Didi wordt ontdekt

0
347

Het was een warme zomerdag en heerlijk in de tuin. Opa en oma dachten dat de plantjes best wel dorst zouden hebben en besloten om ze wat water te geven. Terwijl ze dat deden, hoorde opa een fijn stemmetje roepen: “Brrr, wat is het koud en nat!”

Opa wou weten waar dat stemmetje vandaan kwam. Hij deed de takjes van de struik opzij en daar zag hij een heel klein wezentje staan. Het was niet groter dan zijn duim en het leek wel een klein beetje op een klein mensje.
Hij kon het bijna niet geloven en riep naar oma om ook te komen kijken.

Ze dachten dat dit meisje wel uit een sprookje kon komen, want ze had vleugeltjes om te vliegen, spitse oortjes om alles goed te horen en grote oogjes om alles goed te kunnen zien. Het meisje had ook mooi rood haar met krulletjes erin, een heel lief gezichtje en een jurkje dat eigenlijk wel een beetje op blauwe bloemblaadjes leek.

Het meisje keek omhoog om te zien van waar het water kwam. Ze zag opa en oma staan en was heel bang. Maar opa en oma lachten naar het meisje, waardoor ze niet meer zo bang was en zelfs een beetje dichter ging kijken.
Oma vroeg aan het meisje wie ze was en waar ze vandaan kwam. Het meisje zei dat ze Didi heette en een tuinwachtertje was. Ze vertelde ook dat ze een beetje bang was van water omdat dat zo koud was en dat ze daarom ook zo hard had geroepen.

Maar wat deed een tuinwachtertje eigenlijk? Opa vroeg het aan Didi. Ze vertelde dat tuinwachtertjes kleine diertjes moeten beschermen. Ze moeten hen leren wat ze allemaal mogen doen en ook wat er gevaarlijk is. Zo moest Didi helpen als de jonge muisjes een beetje ver van hun holletje gewandeld waren en het niet meer terugvonden. Of als er kleine vogeltjes uit het nestje waren gevallen, dan kwam Didi er ook bij.

Oma vond het raar dat zij haar nog nooit hadden gezien. Didi wist wel waarom! Ze vertelde dat tuinwachtertjes zich bijna altijd onzichtbaar maakten. Maar dat lukt hen niet als ze nat zijn. Daarom had opa haar deze keer wel gezien.

Opa vroeg waar Didi woonde. Ze antwoordde dat ze in de tuin woonde onder blaadjes en plankjes. Ze vond dat heel leuk omdat de tuin van opa en oma zo mooi was. Maar Didi vertelde ook dat het ‘s nachts en in de winter wel heel erg koud kon zijn… En dat ze het dan toch wat minder leuk vond.
Oma vond dat erg. Ze vroeg meteen aan Didi of ze niet bij hen in het grote huis wilde komen wonen. Daar zou Didi het altijd warm hebben. Didi was daar heel blij mee en ze zei heel graag ja.

Opa beloofde aan Didi dat hij voor haar een klein huisje zou maken in de tuin en een klein kamertje in het grote huis. Didi, die eerst eigenlijk wel een beetje bang was geweest, was nu heel erg blij dat ze bij opa en oma mocht blijven wonen.

Intussen was het wel al een beetje laat geworden en iedereen was moe en wou slapen. Didi fladderde terug in de struik, waar ze een zacht nestje van gras had gemaakt dat gelukkig niet nat geworden was. Oma en opa gingen naar binnen. Tijd voor bed!
Morgen zouden ze dan verder luisteren naar wat Didi al allemaal had beleefd en welke avonturen ze samen konden beleven.

Reageer!