Lotte en Tess zijn dikke vriendinnen. Ze wonen in dezelfde straat en gaan iedere dag samen naar school. Vandaag loopt Tess heel langzaam en blijft bij iedere tuin stil staan!
“Tess, we moeten opschieten, we komen te laat op school,” zegt Lotte.
“Kan me niets schelen als we te laat op school komen,” moppert Tess.
Lotte slaat een arm om Tess heen en zegt: “Heb je buikpijn?”
Tess zegt niks en begint te huilen.
“Waarom moet je huilen Tess? Als je ziek bent, gaan we gewoon weer naar huis!â€� zegt Lotte.
Tess staat weer stil en schopt boos met haar gymschoen tegen een boom.
“Ik wil niet naar school want ik ben bang van Sam en Lucas. Gisteren hebben ze mijn bekertje melk in de planten gegooid. En toen het zo hard regende mocht ik mijn capuchon niet opzetten. Ze zeggen ook steeds dat ik rare ouders heb,” huilt Tess.
“Oh dat is gemeen zeg, wat een stommeriken! Heb je dit aan meester Rob verteld?” vraagt Lotte.
“Nee, ik durf het niet te zeggen omdat ik bang ben!” zegt Tess.
“Oké, vandaag gaan we aan meester Rob vertellen wat Sam en Lucas gisteren gedaan hebben. Dit vind ik echt niet normaal joh!” zegt Lotte.
Tess is helemaal blij en ze rennen naar school. Ze komen precies op tijd aan!
“Ah, welkom Lotte en Tess. Jullie hebben hard gelopen zo te zien,” zegt meester Rob.
Meester Rob begint vandaag de les met een bijzondere opdracht.
“Jullie mogen vandaag allemaal een wens op het bord schrijven. Ik ga alle wensen voorlezen. En vervolgens ga ik een wens uitkiezen, die ik het allermooiste vind. En wie weet laat ik die wens wel in vervulling gaan?” zegt meester Rob.
“Wow, wow, superleuk!” roepen alle kinderen.
Iedereen gaat aan de slag om een wens te bedenken.
Tess en Lotte hoeven niet zolang na te denken. Ze kijken elkaar aan en schrijven allebei een wens op het bord. Ze vinden het super spannend om te doen.
Na een uur hebben alle kinderen een wens op het bord geschreven. Meester Rob is heel benieuwd en leest de wensen hardop voor.
“Hatsiekadee, daar gaan we. Ik wens een iPhone, Lego, racefiets, iPad, computer, gitaar en piano. Ik wens dat mijn opa snel beter wordt en dat mijn ouders niet zoveel ruzie maken. Ik wens een zeilboot, ik wens dat we ieder weekend naar de film gaan, pretpark, circus of dierentuin. Ik wens dat ik geen spruiten en broccoli hoef te eten…”
En dan komt het moment dat meester Rob de mooiste wens bekend gaat maken.
Meester Rob zegt: “Er zijn twee wensen, die ik mooi vind!”
“Oh ja?” roepen de kinderen!
Oeps, het zijn de wensen van Lotte en Tess.
“Ik wens dat Sam en Lucas geen kinderen meer pesten. En ik wens dat Sam en Lucas mijn bekertje melk niet meer bij de planten gooien,” zegt meester Rob.
“Oh jee!…Is dat echt waar?” roepen de kinderen.
Alle ogen van de kinderen uit de klas zijn nu gericht op Sam en Lucas.
Sam zijn mond valt open en het gezicht van Lucas wordt zo rood als een tomaat.
“Ja, ja maar dat hebben we maar één keer gedaan hoor,” stottert Sam.
“Maar dat is niet aardig. Waarom heb je mijn beker melk weggegooid?” vraagt Tess.
“Gewoon, omdat jij een beetje raar bent! Omdat je twee moeders hebt en geen vader,” zegt Lucas.
Sommige kinderen in de klas beginnen te smoezen en te giechelen. Meester Rob staat op en zegt:
“Stop, stop met smoezen en giechelen! Het is belangrijk dat we hier met zijn allen even goed over praten. Het klopt, dat de meeste kinderen een moeder en een vader hebben. Maar er zijn ook kinderen, zoals Tess, die twee moeders hebben. De twee moeders houden van elkaar. Dit is echt niet raar!”
“Kan het ook zijn dat je twee vaders hebt?” vraagt Lotte.
“Ja, dat kan ook,” zegt meester Rob.
Sam en Lucas kijken vol verbazing naar meester Rob en zeggen: “Oh ja, dus het is wel normaal maar dat wisten wij gewoon niet hoor! Wij kennen niemand met twee vaders of twee moeders.”
Sam loopt naar Tess en zegt: “Ik ga je melk niet meer weggooien in de planten. En je hoeft niet bang te zijn van mij. Echt sorry hoor!”
Lucas vindt het moeilijk om iets te zeggen. Hij huilt omdat hij het erg vindt dat hij zo onaardig is geweest.
Het is heel stil in de klas. Iedereen is een beetje zenuwachtig geworden en zit wat te wiebelen op zijn stoel. Meester Rob doorbreekt de stilte en zegt:
“Allemaal gaan staan. Een applaus voor Lucas, Sam, Tess en Lotte. De wensen zijn uitgekomen. Ik ben trots op jullie allemaal…”
Alle kinderen klappen, lachen en zingen het liedje: “Ik heb zo wa-wa-wa-waanzinnig gedroomd. Ik was zo mooi, mooi, mooi. Het was echt niet gewoon. Iedereen riep: Hieperdepiep!”
~~~
Als Tess ‘s avonds in bed ligt, vertelt ze aan haar twee moeders wat er die dag gebeurd is op school.
“Sam en Lucas gaan mij niet meer pesten omdat ik raar ben,” zegt Tess.
“Wij vinden jou dapper en we houden veel van je,” zeggen de moeders.
Ze lachen en knuffelen met elkaar. Tess is blij en niet meer bang. Ze valt meteen in slaap en droomt van meester Rob en de mooie wensen…
