Waldergem is een klein dorp. Er is een kerkje met ervoor het kerkplein. Op het kerkplein is er een bakker en een kruidenier. Er is ook een gemeentehuis en daarvoor ligt het gemeenteplein. Op dat plein is er een slager, een fietswinkel en een dorpscafé met terras. Het is een gezellig dorpje.
Even buiten Waldergem ligt een heel groot bos. In dit bos leven allerlei dieren: vossen, konijnen, herten, egels, padden, vogels, vlinders, bijen en nog zoveel meer. Ken jij nog meer dieren die in het bos wonen?
Op een dag reden grote machines en vrachtwagens door het dorpje. Al heel snel werd het mooie bos in twee stukken gesneden door een nieuwe autoweg.
Het duurde niet lang tot er honderden auto’s en vrachtwagens over de autoweg snelden.
Gelukkig werd er voor de bewoners van Waldergem over de autoweg een brug gebouwd. Zo konden ze nog van de éne kant van het bos naar de andere kant stappen of rijden.
Maar voor veel dieren in het bos was dit niet leuk. Sommige durfden het wel aan om over de autoweg te rennen – dat deden ze dan meestal ‘s nachts, want de meeste dieren kunnen goed zien in het donker.
Helaas werden meer en meer dieren door de snelle wagens plat gereden. Met veel spijt zagen de bewoners van Waldergem van boven op de brug de dode dieren op de rijweg liggen.
Daar moest wat aan gedaan worden. Dus gingen ze naar de burgemeester om een plan te bespreken. Ze zouden aan de minister vragen om een ecotunnel te maken. In de krant hadden ze gelezen dat dit bestond. Het is een soort tunnel onder de autoweg, speciaal voor de dieren.
De minister stemde toe en na enige tijd was de tunnel klaar. De bewoners met op kop de dorpsfanfare en de burgemeester trokken naar de ecotunnel om hem plechtig te openen en daarna was er feest.
De dieren van het bos wisten niet wat er gaande was. Zoveel kabaal in hun meestal stille bos! Ze hadden zich verscholen in de bomen en in het struikgewas en keken nieuwsgierig toe.
Toen het feest voorbij was en iedereen naar huis ging, durfden de dapperste dieren het aan om een kijkje te nemen aan dit gekke gat onder de weg. Al snel begrepen ze hoe ze voortaan door de pijp weer zonder gevaar van de éne naar de andere kant van het bos geraakten.
Op hun beurt organiseerden de dieren een groot feest. Vanaf nu hoefden ze niet meer te treuren over de dieren die werden aangereden. Alleen de vogels, vlinders en bijen begrepen niets van de feestvreugde van de andere dieren. Zij hadden de ecotunnel natuurlijk voor niets nodig, want zij hadden vleugels en konden gewoon over de autoweg vliegen.
