Het is vandaag een bijzondere dag. Vandaag is Prinses Varia jarig. Ze is vijf jaar geworden.
Ze heeft haar nieuwe roze prinsessenjurk met diamanten sterretjes aan. Haar moeder heeft krullen in haar haar gemaakt en ze draagt zilveren schoentjes met hakjes die grappige klakkende geluiden maken op de stenen paleisvloer.
Prinses Varia staat bij de opengeslagen tuindeuren en kijkt de paleistuin in. De tuin is mooi versierd met roze en zilveren ballonnen, slingers en linten. Er is een draaimolen en een springkussen waar de vriendjes en vriendinnetjes van Prinses Varia al enthousiast op spelen. De papa’s en mama’s staan vrolijk met elkaar te praten en er ligt een grote stapel cadeaus op Prinses Varia te wachten. Alles is klaar voor een feestelijke dag.
Prinses Varia zucht diep. “Bijna alles,” fluistert ze tegen zichzelf en kijkt bedrukt naar de feestende gasten in de tuin. Dan draait ze zich om en loopt naar de paleiskeuken.
Daar staat hij. De mooiste taart die ze ooit heeft gezien. Hij is wel vijf lagen hoog en helemaal roze met zilver, de lievelingskleuren van Prinses Varia. Hij is versierd met schelpen van chocola en zeemeerminnen van marsepein. Bovenop staan vijf zilverkleurige kaarsen die straks aangestoken worden en dan mag Prinses Varia ze uitblazen. En dat is net waar Prinses Varia zich zorgen over maakt.
“Ah, heeft mijn lieve prinsessennichtje zich hier in de keuken verstopt? Opa Koning was je ook al aan het zoeken.” Tante Knuffel komt de keuken binnen en geeft Prinses Varia meteen één van haar dikke knuffels. “Was je stiekem al van je taart aan het snoepen?” Tante Knuffel lacht. “Dat deed ik vroeger ook altijd. En boos dat Opa Koning dan werd. Hij is wel mooi zeg. Ik wou dat ik jarig was.”
Prinses Varia knikt stilletjes en kijkt naar de taart.
“Nou, zeg, ik heb wel eens een vrolijkere jarige gezien,” zegt Tante Knuffel verbaasd. “Kom, vertel eens wat er aan de hand is?”
Weer zucht Prinses Varia diep en kijkt haar tante bezorgd aan. “De wens,” zegt ze dan met een klein stemmetje.
“De wens? Welke wens?”
“Straks als de kaarsjes branden, mag ik ze uitblazen en een wens doen. Maar mijn wensen doen het nooit. Vorig jaar wenste ik dat papa weer bij ons zou komen wonen en toen ik drie werd wenste ik een pretpark in de paleistuin. Daarvoor weet ik het niet meer, dat ben ik vergeten, maar ik weet zeker dat mijn wens toen ook niet uit is gekomen, want dat had ik echt wel geweten.”
“Och, lieverd toch.” Tante Knuffel trekt Prinses Varia troostend tegen zich aan. “Weet je, verjaardagswensen zijn speciaal. Je krijgt ze maar één keer per jaar. Daarom is het belangrijk dat je er goed over nadenkt wat je wenst. Niet alle wensen kunnen nu eenmaal uitkomen. Ze moeten dus niet te moeilijk zijn. Een pretpark in de paleistuin lijkt leuk, maar al die mensen die elke dag hierheen komen en het lawaai zou snel vervelen. En je kunt niet meer gewoon spelen in de tuin en geen verjaardagsfeestjes meer geven. En jouw papa houdt van je en is nu gelukkig met zijn nieuwe vrouw en jouw mama en papa maken nu geen ruzie meer. Dat zou veranderen als hij weer hier komt wonen. Ook al wil je dat nog zo graag.
Dus als je wilt dat je wens uitkomt, moet het een simpele wens zijn. Een wens waarop je niet te lang hoeft te wachten voordat hij uitkomt. Een wens waarvan je blij wordt en jouw verjaardag onvergetelijk maakt. Begrijp je dat een beetje?”
Prinses Varia keek Tante Knuffel ernstig aan en knikte. “Ik denk het wel.”
“Hela, hola, ik wist het wel dat ik jullie hier zou vinden. Jullie hebben toch niet stiekem van de taart gesnoept?” Opa Koning kwam met grote passen de keuken in gelopen.
“Nee, opa,” grinnikte Prinses Varia. “Ik kon Tante Knuffel nog net op tijd tegenhouden.”
“Oooh, deugniet, ik ben juist heel braaf geweest.” Tante Knuffel lachte hartelijk en gaf Prinses Varia een knipoog. “Al moet ik zeggen dat ik nu toch wel trek in een stukje taart begin te krijgen. Ben je er klaar voor?”
Prinses Varia keek nog even bedenkelijk naar de taart. “Ja, kom we gaan feesten.”
Ze rende naar buiten. Alle gasten stonden al op haar te wachten en toen opa Koning de taart naar buiten bracht, begon iedereen voor haar te zingen. Prinses Varia lachte vrolijk. Ineens wist ze wat ze zou gaan wensen. Ze liep naar de taart, haalde diep adem, sloot haar ogen en blies in één keer alle vijf de kaarsjes uit. Alle gasten juichten en klapten in hun handen.
Toen ze later van haar taart zat te snoepen kwam tante Knuffel bij haar zitten.
“Heb je het naar je zin lieverd? Ik weet dat je niet mag verklappen wat je wens is, anders komt hij natuurlijk niet uit, maar is het gelukt? Heb je een wens kunnen doen?”
“Oh, ja.” Prinses Varia lachte. “En weet je, ik kan hem makkelijk verklappen, want hij is al uitgekomen.”
“Al uitgekomen? Dat is snel, wat fijn! Maar nu ben ik heel nieuwsgierig. Wat heb je gewenst?”
“Ik heb een fijne verjaardag gewenst!”
