Senne en Silke spin mochten vandaag voor de eerste keer met mama en papa mee naar het jaarlijkse grote Spinnenfestival. Dat ging door op de weide. Ze keken er al lang naar uit! Vriendjes uit de oudere klas hadden er op school over verteld en de spinnenjuffrouw had prentjes getoond van de leuke dingen die daar te beleven waren. Eindelijk waren Senne en Silke oud genoeg om mee te mogen!
Eerst deden ze spelletjes. Ze gingen eendjes vissen, scherpe stokjes gooien naar ballonnetjes, Â met balletjes gemaakt van spinnendraad proberen torentjes notenschulpen omver te werpen… Silke en Senne hadden een reuze plezier! Daarna namen mama en papa hen mee naar de eetkraampjes. Er waren kraampjes met broodjes vlieg, en andere met muggenburgers en frietjes. Ze kregen elk een suikerspin, dat vonden ze heel lekker!
Terwijl ze aan het eten waren, wandelden ze naar de rand van de weide. Daar zouden straks de spinnenweb wedstrijden doorgaan. Senne en Silke deden ook mee, in de kindercategorie. Silke streed om een goeie plaats in de wedstrijd om het zachtste web te maken, terwijl Senne zijn kans zou wagen in de wedstrijd voor het sterkste web.
Even later mochten ze hun plaatsen innemen. Van zodra de scheidsrechter op zijn fluitje had geblazen, gingen ze van start.
Senne had een plaatsje gekregen aan een klein struikje. Meteen klom hij erop om zijn eerste draad daar te beginnen. Dan liet hij zich weer naar beneden glijden, rende met zijn draad naar een takje dat wat verder naar beneden hing en klom daar weer naar boven om zijn draad vast te maken. Snel begon hij ook een tweede draad. Zo ging het steeds maar verder: draadje na draadje spon Senne er bij aan zijn web, tot hij met veel draden een ster had gemaakt.
Nu moest hij die draden meer aan elkaar vast maken. Hij ging naar de buitenkant van zijn ster en begon daar een nieuw draadje. Na wat klimwerk kon hij dat vastmaken aan de volgende draad in zijn ster. En zo ging hij verder, tot hij helemaal rond gekomen was. Dan ging hij een heel klein stukje meer naar het midden, en daar deed hij dat opnieuw. Weer helemaal rond. En dan schoof hij weer een heel klein beetje op naar het midden, en nog een keer helemaal rond.
“Komaan Senne, je kunt het!” riep zijn papa van op de grond.
Senne bleef druk in de weer. Na een paar rondjes was de buitenkant van zijn web al zo dicht geweven dat je er nauwelijks nog doorheen kon zien. Dat zag er supersterk uit! Hopelijk kreeg hij het op tijd af…
Ondertussen was ook de wedstrijd van Silke begonnen. Mama was van op de zijlijn voor haar aan het supporteren. Silke ging minder haastig te werk: haar web hoefde niet sterk te zijn, maar zacht. Ze spon haar draden dan ook heel voorzichtig, er goed op lettend de juiste soort spinrag voor de juiste draden te gebruiken. Geen enkele draad mocht hard of kleverig zijn!
Daar ging het fluitje van de scheidsrechter. Alle spinnetjes kwamen uit hun constructies naar beneden. Eén voor één gingen de juryleden van de wedstrijd van Silke de spinnenwebben betasten. Ooh, klonk het bewonderend. En olalaa… De jury was onder de indruk van de kwaliteit.
Bij de wedstrijd van Senne ging het anders. De scheidsrechter was in de boom geklommen met een paar helpers en liet nu takjes naar beneden vallen terwijl de jury bij de webben stond te kijken. Eerst werd er in elk spinnenweb een klein takje gegooid. Ze bleven allemaal hangen. Dan werd er een groter takje in gegooid en een paar begonnen te scheuren… En dan kwam er nog een groter takje. Een aantal webjes waren nu zo gescheurd dat de takjes op de grond vielen. Die spinnetjes deden niet verder mee in de wedstrijd.
De scheidsrechter en zijn helpers lieten nu ook steentjes vallen, steeds grotere. Meer en meer spinnenwebben begaven het onder het gewicht. Nu waren er nog maar 5 over! Sennes spinnenweb begon een klein beetje te scheuren… Nog 4! De scheurtjes werden groter… Pats! Daar scheurde een ander spinnenweb volledig door. Nu waren ze nog maar met 3 in de wedstrijd!
Het volgende steentje was er voor Sennes web te veel aan. Zijn webje scheurde helemaal door. De andere twee hielden het nog iets langer vol, maar even later moesten ook zij eraan geloven.
Papa stond met grote ogen te kijken: “Senne, de eerste keer dat je meedoet in de wedstrijd en je hebt al de derde plaats! Wat een prestatie!”
Senne, die daarnet nog teleurgesteld naar zijn webje had staan kijken, draaide zich naar papa.
“Echt waar? Is dat goed?”
“Maar jongen toch, dat is fantastisch!”
Papa tilde hem op en draaide enthousiast met hem in het rond.
“Dat heb je super gedaan!” riep hij trots, met de breed glimlachende Senne in zijn armen.
Ondertussen was de jury bij Silke druk aan het beraadslagen. Er werd veel gewezen en met de poten gezwaaid. En een spin heeft acht poten, dus er kon wel wat gezwaaid worden. Eindelijk leken ze tot een besluit te komen. Samen kwamen de juryleden bij de deelnemers staan.
“Er is flink gewerkt dit jaar,” zei de voorzitter. “Het was geen gemakkelijke beslissing. De derde plaats gaat naar Stien.”
Er werd gejuichd door een spinnetje en haar ouders wat verderop.
“De tweede plaats gaat naar Silke, een prachtige prestatie voor een nieuwkomer in de wedstrijd! En de eerste plaats is opnieuw veroverd door Sandrine, die vanaf volgend jaar in de wedstrijd van de grote spinnen zal meedoen.”
Papa en Senne waren er ondertussen ook bij komen staan. Ze waren net op tijd om de uitslag van Silke te horen. Wat werd er geroepen en gejuichd! Senne was mega-trots op zijn zus. Ze was zelfs tweede geworden!
Op de schouders van papa en mama mochten ze allebei mee naar het pannenkoekenkraam, waar mama voor elk nog een grote pannenkoek kocht om de prestaties te vieren. Ze bleven nog een hele tijd op het Spinnenfestival.
En toen de volgende dag ze weer op school waren, hadden Silke en Senne veel te vertellen!
