Het was de negende dag van de Dinolympische spelen en ook de dag van het allerlaatste event. De dino’s hadden een weekendje rust gekregen na drie intensieve dagen waarbij ze elke dag een wedstrijd hadden. Nu was het tijd voor de laatste discipline, het verspringen. Hierbij moesten de dino’s na een klein aanloopje zo ver mogelijk springen in een lange bak zand.
De dino’s waren ondertussen wel al wat moe van zoveel te sporten. Rex was tijdens de paar rustdagen zelfs al eventjes terug naar huis gegaan. Om toch in zijn eigen bedje te kunnen slapen. Anne was ook een dagje thuis gaan slapen, want nergens ligt je bedje zo goed als thuis.
Ze gingen wel elke dag terug naar het deelnemersdorp om samen met de anderen te spelen. De enige dino wiens energie nog volledig op peil stond was Rakker. Terwijl de anderen een gezelschapsspel zaten te spelen, was Rakker nog steeds rondjes aan het rennen wanneer het niet zijn beurt was.
De laatste wedstrijd vond plaats vlak op de middag, waardoor de deelnemers geen tijd hadden om ‘s middags te eten. Ze hadden een leuke oplossing gevonden door om 10 uur samen gezellig een picknick te houden. Ze namen allemaal iets mee, zo werd het een echt feestmaal. En het was ook een leuke pauze tussen het opwarmen door.
Rex zijn mama had allemaal kleine sandwiches gemaakt, met overal verschillende dingen op en allemaal Rex zijn favorieten. Hij hield echt van de kookkunsten van zijn mama.
De mama van Anne had een superlekkere salade gemaakt met allemaal verschillende groentjes in. Als planteneters konden ze beste salades maken.
Marcus had de dag ervoor al kleine hapjes gemaakt, samen met zijn mama. Koken was eigenlijk één van Marcus zijn hobbies. Rex vond het geweldig, want hij kon altijd lekker eten van hem krijgen.
Omdat Rakker en Beatrix zo ver van huis waren, zou het natuurlijk moeilijk zijn voor hun mama’s om iets te maken. Daarom hadden ze zo hun eigen ding gedaan. Rakker had de volledige picknickplaats klaargezet zodat ze een mooie plaats hadden om te eten. Hij had zelfs een mooi lakentje gevonden om het eten op te zetten. Op die manier hadden ze ook geen last van die irritante mieren.
Beatrix was vers fruit gaan plukken in het bos. Het was allemaal fruit van de toppen van de bomen, Beatrix was waarschijnlijk één van de weinigen die er aan kon.
Zo hadden ze een heel gezellig picknick en dachten ze ook even niet aan de wedstrijd. Ze waren gewoon vrienden onder elkaar.
Nadat ze de picknick volledig hadden opgeruimd gingen ze terug om zich op te warmen. Ergens was het wel een opluchting voor de dino’s dat het de laatste wedstrijd was. Het was leuk, maar ook heel lastig, al die wedstrijden!
Ditmaal was beslist om geen specifieke volgorde op te leggen. De deelnemers mochten zelf kiezen. Ze hadden allemaal 3 beurten om zo ver mogelijk te springen.
Rakker stelde al meteen voor om als eerste te gaan. Hij nam een supersnelle aanloop, misschien wel de snelste ooit en sprong wel 8m ver! Dat is 4 keer meer dan dat Rakker groot is! Bij zijn tweede poging ging hij niet zo snel, maar wel hoog. Dat is niet zo’n goede tactiek in het verspringen en hij kwam daarom ook niet zo ver.
Hij deed nog eens heel hard zijn best voor zijn laatste sprong, hij liep nu zelfs nog sneller en sprong nog harder en kwam wel 9m ver! Rakker was er heel blij mee.
Hierna ging Beatrix. Ze wist eigenlijk dat dit niet echt haar ding was, als zware dino kon ze niet lang in de lucht blijven. Maar ze wou toch haar best doen. Haar eerste sprong was eigenlijk al een goeie, maar haar lange staart landde achter haar in het zand, waardoor haar sprong telde als maar 1m. Dat kon ze zeker verbeteren.
Bij haar tweede sprong lette ze er heel goed op dat haar staart niet in de zandbak landde. Nu had ze 4m ver gesprongen! Dat was een mooie afstand voor haar soort!
Ze probeerde bij haar laatste sprong het nog beter te doen, maar dat lukte haar niet.
Marcus ging als derde. Hij was eigenlijk heel goed gebouwd voor dit onderdeel. Hij had hele lange poten, maar was niet zo zwaar. Zijn eerste sprong was om alles even uit te proberen, nog niet zo snel of zo hard als hij kon. Maar hij haalde toch al 7m.
Voor zijn tweede poging nam hij een snellere aanloop en duwde hij zich harder af. Zo sprong hij 11m! Dat was een goeie afstand, daarmee had hij voorlopig het verste gesprongen.
Daarom nam hij bij zijn derde sprong wat meer risico. Nu liep hij het allersnelste dat hij kon en duwde hij zich bij de sprong zo hard mogelijk af. Hij zweefde door de lucht, trok zijn poten naar voren en zijn staart in de lucht om toch nét nog wat verder te komen en… boenk, hij kwam met een harde bonk op zijn poep neer in het zand. Dat moet wel even pijn gedaan hebben, maar zo had hij wel 13m ver gesprongen. Een nieuw record!
Anne ging als voorlaatste. Bij haar eerste sprong had ze hetzelfde probleem gehad als Beatrix, dat haar staart in het zand landde waardoor de afstand niet zo ver was. Het telde maar als 2m. Anne had een idee gekregen, als ze haar staart naar voor zou bewegen dan kon ze misschien wat verder springen.
Ze testte onmiddellijk haar nieuwe techniek. Bij de afsprong zwaaide ze haar staart omhoog, over haar rug… en zo sprong ze wel 7m ver!
Maar bij de landing was haar staart helemaal over haar rug gezwiept en boenk haar knots op haar hoofd! Anne had er hoofdpijn aan over gehouden en besloot om het bij haar twee pogingen te houden. Ze was blij met die 7m.
Als laatste ging Rex. Hij nam zijn aanloop en sprong hoog in de lucht. Hij landde met een harde bonk, maar het was wel al 7m ver. Bij zijn tweede sprong sprong hij dan weer niet echt hoog genoeg, en het was opnieuw 7m.
Rex wou, op de laatste wedstrijd, nog eens alles geven. Bij zijn derde sprong concentreerde hij zich heel hard. Hij liep aan, hij sprong, het was niet te hoog of te laag, en Rex landde 10m ver! Dat was voor hem een hele mooie afstand!
Daarmee was dan ook het laatste onderdeel van de Dinolympische spelen afgesloten. Marcus was zeer trots op zijn gouden medaille voor deze wedstrijd. En Rex ook heel trots op zijn zilveren. En Rakker kon maar niet stoppen met springen van vreugde met de bronzen medaille rond zijn nek!
