“Mama, heb jij mijn magische schoenen gezien?”
“Bedoel je jouw rode schoentjes?”
“Ja, die! Ze zijn niet rood, ze zijn magisch!”
“Natuurlijk lieverd, jouw magische schoenen, die liggen in de groene kast in je kamer.”
Lola maakt de kast open en daar liggen haar magische schoenen. “Há hier zijn jullie,” zegt ze blij.
Snel trekt ze haar magische schoenen aan. Want juf Linda zei gisteren dat ze vandaag iets mee naar school mogen nemen.
“Mama, ik heb ze gevonden! Met mijn magische schoenen kan ik sneller rennen, hoger springen en heel hoog vliegen! Zullen we een wedstrijdje doen mama? Wie het snelst op school is!”
Samen rennen mama en Lola naar school toe, en wat gaat Lola hard zeg!
“Mama, ik heb gewonnen! Misschien moet jij volgende keer ook jouw magische schoenen aantrekken,” glimlacht Lola.
~~~
Gauw gaat Lola op haar stoeltje in de kring zitten.
“Zo kinderen, vandaag hebben jullie allemaal iets meegenomen,” zegt juf Linda. “Lola, wat heb jij meegenomen?”
“Mijn magische schoenen juf!”
“Oh, en waarom zijn ze magisch?”
“Omdat ik sneller dan mama kan rennen, hoger dan een konijn kan springen en veel hoger dan een vogel kan vliegen.”
“Dat is inderdaad heel magisch Lola,” antwoordt de juf.
En dan vraagt ze:Â “Daniel, wat heb jij meegenomen?”
Daniel had helemaal niks meegenomen en zegt met een heel zacht stemmetje, “ik heb niks meegenomen juf, want ik heb niks.”
Snel zegt Lola: “O jawel hoor, kijk maar onder je stoel!”
Lola heeft voor Daniel een mooie pen meegenomen. Nee wacht: “Het is niet zomaar een pen, het is een magische pen,” fluistert ze hem toe.
Met een glimlach zegt Daniel: “Ik heb een magische pen!”
“Oh, en waarom is het een magische pen, Daniel?”
“Omdat ik de mooiste verhalen kan schrijven en de allermooiste tekeningen kan maken.”
“Zo,” vraagt de juf dan, “hebben jullie allemaal iets magisch meegenomen?”
Alle kinderen roepen jaaaaaa!
“Dan krijgen jullie allemaal een vel tekenpapier en daarop mogen jullie een tekening maken. Maar, het is niet zomaar tekenpapier, het is magisch tekenpapier.”
Lola en Daniel gaan bij elkaar zitten. Lola tekent een kring met allemaal kindjes die een kado op schoot hebben en Daniel tekent een meisje met rode schoenen.
“Wat voor moois heb jij getekend Lola?” vraagt de juf.
“Een kring met allemaal kindjes die een magisch kado op schoot hebben,” zegt Lola trots.
“En wat zit er dan allemaal in?”
“Dat mogen de kindjes zelf kiezen! Er komt in wat ze willen dat er in zit. Want het is magisch tekenpapier juffrouw,” legt Lola uit.
De juf vindt het heel mooi.
“En jij Daniel, wat heb jij getekend?” vraagt ze dan.
“Ik heb Lola getekend omdat zij ervoor heeft gezorgd dat ik voor altijd iets magisch bij me heb,” zegt hij verlegen.
Trrrriiiinggg, de bel gaat.
“Tot morgen allemaal,” zegt de juf.
“Tot morgen juf,” antwoorden de kindjes.
~~~
“Mama!” roept Lola enthousiast wanneer ze afgehaald wordt van school, “ik heb ervoor gezorgd dat Daniel niet verdrietig was door hem mijn magische pen te geven.”
“Dat is lief van je Lola,” weet mama. Ze beloont Lola met een knuffel. “Zullen we nog een wedstrijdje doen? Kijken wie het eerste thuis is? Ik heb mijn magische schoenen aan…” zei mama met een glimlach.
En samen rennen ze zo hard ze kunnen naar huis toe.
