In de derde kleuterklas stond juf Annie. Zij was een hele lieve en vriendelijke juf en gaf elke dag les aan haar klasje van 15 kindjes. Het waren allemaal goede vriendjes en het was daar elke dag superleuk! Soms speelden ze spelletjes, of leerden ze allerlei nieuwe dingen. En als het heel mooi weer was, dan gingen ze samen naar de speeltuin.
Één van de kindjes uit de klas was Kobe. Hij was een hele leuke en stoere jongen. Hij hield van voetballen, van snoepjes eten én van alle dieren!
Kobe ging supergraag naar school, want ze leerden nu over allerlei diertjes. Over waar de dieren leven, wat ze doen, wat ze eten en hoe lief ze zijn voor elkaar. Natuurlijk waren er nu ook heel erg veel diertjes in de klas. Elke dag nam juf Annie haar poes mee en samen met de klas gingen ze elke dag de kippen op school voeren. Ze waren ook al eens samen naar de dierentuin gegaan. En weet je wat? Elke dag mocht iemand van de klas zijn huisdiertje meenemen.
De eerste keer was het aan Marijke. Zij had haar hondje meegebracht en samen hadden ze kunstjes getoond. Het hondje was klein, schattig en had zwarte krulletjes. Telkens als hij luisterde en de kunstjes goed deed, kreeg hij een koekje. Eerst was hij door een tunnel gekropen, dan had hij in de lucht een balletje gevangen en hij was zelfs door een hoepel gesprongen! De hond van Marijke kon echt alles!
Vorige week was het aan Bas. Hij had een heel lief konijntje mee, een wit met zwarte stipjes. Kobe vond het zó’n leuk konijntje dat het de hele dag bij hem op schoot mocht. Ze hadden samen gespeeld en Kobe mocht hem van Bas zelfs eten geven. Wat jammer dat het konijntje al weg moest na 1 dag!
Morgen was het eindelijk de beurt aan Kobe, dan mocht hij zijn huisdiertje meedoen. Hij had een supermooie schildpad Bobby, maar jammer genoeg kon hij Bobby niet meenemen naar school. Bobby was een beetje ziekjes, en de mama van Kobe had gezegd dat Bobby een tijdje bij de dierendokter moest blijven om beter te worden. Dus kon hij niet mee naar school.
Heel verdrietig dacht Kobe na over welk diertje hij wel mee kon nemen. Maar hij had helemaal geen andere diertjes! Al zijn liefde en tijd ging naar Bobby, zijn schildpad was alles voor hem. Samen met Bobby kon hij altijd spelen, hij had geen andere diertjes nodig. Maar wat gingen al zijn vriendjes en vriendinnetjes nu zeggen als hij morgen geen diertje kon meenemen? Heel droevig kroop Kobe in bed.
De volgende dag ging Kobe naar school met een grote doos met gaatjes in. Hij was heeeeel blij, want hij had een ander diertje gevonden om mee te nemen. Mama had ook nog een foto van Bobby in zijn boekentasje gestopt, zodat hij toch zijn schildpadje kon tonen aan zijn klas. Maar welk diertje zat er dan in de doos?
Als de bel was gegaan, gingen alle kindjes met Juf Annie naar de klas. Vandaag mocht Kobe wat meer uitleg geven over het diertje dat hij mee had.
“Wat zit er in de doos?” vroeg Marijke.
“Dat is nog een verrassing!” zei Kobe, en hij vertelde verder: “Ik wilde eigenlijk mijn schildpad Bobby meenemen, maar jammer genoeg is Bobby een beetje ziek. Daarom was ik eerst heel verdrietig, maar ik heb toch een ander diertje mee.”
“Welk diertje zit er dan in de doos?” vroeg Bas.
“Je moet heel stilletjes en voorzichtig zijn, want ik heb een slang mee!” zei Kobe.
“EEN SLANG???” riepen een paar kindjes. Marijke was zo bang, dat ze bijna de klas uit liep.
“Wacht!” riep Kobe, “je moet niet bang zijn! Het is een hele lieve slang, hij gaat je niets doen! Hij is ook supermooi, hij is donkergroen met zwarte stipjes. Kom maar kijken!”
Kobe deed heeeeel traag de doos open en voorzichtig kwamen de kindjes en Juf Annie dichterbij. En wat zit er in de doos? Een tuinslang!!! De hele klas begon te lachen en niemand was nog bang van de slang. Zelfs Marijke niet!
Kobe zei: “Ja hoor, de tuinslang is ook mijn huisdier! Hij is altijd bij mij in huis. Soms ligt hij op de zolder of is hij in het tuinhuis, maar als het mooi weer is mag hij naar buiten in de tuin! Samen geven we dan de plantjes water, wassen we de auto, of spelen we waterspelletjes. Met de tuinslang is het dus altijd leuk!”
De hele klas was zó blij! Ze gaven Kobe een heel groot applaus. En de tuinslang? Die mocht nog de hele week in de klas blijven.
