Vandaag ga ik je een verhaaltje voorlezen over een meisje genaamd Anna. Zij woont in een heel groot huis met een mooie tuin en een zacht grasveld en er omheen staat het vol gekleurde bloemen. Paarse lavendel – dat ruikt zo lekker – en rode rozen, de lievelingsbloemen van haar mama. Maar ook de grote gele zonnebloemen die haar papa weer mooi vindt. Van al die kleuren wordt ze heel blij. Er zijn heel veel groene struiken waar ze verstoppertje kan spelen met haar vriendinnetjes, maar het allerleukste van de tuin is Flappie. Hij woont er ook!
En daar gaat dit verhaaltje eigenlijk over.
Flappie is een lief klein konijntje. Morgen is Anna jarig. Zij wordt 7 jaar en Flappie wordt dan 2. Dat betekent dubbel feest.
Het is al laat in de avond. Anna is heel moe en ligt in haar warme bedje. En terwijl de maan schijnt door het lage venster van haar slaapkamer denkt ze aan haar konijntje, dat vast al slaapt. Lekker warm in het stro. Morgen gaat ze hem extra verwennen met een supergrote wortel! Bij de gedachte aan haar lieve speelkameraadje dommelt ze langzaam in slaap…
~~~ … en ze droomt … ~~~
Maar er is nog iemand die wil slapen! Dat is Flappie. Alleen is hij nu erg verdrietig. Hij huilt zachtjes in zijn mooie konijnenhok – een hok dat Anna’s papa nog heeft gebouwd. Een hok met altijd volop vers stro en elke dag vers water en heerlijk konijnenvoer. Waarom hij huilt? Flappie is al de hele dag alleen. Anna is niet geweest om te spelen, geen lekkere wortel en alle lichten zijn uit in huis, alleen de maan schijnt.
Flappie heeft wel vanmiddag geroepen: “Joehoe is er iemand thuis en wil er iemand met mij spelen?”
Dat is vreemd, zul je wel denken. Hoe kan dat nu? Konijntjes kunnen toch niet praten?
Flappie nestelt zich in een hoekje en probeert zich te verheugen op een nieuwe dag. Dan zal vast de zon weer schijnen, ook voor hem.
De volgende morgen wordt Anna wakker. Ze rekt zich uit en kijkt naar buiten. Maar dan schrikt ze want in de tuin ziet alles er anders uit. Ze rent naar beneden en holt de grote tuin in, alle bloemen zijn weg, het gras is blauw en de lucht is groen.
In de hoek ziet ze gelukkig Flappies hok. Ze rent ernaar toe en hoort een stemmetje zeggen: “Ik ben zo alleen en omdat ik jarig ben zou ik blij moeten zijn, want dan krijg ik cadeautje en iets lekkers maar iedereen is mij vergeten en daarom ben ik zo verdrietig”.
“Oh maar ik ben jou niet vergeten hoor!” troost ze. “Wacht, ik ga nu een wortel halen voor je, je bent jarig dus is het feest. Blijf zitten, ik kom zo snel mogelijk terug.”
En zonder op een antwoord van haar lieve konijntje te wachten rent ze over het blauwe gras terug naar huis maar, wat raar, er is geen deuropening meer te vinden.
“Mama! Papa!” roept ze verward. “Waar zijn jullie? Ik wil een wortel voor Flappie, hij is zo verdrietig, laat me binnen.”
~~~
Het is donker om haar heen en ze roept nog eens: “Mama waar ben je?”
Dan hoort ze een stem: “Anna, Anna wakker worden.” Het is mama die haar vanuit de keuken roept. “Kom je lekker ontbijten? Ik heb warme broodjes met pindakaas en hagelslag voor je klaar staan.”
Anna kijkt om haar heen. Hé, hoe kan dat nu, de zon schijnt haar kamer al in? Ze rekt zich uit.
“Ja mama, ik kom er zo aan,” antwoordt ze en glimlacht, omdat ze zo een lieve mama heeft. Normaal krijgt ze niet zo veel zoets op haar boterhammen, alleen als het feest is. En dat is het natuurlijk ook want ze is nu jarig!
Het liefst wil ze eerst naar Flappie en dan ineens weet ze: “Oh ik heb een nare droom gehad, want buiten is het gras gewoon groen en de lucht blauw en alle bloemen staan er nog!”
Terwijl ze zich sneller dan anders aankleedt hoort ze haar mama iets vertellen tegen haar papa: “Oh wat zal ze blij zijn als we dit haar zo geven.”
Oh ja! Ze hebben het vast over haar verjaardagscadeautje. Ze gaat naar beneden en geeft papa en mama een kus en ziet een mand staan op tafel. Om de mand heen is een grote roze strik gebonden.
Ze kijkt naar mama en papa en vraagt: “Is dit voor mij?” terwijl ze glimlacht.
Dan pakt papa de mand op en mama neem haar bij de hand. “Kom we gaan naar de tuin, er is nog iemand jarig.”
Ze lopen met zijn drieën naar het hok van Flappie. Anna laat haar konijntje uit het hok en gaat knuffelen met Flappie. Dan wijst mama met haar vinger naar de mand… Anna zet Flappie op haar schoot en trekt dan de roze strik van de mand los. Voorzichtig haalt ze het deksel eraf.
Ze ziet twee flaporen en lieve oogjes kijken haar aan. Het is een klein konijntje, een speelkameraadje voor Flappie! Voorzichtig tilt ze het konijntje uit de mand en zegt “dag lief knuffeltje” en zet het naast Flappie neer.
Ze snuffelen aan elkaar en gaan meteen samen huppelen en stampen.
Dit wordt de leukste verjaardag ooit!
