“Mees, je moet nu echt in bed. Ga je maar gauw even wassen, je pyjama aandoen en dan je tanden poetsen,” zei mama tegen hem.
Mees haalde zijn schouders op. Daar had hij nou echt geen zin in. Omdat mama hem al een grote jongen vond, moest hij nu alles zelf doen.
“Maar ik wil nog even bij het muizenhol kijken in de tuin,” zei Mees en ging voor het raam staan.
“Vooruit, snel dan, en dan gauw in je bed,” zei mama streng.
Mees rende op zijn blote voetjes de tuin in. Bah, nu had hij wel erg vieze voetjes. Het had geregend vandaag, dus de tuin was niet droog. Dat betekende dat hij ook nog zijn voetjes moest wassen. Ha, daar was het muizenhol. Mees keek eens goed. Er was geen muis te zien. Maar wacht eens even. Was daar niet een klein muizenstaartje? Mees ging op de grond liggen. Zo kon hij met één oog in het holletje kijken. Hij prikte met één vinger in het hol. Wow, zijn vinger kon heel ver het hol in. Zelfs zo ver dat zijn hele hand erin verdween. Ook zijn arm paste er helemaal in. Dit was spannend zeg. Wat een groot muizenhol! En ineens, verdween hele Mees in het holletje. Hij zat er nu zelf in. Mees tuimelde naar beneden en kwam met een plof op de grond. Hij knipperde met zijn ogen. Waar was hij nu?
“Ben je daar eindelijk, Mees. Je moet in bed. Je bad staat klaar, dus daar kun je in gaan zitten,” zei een grote, bruine muis met een heel klein staartje.
“Gaan jullie me in bad doen?” vroeg Mees ongelovig. “Maar dat moet ik van mama zelf doen.”
“Dat weten we. Wij zijn muizen die kinderen graag helpen. Daarvoor ben je toch ook naar ons hol toegekomen?” vroeg de muis.
Mees schudde zijn hoofd. Natuurlijk niet. Hij ging alleen naar het muizenhol om even te kijken of er ook muizen waren en meer niet.
Mees keek eens naar het warme, dampende bad dat voor hem klaar stond. Dat leek hem wel wat. Er zat heel veel schuim in. Mees deed snel zijn kleren uit en stapte in het bad. Heerlijk! Mees bleef er net zo lang in, totdat zijn velletje helemaal rimpelig was geworden.
“Droog je nu maar af. Je pyjama ligt klaar. Dan kun je daarna naar het poetshok voor je tanden,” commandeerde de grote muis.
Mees ging uit bad en droogde zich af. Wat een heerlijke, zachte handdoek. En inderdaad, zijn pyjama lag klaar! Toen hij zijn pyjama aanhad, wees de grote muis hem de weg naar het poetshok. Ook daar stond een muis op hem te wachten. Een witte muis, net zo wit als tandpasta.
“Poets je tanden. Hier is je tandenborstel,” zei de witte muis.
Mees knikte en begon zijn tanden te poetsen. Wat een lekkere tandpasta! Mees poetste met plezier zijn tanden. Ondertussen keek hij in de spiegel. Hé, deze tandpasta was niet wit, ze was paars. Zou hij nu ook paarse tanden hebben? Toen hij klaar was, bekeek hij zijn tanden goed in de spiegel. Gelukkig, zijn tanden waren niet paars.
“Nu mag je in deze stoel gaan zitten. Dan lezen we je een verhaaltje voor. Daarna ga je snel naar huis en naar je bed,” zei de witte muis.
Mees keek achter zich. Daar stond een grote stoel. De stoel zag er heerlijk zacht uit. Mees ging zitten. De witte muis ging ook zitten en sloeg het verhalenboek open. De muis begon te lezen. Mees voelde zich slaperig worden. Ineens klapte de muis het boek dicht en Mees schoot overeind in zijn stoel.
“Zo, en nu naar huis,” Â zei de muis.
Voordat Mees het wist, was hij het muizenholletje weer uit en stond hij voor de deur.
“Jij bent lang weggeweest, Mees. Maar kijk…. Je hebt zelfs je pyjama al aan. Je ruikt fris en je tanden zijn schoon.” Mama keek hem met grote ogen aan. Ze snapte er niks van. Hoe kon Mees dat voor elkaar gekregen hebben? Hij was de hele tijd in de tuin geweest.
“Ik ga naar boven, mama. Welterusten!”
Mees liep de trap op en ging in zijn bed liggen. Morgen, bedacht hij, ga ik weer naar het muizenholletje. Tevreden viel Mees in slaap. En hij droomde over muizen.
