Boris en Romano zijn buren en ook beste vrienden. Romano was aan het spelen bij Boris.
“Kom we gaan naar de speeltuin,” zei Romano tegen zijn beste vriend Boris. “Dan gaan we ons nieuwe vuurwerk uitproberen en de kleine kinderen laten schrikken. Dat wordt lachen.”
Romano had een grote glimlach op zijn gezicht toen hij dacht aan de kat van vorig jaar die zo geschrokken was.
Ieder jaar op 31 december krijgen Romano en Boris geld om kindervuurwerk te kopen. Ze mogen het dan alleen voor de deur afsteken van hun ouders. Maar soms namen ze toch stiekem vuurwerk mee in hun tas om in de buurt af te steken. Als er dan een kat of een kind in de buurt was, gooiden ze expres vuurwerk om hen te laten schrikken.
“Mam we gaan naar de speeltuin,” riep Boris vanuit de gang. “Oké veel plezier! Voor het donker thuis zijn, oké?”
“Oké mam, tot zo,” zei Boris en hij deed snel zijn jas en schoenen aan.
Lachend renden Boris en Romano naar buiten…
“Dit wordt lachen,” zei Romano. “Heb je het bij je, het vuurwerk?”
“Ja,” zei Boris, “ik heb veel knalvuurwerk en ook veel vuurwerk met vuur. Heb jij veiligheidsbrillen bij je?”
Romano keek Boris aan.
“Nee,” zei hij, “dat is voor baby’s. Wij zijn grote jongens. We hebben dat niet nodig.”
In de speeltuin waren een paar kinderen aan het spelen.
Stilletjes slopen ze steeds dichterbij.
“Sssst niet lachen,” zei Romano, “straks zien ze ons.”
Boris nam vuurwerk uit zijn tas en stak het aan.
“Wat moet dat daar?!” zei een strenge mannenstem achter de twee jongens.
Boris schrok zo erg dat hij niet keek waar hij het vuurwerk gooide. Hij begon heel hard te rennen en Romano rende achter hem aan.
Na een tijdje rennen waren de jongens helemaal buiten adem. “Wie was die man?” dachten de jongens. “Zeker een vader van één van de kinderen.”
“Ik ruik iets verbrand,” zei Romano.
Boris begon heel hard te lachen… “Romano je wenkbrauwen!” riep hij.
Romano keek verbaasd, “Wat is er met m’n wenkbrauwen?” vroeg hij.
Boris begon nog harder te lachen… “Je wenkbrauwen zijn weg! Dat komt vast door het vuurwerk.”
Romano kon er niet om lachen en bleef boos kijken. Maar omdat hij geen wenkbrauwen had was niet goed te zien of hij verbaasd of boos was.
Toen de jongens thuis kwamen moesten ze alles uitleggen wat er gebeurd was. Allebei hun ouders waren blij dat ze het eerlijk hadden verteld. Maar ze kregen natuurlijk wel staf. Ze moesten alle vuurwerk inleveren bij hun ouders. En terecht. Want vuurwerk gooien naar iemand anders is natuurlijk heel gevaarlijk en gemeen. Het had veel slechter af kunnen lopen. Je bent een rund als je met vuurwerk stunt.
Romano had nog een hele tijd gekke wenkbrauwen. Vanaf die dag staken Romano en Boris alleen nog vuurwerk voor de deur af.
