Wie is die Fien en van waar komt het olifantenschilderij? Als je dat niet (meer) weet, even terugspoelen naar Verliefd op Fien en Dit is de dag!
Het is avond. Luc tuurt voor zich uit, terwijl hij soep naar binnen werkt. Hij staart in de verte, maar kijkt nergens naar.
“Hallo Luc! Waarom geef je geen antwoord?”
Mama is geïrriteerd.
“Denk je dat Luc doof is, mama?” vraagt Max.
Wat vroeg ze eigenlijk? Luc weet het niet. Hij was zo heerlijk in gedachten. Het was gezellig bij Fien. Misschien komt ze ook een keer bij hem spelen. Ze kunnen naar het bos fietsen. Daar staan veel bomen en er zijn ook dieren. Dat zou Fien weleens leuk kunnen vinden.
“Luc!”
Luc schrikt op. “Wat is er?” vraagt hij.
Zijn moeder zucht. Ze vraagt het blijkbaar voor de zoveelste keer. “Of je vanavond een keertje in de andere kamer wilt slapen. Zodat papa je nieuwe bed kan opbouwen in jouw kamer?” zegt ze.
“Oh, goed hoor,” antwoordt Luc.
Na het eten gaat Luc naar bed. Hij wil rust. Hij wil nadenken.
Terwijl hij in de andere kamer ligt, kijkt hij rond. Hij zag het echt niet zitten om hier zijn kamer van te maken. Maar nu hij er werkelijk ligt, is het best gezellig. Hij zou een speelhoek kunnen maken. Zijn bureau zou tegen de muur kunnen staan.
Hoe meer hij erover nadenkt, hoe meer hij denkt dat de nieuwe kamer supergezellig zou kunnen zijn. Hij zou trots zijn om zijn nieuwe kamer aan Fien, Joost en Mijntje te laten zien. Luc sluipt naar zijn echte kamer, waar papa aan het nieuwe bed timmert.
“Pap, ik wil toch van kamer veranderen.”
Papa kijkt op en legt de hamer neer. Zijn wenkbrauwen fronsen.
“Ik weet het nu echt zeker, ik wil de nieuwe kamer hebben,” zegt Luc.
Hij hoort hoe er heel veel lucht in papa’s neus gaat. En hoe het er een paar seconden later weer uit ontsnapt. Een diepe zucht!
“Goed, als je het zeker weet, dan ga ik direct het bed opbouwen op je nieuwe kamer. Ga jij maar weer hier slapen vannacht.”
De volgende ochtend ziet Luc hoe papa al weer druk bezig is op de nieuwe kamer. Er wordt geboord, getimmerd en gepoetst. Rond de middag is het helemaal klaar. Een prachtige kamer met een kast met speelgoed en boeken. En een heel groot bed. Dat heeft een uitschuifbaar onderbed voor logees.
En een bureau. En aan de muur hangt een schap voor foto’s of tekeningen.
Luc doet de deur dicht om te gaan inrichten. Er mag nu even niemand binnen komen. Hij heeft een doos om uit te pakken met allemaal eigen spulletjes. Als mama na een uur haar hoofd door een kier steekt, roept Luc: “Geen pottenkijkers!”
Hij wil niet gestoord worden. Pas aan het eind van de middag mag iedereen kijken. Hij heeft foto’s op schapjes gezet. Tekeningen opgehangen. Geknutselde spulletjes neergezet. En het olifantenschilderij prijkt aan de muur.
Het is erg goed gelukt. Kon Fien het maar zien!
