Jack heeft bij tante Fee op zolder een grote kist gevonden. Daar moet toch wel een schat in zitten? Gewapend met een zaklamp en een loper gaat schattenjager Jack de kist opzoeken…
Jack knipt de zaklamp aan en loopt over de krakende houten planken van de zolder. Heel voorzichtig. Zijn ogen op de zware kist in de hoek.
Hij kan de schat al bijna zien schitteren. Goud. Zilver. Diamanten. Helder, blinkend, goud-wit licht. Jacks ogen stralen al even fel.
Hij haalt de loper uit zijn zak en kijkt ernaar. Hij weet waar een loper voor dient. Jack weet dat heel goed. Een loper maakt alle sloten van de hele wereld open. Er kan er geen één bestaan dat een loper niet open krijgt. Raar eigenlijk. Waarom hebben inbrekers dan geen loper? Het zou hen toch de moeite besparen een raam kapot te slaan als ze een huis willen inbreken?
Maar het is goed voor Jack, dat zijn vader een loper heeft. Nu kan hij die kist openen. En eindelijk de schat vinden. En rijk worden. En kokosnoten eten op het zachte zand voor een helderblauwe oceaan.
Stilletjes stapt hij verder, geduldig tot bij de houten kist. Hij kijkt nog even door het sleutelgat naar de donkere wereld daar. Dan steekt Jack de loper in het slot en draait. Een kraak en een klik en het slot kreunt even. Alsof het zijn geheim niet wil prijsgeven. Maar dan een nieuwe klak en het deksel komt los.
Zijn hart bonst, nog even en hij is niet meer de kleine jongen op zoek. Dan is hij de grote jongen die zijn schat heeft gevonden. Hij tilt het deksel op en durft bijna niet kijken. Met de zaklamp schijnt hij op de donkere binnenkant van de kist.
Maar er is helemaal geen schat. Geen goud. Geen zilver. En al helemaal geen diamanten.
Er zit enkel wat oude rommel in. Fotoboeken. Het oude trouwkleed van tante Fee. Brieven. Wel duizend brieven. Mooi gestapeld en keurig met een mooi lint bij elkaar gebonden.
Jack kan nog niet zo goed lezen maar toch weet hij dat er in die hoop brieven geheimen geschreven staan. Geheimen die door niemand mogen gelezen worden.
Enkel door diegene die ze ooit in de kist verborg. Brieven enkel bedoeld om gelezen te worden door die ene, die ene en niemand anders.
Van tante Fee. Door nonkel Tas geschreven. Nonkel Tas die Jack vroeger toen hij kleiner was altijd spannende verhalen voorlas. Over piraten en rovers. Prinsessen opgesloten in een torenkamer.
Jack lacht. Hij denkt er even aan dat hij misschien toch wél een schat heeft gevonden.
Niet zijn schat. Maar de schat van Tante Fee. Tante Fee die alles zo zorgvuldig in die grote zware kist opborg.
“Jack?”
Hij schrikt zo hard dat hij bijna met zijn hoofd tegen het deksel van de kist botst. Zijn mama staat plots achter hem.
“Wat doe je hier toch altijd op zolder jongen?”
“Ik zocht een schat mama, de schat in de kist.”
“Je hebt hem open gekregen zie ik. Wat heb je gevonden, Jack? Je schat?”
“De schat van Tante Fee mama,” zegt Jack een beetje verlegen. “Brieven en foto’s van vroeger. Ik dacht echt wel goudstukken en diamanten te vinden. Het moest echt, want die kist staat hier al zo lang en niemand heeft hem ooit open gekregen.”
Mama lacht en aait hem over zijn haar.
“Weet je Jack? Het was echt een schat voor je het opendeed. Je droomde dat er een schat in zat. In je dromen is alles mogelijk, Jack.”
‘s Avonds in bed denkt Jack nog steeds aan de kist.
Zag hij daar onder al die oude spullen van Tante Fee toch echt niets blinken? Had hij misschien iets beter moeten kijken onder de oude fotoboeken?
Dan glimlacht hij als hij denkt aan wat zijn mama hem vertelde.
Dromen, daar zitten pas echt schatten in, want in je dromen kan je alles. Dansen op de maan. Met de piraten mee op rooftocht. Een prinses redden uit een torenkamer, als dat dan echt moet. Mango’s en kokosnoten eten op een zacht wit strand. En als je in je dromen eindelijk een grote zware kist op een stoffige zolder openmaakt, vind je daar echt wel een zak vol goud. En zilver.
En als je heel veel geluk hebt misschien wel diamanten.
