Henk

“Mag Henk mee naar binnen?”
Stella en Josje kijken mij, hun middag juf, verwachtingsvol aan.
“Wie is Henk?”
Stella opent haar hand. Een glanzend lieveheersbeestje kruipt lang haar vingers omhoog. “Maar wat als hij door de klas heen gaat vliegen?”
Ze heeft een idee: “We hebben een luciferdoosje waar hij in kan.”

In de klas gaat Henk met wat gras het doosje in. Josje heeft het doosje een klein beetje open laten staan, zodat hij nog net kan ademen. Alle kinderen komen even langs om te kijken naar Henk het lieveheersbeestje.
Josje bedenkt dat hij wel eens dorst zou kunnen hebben en probeert druppels water in het doosje te doen. Ik hou mijn hart vast.

“Dames, zullen we Henk gaan bevrijden, voordat de juf komt?” Ik open alvast het raam.
Ze nemen het zekere voor het onzekere en openen het doosje. Na een lichte aarzeling, vanwege het lichtbad waaraan hij plotseling wordt blootgesteld, slaat hij zijn vleugels uit. “Dag Henk, pas je een beetje goed op jezelf? We zullen altijd aan je blijven denken!” roepen we achter hem aan.

Als even later de juf binnenkomt, doen we alsof er niets gebeurd is.