Een hart voor moeder

Marthe was samen met haar zus Lien aan het knutselen. Ze wilden allebei een super mooi cadeau maken voor hun mama. Want Marthe en Lien wilden ‘dank je’ zeggen aan hun mama voor alles wat ze deed.  Ze hielp hen met aankleden, ze bracht hen naar school, als iemand een pijntje had dan deed mama er een zoen op om de pijn weg te doen, ze ging met hen winkelen, ze las ‘s avonds verhaaltjes voor…
Nu het Moederdag was, gingen ze dus voor haar aan de slag.

“Wat ben je aan het maken, Lien?” vroeg Marthe.
“Een héél groot hart met allemaal glitters,” antwoordde Lien. “En jij?”
“Ik ben een olifantje aan het maken. Want mama houdt van olifanten,” wist Marthe. Ze was geconcentreerd bezig met een brok klei. Ze had al een ruwe vorm gemaakt, met 4 grote poten. Maar de kleinere dingen zoals de slurf en de oren en de tanden en de ogen, die waren moeilijk! Ze probeerde de klei heel mooi te maken, maar het lukte haar niet.

Na een hele tijd sukkelen zei Marthe verdrietig: “Het lukt me niet om die olifant te maken!”.
“Zal ik je even helpen?” vroeg Lien.
“Maar… Als je mij helpt, dan is het niet meer mijn cadeau,” zuchtte Marthe.
Dat was natuurlijk ook waar. Maar Lien had een idee.
“Waarom maken we niet samen een cadeau? Mama vindt het leuk als we samenwerken. Ik denk dat ze een cadeau van ons allebei samen graag zal hebben,” stelde Lien voor.

Dat vondt Marthe wel interessant.
“Wat zou je dan willen maken?” vroeg ze, “ik wil mama een heel speciaal cadeau geven!”
Samen dachten ze diep na. Lien keek naar haar hart en Marthe keek naar haar olifant. En dan keek Lien naar Marthe’s olifant en Marthe naar het hart van Lien.
“Laten we 1 groot hart uit klei maken en dan schilderen we er een olifant op,” bedacht Lien.
“Ja!” riep Marthe blij, “mama gaat het een super cadeau vinden!”

Samen maakten de zusjes een groot hart uit klei. Ze deden eerst weer alle klei samen in een grote bol. Dan duwden ze de bol vanonder in een punt en vanboven in twee bulten. Het was veel duw- en sleurwerk, maar uiteindelijk waren ze allebei tevreden met het resultaat. Een mooie hartvorm.

Daarna haalden ze er papa bij. Hij moest het hart van klei bakken. Zo zou het hard worden, zodat ze er op konden schilderen. Ze moesten wel goed opletten want als het hart zou vallen, dan zou het meteen breken. Voorzichtig zetten ze het hart neer in het midden van de tafel, op een doek. Dat doek was een idee van papa. Zo zou de tafel niet mee geschilderd zijn.

Eerst schilderden ze het hart helemaal in een mooi rood. Dat is de normale kleur voor een hart, vonden ze. Eens de verf droog was, tekenden ze olifantjes, eendjes, konijntjes en andere mooie diertjes. Toen ze klaar waren stond het hele hart vol met tekeningen. En aan de voorkant had Lien, met het tipje van haar tong uit haar mond stekend van concentratie, de woorden…

VOOR MAMA

… gechreven. Dat waren best een boel letters.

Marthe en Lien konden nu bijna niet wachten tot Moederdag. Nadat de verf gedroogd was, pakten ze het hart in met blauw cadeaupapier en deden er een geel lint rond. Ze verstopten het op hun kamer zodat het een verrassing zou blijven.

~~~

Op de ochtend van Moederdag brachten ze het hart mee naar het ontbijt. Ze wensten hun mama een gelukkige Moederdag, gaven haar een grote zoen en een dikke knuffel, en toonden haar hun cadeau. Mama haalde er het cadeaupapier vanaf en straalde toen ze zag wat er in zat. Ze was er zó blij mee!
En Marthe en Lien waren blij dat ze het mooi vond. Een geslaagde Moederdag!