Laura ging voor de allereerste keer een paardrijles volgen in de manege bij haar in de buurt. Haar liefde voor paarden had ze gekregen door haar papa. Hij reed al super lang paard en had zelf een héél groot paard: Zephir. Het was een mooie zwarte hengst die wel drie keer zo groot was als Laura!
Haar papa was zelf een hele goede ruiter. Lang geleden had hij zelfs meegereden op het Belgisch kampioenschap. Laura mocht niet rijden tot ze 7 jaar was: papa zei altijd dat ze oud genoeg moest zijn om het goed te kunnen leren.
Vorige maand was ze verjaard en nu mocht ze eindelijk beginnen met rijden. Dat ging ze doen op de manege waar Zephir stond. Maar zij mocht niet op zo’n groot paard rijden. Haar papa vond het het beste dat ze leerde rijden op een pony, daar kon ze makkelijker op zitten.
Het werd uiteindelijk een wit met grijs gespikkelde pony. Ze heette Sneeuwwitje. Het was een oud paardje, ze was al 18 jaar! Voor paarden is dat heel oud, wist Laura van haar papa. Zephir was nog maar 8 jaar, een jaartje ouder dan Laura.
Eerst moest Sneeuwwitje helemaal gewassen worden voordat de paardrijles begon. Het is heel belangrijk dat een ruiter haar paard goed verzorgd.
~~~
Toen Laura net klaar was met haar eerste paardrijles, stond haar papa al te wachten aan de stal.
“Hoe is het gegaan mijn grote meid?” vroeg hij Laura.
“Héél goed! Paardrijden is geweldig!” antwoordde Laura en ze zette Sneeuwitje in haar stal.
Terwijl haar papa het zadel afnam van Sneeuwwitje vroeg hij: “En wil je nog komen rijden?”
“Ja natuurlijk!” riep Laura. “Paardrijden is zo leuk, maar ook wel een beetje vermoeiend. Ik voel het in mijn spieren!”
Haar papa lachte en zei: “We zullen naar huis gaan, dan kun je een lekker warm bad nemen. Dat helpt!”
Ondertussen was Sneeuwwitje al helemaal afgeveegd.
“Eerst moet ze nog haar wortel krijgen!” zei Laura en ze liep naar haar zak met wortels.
“Ik denk zelfs dat ze wel 3 wortels heeft verdiend,” zei haar papa.
Laura gaf de wortels aan Sneeuwwitje.
“Iek!” riep ze, “dat is een vreemd gevoel hoor Sneeuwwitje, je moet mijn vinger ook niet mee in je mond steken!”
Toen ze klaar waren met Sneeuwwitje, gingen ze samen naar huis. Na het eten – er was lekkere spaghetti vanavond – kreeg Laura haar beloofde badje. Daarna kroop ze meteen in haar bed. Ze was echt heel moe geworden van het paardrijden, maar het was ook wel super leuk geweest. De hele week telde ze af tot ze opnieuw mocht gaan!
