In een land hier ver vandaan woonden eens een koning en een koningin. Ze hadden een dochtertje dat Denise heette. Prinses Denise dus!
Nu denk je misschien: ik wou dat ik een prinses was, dan zou ik geld genoeg hebben om allemaal leuke dingen te kopen. En iedereen vindt je dan aardig en het is altijd feest! Maar Denise dacht daar heel anders over. Wat was er aan de hand?
Haar vader, de koning, had het altijd zo druk met regeren, linten doorknippen en vergaderen dat ze hem soms wel twee weken niet zag! En ook haar moeder was maar weinig thuis. Die zat in allerlei verenigingen en dat kostte veel tijd. Wie zorgde er dan voor prinses Denise? Wel, dat was juffrouw Samantha, haar gouvernante. Die woonde ook in het paleis en stond dag en nacht voor Denise klaar. Was ze aardig? Wel een beetje, maar toch meer streng dan aardig. Als Denise weer eens door de gangen van het paleis holde, dan zei juffrouw Samantha meteen: “Prinsessen hollen niet, die schrijden door een gang!� En als Denise een vrolijk liedje zong, dan zei ze: “Prinsessen zingen niet! Dat is alleen voor het gewone volk!�
Denise kreeg ook les van juffrouw Samantha, want de prinses ging niet naar een gewone school. Daardoor had ze niet één vriendinnetje! Zo leuk is het dus niet om een prinses te zijn! Dat vond Denise zelf ook.
Een enkele keer ging ze winkelen. Natuurlijk ging haar gouvernante dan mee en die zocht de nieuwe kleren voor Denise uit. Geen stoere jeansbroek waarin je lekker kunt ravotten, maar een roze zijden jurkje bijvoorbeeld. Het was tijdens zo’n dagje winkelen dat Denise de kans van haar leven kreeg.
Samantha nam haar mee naar het damestoilet in een groot warenhuis. Denise ging een wc binnen en Samantha de wc ernaast. Maar zodra Denise hoorde dat Samantha haar deur op slot had gedaan, deed Denise die van haar weer open en rende pijlsnel het warenhuis uit! Onze prinses was VRIJ! Omdat juffrouw Samantha het voor haar opvoeding nuttig vond dat de prinses zelf haar kleren betaalde, had Denise flink wat geld bij zich. Het eerste wat ze deed was naar een kapper gaan. Die knipte haar lange blonde haren kort. Zo zouden de mensen haar vast niet herkennen! In een winkel kocht ze een leuke jeansbroek en een T-shirt en toen was ze helemaal onherkenbaar. Maar wat nu?
Denise wandelde heerlijk alleen door de straten van de hoofdstad. Opeens zag ze voor het raam van een groot huis een bordje staan: Oppas gezocht voor twee jonge kinderen. Ze belde aan en tien minuten later had ze een baan. Ze was aangenomen als oppas! Op de zolder van het huis kreeg ze een eigen kamertje. Er stonden al wat meubeltjes en een bed. Denise was heel blij dat alles zo goed ging. Het was heerlijk om even geen prinses te zijn!
Ondertussen had juffrouw Samantha de verdwijning van de prinses ontdekt.
Met lood in haar schoenen ging ze terug naar het paleis en vertelde ze aan de koning wat er was gebeurd. De koning was woedend! Hij belde meteen vader en zoon Speurneus op. Die moesten direct naar het paleis komen. De twee detectives kregen de opdracht prinses Denise zo snel mogelijk op te sporen.
De twee detectives gingen aan het werk. Ze begonnen in de omgeving van het warenhuis te zoeken. Wat zou zo’n meisje eerst gaan doen als ze vrij was? Zoon Speurneus stelde voor eerst eens bij de kappers te gaan vragen. Bij de derde kapper was het raak! Die vertelde dat hij het lange haar had geknipt van een meisje in een roze zijden jurk. Twee dagen later vonden ze de verkoper van de jeansbroek en het T-shirt. Nu wisten ze hoe Denise eruit moest zien! Elk apart zochten ze de hele stad af. Ze keken bij restaurants, bij scholen en op sportvelden. Twee weken nadat prinses Denise was verdwenen, hadden ze geluk. Ze stonden bij een school te kijken, toen er opeens een jong meisje in een jeansbroek kwam aanlopen. Even later stormden er twee kinderen naar buiten die op het meisje afrenden. Dat meisje was Denise. De detectives volgden haar naar het huis van de kinderen en ze begrepen dat de prinses daar nu oppas was!
Vader en zoon Speurneus vertelden aan de koning wat ze hadden gezien. De koning trok een oude jas aan en ging naar het adres waar zijn dochter nu woonde. Hij belde aan, de deur ging open en daar stond prinses Denise voor hem. De prinses schrok zich een ongeluk! Ze herkende haar vader meteen! De koning vroeg: “Denise, waarom heb je dit gedaan?�
Het meisje vertelde haar verhaal. Over niet mogen hollen, niet mogen zingen, over altijd een oppas om je heen hebben en over de kleren die voor haar uitgezocht werden. De koning kreeg er tranen van in zijn ogen! Zijn dochter was ongelukkig! Daar moest wat aan gedaan worden. Hij ging praten met de vader en de moeder van de twee kinderen waar Denise oppaste. Hij zei niet dat hij de koning was en Denise een prinses. Nee, hij zei alleen maar dat hij te streng voor zijn dochter was geweest en dat ze van huis was weggelopen. De ouders van de kinderen zeiden dat ze heel tevreden over Denise waren en dat ze haar graag wilden houden. Ook de twee kinderen hielden veel van het meisje.
Denise mocht blijven voor drie dagen in de week. De andere dagen zou ze thuis wonen en leren wat een prinses nu eenmaal hoort te weten. Juffrouw Samantha zou daarvoor zorgen maar zou niet meer zo streng voor Denise zijn. Dat was voor iedereen een goede regeling. Denise kreeg veel meer vrijheid dan vroeger. Ze kon ongestoord door de stad lopen en kreeg vriendinnen buiten het paleis. Zo kwam alles op zijn pootjes terecht!
