In het eerste deel van het verhaal had kerstman Pol een nare droom: hij had heel gemene brieven geschreven naar de kinderen. Maar dan bleek dat hij het echt had gedaan! Nu is iedereen heel boos op hem…
Kerstman Pol kon maar aan een persoon denken: Tover Nel. Tover Nel was de kleinste dwerg op de Noordpool. Ze had haar eigen kamertje waar ze oefende met haar magie. Tover Nel had voor ieder mankement een toverdrankje. Speelgoed dat niet meer gemaakt kon worden door de elfen, werd weer helemaal nieuw door Tover Nel. Ze was slim en leergierig. Tover Nel las boeken en zocht naar nieuwe magie om beter te worden.
Kerstman Pol vroeg Sjaak om Tover Nel op te zoeken. Hij moest haar vertellen wat er gaande was. Tover Nel moest zorgen voor een drankje. Een drankje om de kerstman op te vrolijken. En er was veel magie nodig om de wereld goed te maken, zodat alle kinderen en de papa’s en mama’s zich niets konden herinneren over een gemene kerstman.
Sjaak klopte aan bij de kleine deur van Tover Nel’s kamertje. De deur ging vanzelf open.
Achterin het kamertje stond een grote kast met pruttelende flesjes. Naast de kast stond nog een veel grotere kast met boeken.
Tover Nel stond voor haar tovertafel. Ze was bezig met een nieuw toverdrankje.
“Sjaak, je zit in mijn dromen. Ik had al een vermoeden dat je naar me toe zou komen.”
Het verbaasde Sjaak niets. Hij had altijd al een gevoel dat Tover Nel gedachten kon lezen van iedereen. Eén van de elfen brak eens per ongeluk een fiets doormidden. Sjaak was op dat moment bij Tover Nel op de thee. Plots zei ze dat Sjaak maar beter naar de werkkamer kon gaan. Er was iets gebeurd met een fiets. Hij snapte niet hoe zij kon weten dat er iets met een fiets was.
Tover Nel vond het gerijm van Dicht-Maar-Raak Sjaak erg leuk. Altijd als hij bij haar was, spraken ze in rijmtaal.
“Je weet zeker ook wat er gebeurd is. Het is met de brieven flink mis. De kerstman was gemeen. Dit moet stoppen en wel meteen!” Sjaak klonk boos. Hij stampte zelfs even met zijn voet hard op de grond.
“Het is mij ter ore gekomen en daarom heb ik alvast dit drankje voor je meegenomen. Dit heb ik net klaar gemaakt en wel, het was lastig maar ik deed het snel.”
Tover Nel zou er alle kinderen en papa’s en mama’s mee doen vergeten wat de kerstman gedaan had. Niemand zou zich nog kunnen herinneren dat er gemene brieven waren geschreven.
Ze gaf het flesje met een goudgele inhoud mee aan Sjaak. De kerstman moest het in één keer leegdrinken, want anders hielp het niet.
Sjaak rende meteen naar de kerstman en gaf het drankje. Kerstman Pol dronk het in één keer leeg en voelde iets vreemds tintelen in zijn buik en hoofd. Een goed teken dat het drankje zijn werk deed. De kerstman voelde zich na een paar minuten weer helemaal vrolijk.
Tover Nel kwam de kamer binnen en zag dat de kerstman weer vrolijk was.
“Heel fijn, kerstman Pol. U bent weer de oude vrolijk kerstbol.” Ze moest er zelf om lachen.
Ook de kerstman kreeg een grijns op zijn gezicht en bedankte Tover Nel hartelijk. Kerstman Pol was heel blij dat iedereen in de wereld was vergeten wat voor iets verschrikkelijks hij had gedaan.
De kersttijd was begonnen en de kerstman bezorgde samen met Sjaak de cadeautjes over de hele wereld. Iedereen kreeg er zelfs een verrassing bij. Een grote snoepzak van een halve meter lang!
Ook werd er een nieuwe kerstman gekozen. Hij kwam van ver, maar had ook een grote dikke buik en een vrolijke lach op zijn gezicht. Sjaak was blij met de nieuwe bolle buik. Hij verheugde zich op een mooi nieuwe kersttijd.
En kerstman Pol genoot samen met de kerstvrouw van heerlijke stoofschotel, een goed boek en een snoepzak van een halve meter lang.
