Het was een zeer speciale dag vandaag. Arno zou een baby broertje krijgen! Hij begreep eigenlijk niet zo goed hoe dat zou gaan. Zijn papa zei dat zijn broertje in mama haar buik zat. Dat vond Arno wel vreemd, mensen zaten toch niet in een buik?
Arno stelde zich voor dat het was zoals bij een kangoeroe, daar zit de baby in de mama haar buidel.
Mama en papa waren heel blij dat de nieuwe baby op komst was. Arno wou ook wel een broertje, maar zijn mama en papa waren zó blij dat mama soms zelfs gewoon begon te wenen. Papa zei dan altijd dat het door de baby was en dat het blije tranen waren. Arno was ook blij, maar hij ging nu toch niet gaan wenen voor zijn nieuw broertje.
Er was wel al heel veel gebeurd vóórdat de baby zou komen. Papa had de extra kamer volledig verbouwd voor de baby. In die kamer stond nu een tafel, een paar kasten, een grote schommelstoel en een wieg. Het was wel vreemd, vond Arno, want baby’s slapen dus niet in een bed, maar in een wieg. Mama zei dat het is omdat baby’s veel bewegen in hun slaap en dat ze zeker niet uit hun bed mogen vallen.
Arno was een klein beetje jaloers op de schommelstoel. Hij vond het leuk om de kamer van zijn broer in te gaan en daar op te wiegen. Papa vond dat niet zo leuk als Arno dat deed, want die stoel mocht zeker niet kapot. Mama moest die straks kunnen gebruiken om de baby eten te geven.
Arno had mogen helpen de naam van zijn baby broer te vinden. Mama en papa hadden Arno een lijstje gegeven met 5 namen waar hij mocht uit kiezen. Maar Arno kon nog niet echt lezen, dus papa had ze moeten voorlezen. Arno had gekozen voor Alexander, want zo zouden allebei hun namen met een a beginnen. Dan zou iedereen meteen weten dat Alexander zijn broer is. Arno en Alexander. Dat klonk goed, vond hij.
~~~
Het was heel vroeg in de ochtend toen mama en papa vertrokken. Oma kwam oppassen. Ze zei dat Alexander eindelijk uit de buik van mama ging komen! Arno wou mee naar het ziekenhuis, maar oma zei dat dat niet mocht. Het was héél moeilijk om een baby uit de buik te halen en zijn mama en papa moesten alle aandacht daaraan geven. Arno vond dat niet zo erg, met oma kon hij fijn spelen. Hij kreeg van haar ook alle aandacht.
Nadat Arno een hele dag samen met oma had gekleurd, blokkentorens gebouwd, racejes gehouden met de speelgoedauto’s, tekenfilms gekeken en andere leuke dingen gedaan, mocht hij Alexander gaan bezoeken. Het duurde blijkbaar ook lang voor een baby uit de buik kwam… Arno kon bijna niet stilzitten in de auto: hij kon niet wachten om Alexander te zien.
Oma had hem gezegd om rustig te blijven als ze naar de baby gingen kijken. Ze had verteld dat baby’s heel veel slapen en dat Arno hem misschien wakker zou maken. Arno kwam héél stilletjes de kamer binnen. Wat spannend! Daar zag hij zijn papa met iets op de arm rondlopen. Het was gewikkeld in een blauwe doek.
“Wil je je kleine broertje ontmoeten?” fluisterde zijn papa. Arno knikte maar zei niks, hij wou niet te luid zijn. Wat een flinke grote broer!
Papa bukte zich. In de blauwe doek lag een piepklein mensje. Dat was dus zijn broertje.
“Papa, waarom doet Alexander zijn oogjes niet open?” fluisterde Arno.
“Omdat hij slaapt,” lachte zijn papa, “baby’s slapen heel veel Arno. Om goed te groeien. Jij deed dat ook toen jij nog een baby was.”
“Mag ik hem eens vasthouden?” vroeg Arno. “Dat is goed, maar zet je eerst op het bed naast mama,” zei zijn papa. Arno zette zich op het bed met zijn armen uitgestrekt. Papa kwam met Alexander en legde hem voorzichtig in Arno zijn armen. Zijn papa liet wel niet los, want een baby is moeilijk vast te houden.
“Hij is zo lief!” zei Arno en fluisterde in Alexander zijn oortje: “Ik zal de beste grote broer ooit zijn.”
Alexander maakte een klein geluidje in zijn slaap.
“Hij antwoordt papa!” fluisterde Arno trots.
Mama en papa glimlachten. Ze zagen er moe uit, maar wel heel blij.
En vanaf dan had Arno dus een kleine broer. Er was niets dat hem te moeilijk was om voor zijn broer te doen! Hoewel die vuile pampers van Alexander heel hard stonken, was er niets of niemand die Arno liever zag dan zijn kleine broer (en zijn mama en papa).
