Rex en Marcus liepen naar de grote opening in het woud. Vandaag waren 8 andere dino’s met hen meegekomen. Ze gingen weer pootbal spelen. Meestal speelden ze dat in 2 groepen. Marcus en Rex zaten gewoonlijk in een ander team. Dat was eerlijker voor de andere dino’s, want Rex en Marcus waren de beste spelers.
Het was een tijdje stappen naar de opening, want ze hadden een paar kleine dino’s mee. Die stapten niet zo snel.
Toen ze bij de opening kwamen, ging Marcus de bal halen. Rex begon ondertussen de dino’s in twee teams te verdelen.
“En Sasha bij het blauwe team… Jan bij het rode team…”
Plots kwam Marcus terug aangelopen.
“De pootbal is weg!” riep hij al van ver, “Rex, de pootbal is weg!”
Rex draaide zich om naar Marcus. “Wat bedoel je, Marcus?” vroeg hij.
“De bal ligt er niet meer. Die plaats onder de boom waar hij normaal ligt, is nu leeg!” antwoordde Marcus.
“Ben je zeker? We zullen samen eens gaan kijken.”
Samen gingen de vrienden de bal zoeken. Ze kwamen bij de boom, maar de pootbal was inderdaad verdwenen. Ze keken rond de boom, onder de struiken, in de takken… Maar nergens vonden ze de bal.
“We kunnen maar beter teruggaan en zeggen dat we geen pootbal kunnen spelen…” zei Rex verdrietig.
“Ja, dat zal wel het beste zijn,” antwoordde Marcus met een zucht.
Rex en Marcus vertelden het slechte nieuws aan hun vriendjes. Die gingen terug naar de andere dino’s, misschien konden ze daar nog wat tennis spelen. Marcus en Rex gingen niet mee. Zij bleven in de opening in het woud en piekerden over hun pootbal.
“Wat gaan we nu doen?” vroeg Rex.
“We zullen een nieuwe pootbal moeten maken. Anders kunnen we nooit meer pootbal spelen,” antwoordde Marcus.
“Maar de vorige bal was perfect! Ik wil geen nieuwe bal.”
“We zullen er toch eentje moeten maken… Kom, we zullen er meteen aan beginnen.”
De twee vrienden gingen het woud terug in. Samen zochten ze naar takken om een nieuwe pootbal te maken. Na uren rapen hadden Marcus en Rex genoeg goeie takken gevonden om een nieuwe pootbal te maken. Ze begonnen de takken in elkaar te vlechten. Na een tijdje werd het echter donker en moesten de jongens terug naar huis.
De volgende ochtend vertelden Rex en Marcus wat er met hun pootbal was gebeurd. De andere dino’s wilden nog niet mee komen spelen, want pootbal zonder bal zou een beetje gek zijn. Rex en Marcus vertrokken zonder de andere dino’s naar de opening om daar verder te werken aan de nieuwe pootbal. Elk om beurt vlochten ze de takjes verder in elkaar. Dat was heel veel werk, want Rex en Marcus wilden dat de pootbal perfect ging zijn. Zo duurde het nog tot de middag eer de nieuwe bal helemaal af was.
De jongens moesten hem natuurlijk wel nog testen. Eerst schopten de bal naar elkaar. Een echt wedstrijdje gingen ze niet spelen, ze hadden geen zin om maar met twee te spelen, maar even stevig schoppen moest wel kunnen. Rex schopte de bal opeens heel hoog naar Marcus en die stootte hem terug met zijn kop.
“Wauw Marcus!” riep Rex, “dat is wel een heel coole manier om de bal terug te stoten!”
“Het is ook leuk om te doen! Hier probeer maar,” zei Marcus en hij schopte de bal héél hoog naar Rex.
Rex raakte hem wel met zijn kop, maar de bal vloog helemaal de andere kant op.
“Probeer opnieuw!” riep Marcus nadat hij de nieuwe pootbal was gaan halen.
De vrienden probeerden het een paar keer naar elkaar. Marcus kon dat heel goed, maar Rex in het begin nog niet zo. Na veel oefenen lukte het hem wat beter. Maar stilaan werd het weer donker en de jongens moesten terug naar huis. Ze legden de bal op een nieuwe verstopplek om hem niet opnieuw kwijt te raken.
De volgende ochtend gingen er weer andere dino’s mee om pootbal te spelen. De nieuwe bal was ronder en rolde beter. Rex en Marcus hadden nu ook een nieuwe manier om te spelen. Alle andere dino’s waren een beetje jaloers hoe ze met hun kop de bal terug konden stoten, dus hebben ze daar veel op geoefend. Elk om beurt mocht iemand de bal met de kop stoten. Bij de ene lukt het al wat beter dan de andere. Er werd veel gelachen en plezier gemaakt, en in de namiddag speelden ze weer een wedstrijdje. De teams waren zo aan elkaar gewaagd dat ze gelijk speelden! Elk team had op het einde 3 punten. Daar was iedereen best blij mee.
En de andere pootbal, waar was die dan naartoe? Misschien zullen we het nooit weten. Maar er was nu wel een betere bal en een nieuwe manier om te spelen. Eigenlijk was het dus nog niet zo erg, dat de vorige bal weg was.
