Het is vakantie en Lisa is met papa en mama op de camping. Ze heeft de hele dag gespeeld met de andere kinderen op de camping. Maar nu is het donker en moet ze naar bed. In haar eigen tentje.
Lisa ligt in haar bedje, maar slaapt niet. Ze hoort papa en mama praten. Ook schijnt er een beetje licht naar binnen.
“Pssst, kan jij ook niet slapen?”
Lisa ziet een paar grote ogen. Ze schrikt een beetje.
“Wees maar niet bang! Ik ben Uiltje en ik kan ‘s nachts nooit slapen! Heb je zin om met mij en mijn vriendjes te spelen?”
Lisa kan toch niet slapen en dit klinkt wel erg leuk!
“Ok,” zegt ze.
“Klim dan maar op mijn rug!” zegt Uiltje.
Al snel landen Uiltje en Lisa op een open plek in het bos. Lisa had best nog wat langer willen vliegen, zo lekker zat ze op de rug van Uiltje en zo mooi waren alle sterren om haar heen.
De vriendjes van Uiltje zijn er al. Uiltje wijst: “Dit zijn Vera en Vincent vleermuis en dit zijn Dirk en Doortje Das en Mollie Mol! En jongens, dit is Lisa. Ze kan ook niet slapen.”
“Wij hebben een club,” zegt Mollie, “hij heet ‘de nachtdierenclub’ en het hol van Dirk en Doortje is ons clubhuis! Kom, we gaan daar eerst even wat drinken.”
Het hol ligt vlakbij de open plek en even later zitten ze allemaal met een bekertje bessensap rond de tafel van Dirk en Doortje.
“Wij bewaken het bos!” zegt Doortje, “Soms willen mensen van de camping zomaar takken van bomen afhakken, voor een kampvuur of zo. Dan vliegen Vera en Vincent naar ze toe en gaan in hun haren zitten! Moet je zien hoe hard ze dan wegrennen!”
Ieeuuw, denkt Lisa, maar Vera en Vincent knikken en lachen.
“Ja dat vinden ze niet leuk, maar dan moeten ze ons bos maar niet kapot maken!”
Dat snapt Lisa heel goed, zo’n mooi bos!
“We doen ook spelletjes hoor, dus Lisa, zeg maar wat jij zou willen doen vannacht.”
Lisa zou nog wel een rondje willen vliegen op de rug van Uiltje en ze zou ook willen leren om ondersteboven aan een boomtak te hangen zoals Vera en Vincent, of met z’n allen verstoppertje spelen. Ze is nog een beetje verlegen en weet niet of ze dat allemaal zomaar kan vragen, maar Mollie port haar in haar zij. “Kom op, Lisa, zeg het maar. Je weet vast wel wat je zou willen.”
En dan zegt Lisa heel snel wat ze allemaal zou willen doen.
“Ja, verstoppertje!” roepen Vera en Vincent.
“Maar dan moeten we wel allemaal op de grond blijven,” bromt Dirk, “anders is het niet eerlijk.”
“Ja, OP de grond hè, en niet er ONDER,” roepen Vera en Vincent in koor.
“Ok,” zegt Uiltje, “we beginnen met verstoppertje, ik ben hem! 10-9-8…”
Lisa en haar nieuwe vriendjes stuiven het hol uit.
“…1-0, ik kom!”
Nachtdieren kunnen goed zien in het donker, maar mensen niet! Haar vriendjes zijn plotseling verdwenen; Lisa doet een paar voorzichtige stappen, struikelt over een boomwortel en valt pardoes in een gat! Ze valt op een zacht, wollig bedje, lijkt het. Na de eerste schrik denkt ze: best een goed verstopplekje eigenlijk, maar ineens begint het wollige bedje onder haar te bewegen! Lisa ziet in het zwakke schijnsel van de maan twee puntige oren omhoog steken. Een konijn, een gróót konijn!
“Nou, moe! Wie komt daar zomaar bovenop me zitten?”
“Sorry,” zegt Lisa, “het ging per ongeluk.”
“Ja, ja, jullie zijn zeker weer verstoppertje aan het spelen!” zegt het konijn knorrig.
Dan hoort Lisa Uiltje roepen. “Lisa, waar ben je? Ik heb iedereen al gevonden! Kom maar tevoorschijn, je hebt gewonnen!”
Lisa aait het konijn voorzichtig over zijn rug. “Ga maar gauw weer slapen!”
En snel klimt ze uit het hol omhoog. “Hier ben ik!” roept ze.
“Ohooh, we mochten niet onder de grond,” roepen haar vriendjes allemaal tegelijk.
“Maar ik kon niets zien in het donker en toen ben ik in dit konijnenhol gevallen.”
“Oei-oei!” zegt Dirk. “Bij Ko Konijn, de Vlaamse Reus! Was ie erg boos?”
“Een beetje maar,” zegt Lisa.
“Jongens, hebben jullie allemaal zin in blauwe bessentaart?” zegt Uiltje opeens. Dat hebben ze zeker! Ze gaan terug naar het clubhuis. Uiltje deelt grote stukken taart uit en het grootste stuk is voor Lisa!
Ineens gaapt Doortje en dan ook Dirk! En de ogen van Uiltje zijn niet meer zo groot.
“Het wordt dag,” zegt Uiltje, “slaaptijd voor ons. Ik breng je gauw terug.”
Lisa klimt op de rug van Uiltje en even later ligt ze in haar bedje. Buiten wordt het al een beetje licht. Een paar uur later wordt Lisa wakker. Mama en papa zijn al op.
Heb ik nu echt met de nachtdieren gespeeld of was het een droom, denkt Lisa.
“Zo,” zegt mama, “jij hebt lekker lang geslapen vannacht. Dat komt zeker door de boslucht! Maar hoe kom je aan die blauwe lippen, het lijkt wel of je blauwe bessen hebt gegeten!”
Hoog boven in de boom knipoogt een klein uiltje naar Lisa…
