Er was eens een egel
verliefd tot over zijn oren,
nee, tot over zijn stekels,
want zo gaat dat bij verliefde egels
Zijn Grote Liefde heette Egelien.
Hij kende haar al een jaar of tien,
maar was – behalve in zijn dromen –
nog niet verder gekomen
dan “Dag Egelienâ€�…
Want al woonde zij
nog zo dichtbij,
ze was zo vreselijk veraf.
Voor hem kon er geen groetje af!
Zelfs geen blik achterom!
Zo dom, zo dom,
want als je verliefd bent
dan doe je toch zo raar
doe je alsof je elkaar niet kent
en helemaal een vreemde bent.
De egel wist niet hoe hij het aan moest pakken
maar liet de moed niet zo maar zakken
en groette als hij haar tegenkwam
het was een dappere egelman!
~~~
Toen op een dag hij op stap was en vond,
zomaar ergens gevallen op de grond
een mooie postzegel
van een meisjesegel
met een roze strik,
hij was helemaal in zijn schik.
Een plaatje dat hem zo lief aankeek –
dat hij meteen voor haar bezweek!
Dus heeft hij die egel van zijn dromen
vlug mee naar huis genomen
waar hij, vol van verlangen,
het plaatje aan de muur heeft gehangen.
Zo hing daar dus aan de wand
naast een knipsel uit de krant
het liefste egelmeisje van het land,
want die egel op die zegel
leek sprekend op de meisjesegel
niet ver bij hem vandaan
die hem maar niet zag staan
en toch zijn egelhart sneller deed slaan.
Hij kon haar nu groeten zodra hij haar zag.
Bij het opstaan, eten, naar bed gaan, elke dag.
‘s Ochtends, ‘s middags, ‘s avonds en zelfs in de nachten
Nooit was zij uit zijn gedachten.
Hij begon een praatje
met het egelplaatje.
En dat ze niet antwoordde?
Iets dat Egel niet stoorde!
Als hij maar zijn woordje kon doen
met af en toe een steelse zoen…
~~~
Door het vinden van die zegel
was hij niet meer zo’n verlegen egel
en had zo moed opgedaan
om eens naar haar toe te gaan
Elke dag een tikje meer.
Toen was er geen drempel meer
om langer uit te stellen
en haar te vertellen
of ze wel begrepen had
hoezeer hij haar aanbad
en met haar wilde trouwen
om voor eeuwig van haar te houden.
Zo gezegd, zo gedaan,
klopte hij bij Egelientje aan.
Toen hij haar ten huwelijk vroeg
had hij in zijn zachte pootje
een passend cadeautje
Hij was ermee in zijn schik,
want het was net zo’n mooie roze strik
als het meisje op de zegel droeg
Egelientje nam zijn aanzoek aan.
Wie kon zoiets moois nu weerstaan?
Egel en Egelientje zijn toen getrouwd
en hebben een nieuw huis gebouwd.
En een paar maanden later was het hol
met jonge egelkindertjes vol.
Dat was het begin
van een gelukkig egelgezin.
