weet het!” roept ze. “Ik wens een nieuwe speelgoedmuis!”
“Dat is een hele mooie wens,” zegt meneer Eend. “En nu moeten jullie snel naar huis!”
“Hoezo?” vraagt Tara verbaasd. “Het is nog lang geen etenstijd.”
“Als je te lang op de plek van de wens blijft, brengt het ongeluk,” legt meneer Eend uit. “Dan jaag je de wensdwergjes weg.”
“De wensdwergjes? Wat zijn de wensdwergjes?” vraagt Taro nieuwsgierig.
“De wensdwergjes zijn piepkleine mannetjes die ervoor zorgen dat je wensen uitkomen,” zegt meneer Eend. “Maar ze laten zichzelf liever niet zien. Daarom kunnen jullie beter naar huis gaan en morgen terugkomen. Dan kunnen de wensdwergjes jullie wens laten uitkomen.”
Tara en Taro knikken. Ze rennen snel naar huis.
Als ze de volgende morgen terugkomen, zien ze twee cadeautjes liggen. Snel pakken Tara en Taro ze uit.
“Kijk dan!” roept Tara. “Een nieuwe speelgoedmuis.”
“En hier is mijn boot,” zegt Taro. “Kom mee dan gaan we het water op!”
Snel gooit Taro zijn boot in het water en samen met Tara springt hij er op. Zie ze eens mooi varen met zijn tweeën.
“Kijk eens,” zegt Taro. “Daar zwemt meneer Eend. Hallo meneer Eend.”
Meneer Eend zwemt naar de boot toe.
“We hebben alles van de wensdwergjes gekregen,” roept Tara blij. “Kijk eens… Hier is mijn speelgoedmuisje.”
Meneer Eend glimlacht vrolijk. “Dat is heel fijn voor jullie, hondjes. Veel plezier met jullie nieuwe cadeautjes.”
“Dank U,” zegt Taro. “Nu komen we zeker nog vaker langs om samen te varen.
“Dat vind ik heel gezellig, hoor,” zegt meneer Eend.
“Wij varen weer naar de kant,” zegt Taro.
“Ja,” zegt Tara. “Wie weet vinden we nog wel een klavertje vier.”
