Het was de dag voor Kerst en iedereen was aan het slapen. Overdag waren er overal lichtjes te zien op de mooi versierde huizen. Nu was het midden in de nacht en het was overal donker en stil.
Lotte, een meisje van 4, woonde samen met haar ouders en broer van 6 in een huis. Ze lag rustig te slapen met haar teddybeer onder haar arm geknuffeld toen ze plots wakker werd van een fel licht in haar kamer.
Lotte deed haar ogen open.
Waar kan dat felle licht vandaan komen, dacht Lotte. Onder het gordijn dat voor de venster hing, zag ze lichtstralen. Het licht moest dus wel van buiten komen.
Voorzichtig kwam Lotte uit bed en schoof de gordijnen open. Door het raam zag ze ontelbaar veel flonkerende sterren, wat een prachtig zicht! Maar één ster was de mooiste van allemaal. Die ster viel op tussen alle sterren: ze schitterde het meeste en gaf een helder licht.
Lotte had lichtjes in haar ogen en een lach op haar gezicht.
Wauw wat mooi, dacht ze, wat is dat een prachtige ster.
Wat voor ster ben jij? Ben je een kerst ster?
Ze stak haar hand uit en het leek bijna of ze de ster kon aanraken.
En toen gebeurde het…
Haar voeten kwamen los van de grond en ze zweefde. Lotte vond het allemaal heel spannend en ze deed haar ogen dicht. Haar teddybeer drukte ze stevig tegen haar aan.
Toen ze haar ogen open deed, was ze opeens buiten. Ze zweefde door de lucht en ze kon de huizen onder haar zien passeren. Steeds hoger en hoger zweefde ze door de lucht en de ontelbare sterren om haar heen.
Ze kwam steeds dichter bij die éne hard fonkelende ster en het leek net alsof iemand bakken met glitters in de hemel had rondgestrooid. Alleen dan nóg mooier. Het was zo magisch!
Lotte was zo dichtbij dat ze de ster kon aanraken. Het moment dat Lotte haar hand uitstrekte en de ster aanraakte kreeg ze een warm gevoel. Het leek net of ze een ster was geworden, zo mooi gaf ze zelf plots licht in het donker.
En ze glinsterde zo mooi alsof iemand een bak glitters over haar heen had gegooid.
Ik ben een sterretje, dacht Lotte het Sterrekind, een sterretje dat schittert in de nacht.
De ster bewoog. Ze zakte naar beneden. Eerst langzaam en toen steeds sneller en sneller.
Nee, dacht Lotte, ster waar ga je naar toe?
Een vallende ster, dacht ze opeens. Dan mag ik nu een wens doen!
Lotte deed haar ogen dicht en deed een wens.
Toen ze haar ogen weer open deed, lag ze in haar bed in haar slaapkamer.
Was alles echt of was het een droom? dacht Lotte.
~~~
De volgende ochtend was het Kerst. Maar Lotte dacht niet aan de kadootjes en chocomelk. Ze bleef denken aan de kerstster.
Lotte vertelde alles aan haar vader en moeder. Over de ster en dat ze vloog en zelf licht gaf als een ster.
“Wat een mooie droom,” zei Lotte haar moeder. “Weet je, heel lang geleden was er ook zo een bijzondere ster die wijze mannen en herders naar het kindje Jezus bracht. Dat was het eerste Kerstfeest.
Hij is als een lichtje in de wereld. Maar dat licht kan je altijd bij je dragen, niet alleen met Kerst.”
“Zeg Lotte,” vroeg papa, “wat heb je eigenlijk gewenst toen de ster was gevallen? Als ik een wens mocht doen, dan zou ik wensen dat ik altijd zo mooi mag stralen als een echt Sterrekind.”
Wat zou jij wensen als je een wens mocht doen?
