Kate is negen jaar en ze zit op ballet. Ze vindt het zo leuk dat ze drie keer in de week hard gaat oefenen. Volgende week mag Kate meedoen aan een voorstelling. Ze mag dansen met meer dansers en danseressen. Er is mooie muziek en iedereen mag komen kijken. Ook papa en mama.
Alleen is het zo dat de papa van Kate nooit kan komen kijken. Hij is nog nooit naar een balletles geweest… Kate wil heel graag dat haar papa komt kijken. Maar de papa van Kate is altijd hard aan het werk. Hij heeft een drukke baan. Kate vindt het wel fijn dat hij haar iedere avond naar bed brengt. Maar ze wil ook dat hij haar eens aan het werk ziet. Ze baalt er van. Leuk is het niet. Mama is altijd alleen. Zij komt tenminste wel kijken. Haar mama is lief.
Nu wil Kate graag dat haar vader ook wordt zoals mama. Bij het ontbijt heeft Kate haar papa al gevraagd.
“Ik kijk even in mijn agenda, liefje,” is zijn antwoord.
Na het ontbijt vertrekt papa naar zijn werk. Hij komt dan vaak laat terug. Zo laat dat Kate bijna naar bed moet. Ook dat vindt ze niet leuk.
Kate wil haar vader graag haar dans laten zien. Ze wil laten zien hoe fijn ze kan dansen op de muziek. Ze moet dansen op een stuk uit het zwanenmeer. Dat is een hele mooie balletdans. Ook moet ze de pliés kennen. Ze kan de woorden nog goed uitspreken, maar dat komt wel goed. Bij de pliés moet je de knieën buigen. Dan heb je de passe, dan moet je een been omhoog optrekken.
Kate danst nog niet op spitzen. Dat zijn balletschoentjes. Je danst dan op je tenen. Dat ziet er heel gek uit. Je moet goed oefenen om dat te kunnen.
~~~
Kate is verdrietig. Papa heeft een afspraak vlak voor haar voorstelling. Hij zal zijn best doen om op tijd te zijn. Maar Kate weet al dat het niet gaat gebeuren. Telkens hij dat zegt, komt hij te laat of helemaal niet. Kate gaat in haar schommelstoel zitten en denkt na. Er moet een manier zijn om er voor te zorgen dat papa niet te laat komt.
Ze kan de afspraak zelf verzetten van papa zonder dat hij het weet. Maar hoe?
Papa heeft een bureau thuis. Het is een grote kamer met hele mooie schilderijen. Dat heeft Kate eens gezien toen ze haar vader daar zag werken.
Kate loopt stiekem naar het bureau van papa. Hij is gelukkig niet thuis. Voorzichtig maakt ze de deur open. Het kraakt een beetje. Oei! Als mama het maar niet hoort. Ze blijft even staan of ze niets hoort. De kust is veilig.
Ze loopt de kamer in en ziet de grote tafel. Ze loopt er naartoe en kruipt op de tafel. Ze kijkt verbaast. Daar ligt de agenda van papa. Hij is die vergeten. Ze pakt de agenda vast en begint erin te bladeren. Ze zoekt de datum van de voorstelling en leest aandachtig hoe laat hij de afspraak heeft. Ze heeft het gevonden!
Afspraak met meneer Vonders om half twee. Oh nee! Haar voorstelling is om twee uur. Dat redt hij nooit. Weer baalt ze. Maar wacht eens even… Er staat ook een telefoonnummer bij. Dat moet vast het nummer zijn van meneer Vonders.
Op de grote tafel staat een telefoon. Een echt oude telefoon met een grote hoorn. Hij is best zwaar om op te pakken. Ze denkt na. Weer denkt ze na. En nog eens denkt ze na. Zou ze het durven? Ze krijgt vast straf van papa en mama.
Toch toetst ze voorzichtig het nummer in. Tuut… Tuut… Tuut…
“Hallo, met Vonders. Met wie spreek ik?”
Kate schrikt. Oeps! Hij neemt op.
“Hallo… Hallo… Met wie spreek ik?”
Kate probeert haar stem heel zwaar te maken net als een brombeer, zodat hetzelfde klinkt als papa. “Uhh, met de assistente van meneer van Dijk. U heeft een afspraak zaterdag. Die wil ik graag verplaatsen? Als dat kan”, zegt Kate er nog snel achteraan. Ze zucht diep. Dit is echt eng, denkt ze.
“Oh, dat is wel jammer. Maar dat moet geen probleem zijn. Wanneer is de afspraak dan gepland? Dan noteer ik dat gelijk.”
Meneer Vonders praat erg snel door de telefoon. Kate kan hem moeilijk bijhouden, maar ze doet haar best. Het is alleen even moeilijk een andere datum te vinden. Ze bladert door de agenda.
“Uhm… Uhh… Eens even kijken,” zegt ze terwijl ze door de agenda bladert. Stiekem probeert ze tijd te rekken. “Uhm. De z-z-zaterdag daarop?” probeert ze angstig. Ze hoopt dat hij ja zegt! Oh please, oh please, denkt ze weer.
“Dat is helemaal goed. Ik kan alleen in de ochtend. De rest van de dag lukt me niet. Is tien uur oké?”
“Tien uur is helemaal goed,” juicht Kate bijna door de telefoon.
“Dat is mooi. Dan spreken we af de vijftiende. Tot dan,” hoort Kate meneer Vonders nog zeggen, voor hij de telefoon ophangt.
Ze gaat van de stoel af en loopt weg uit de kamer van papa. Snel wandelt ze naar haar eigen kamer en gaat op bed liggen. “Oh, wat heb ik gedaan?”
Ze staart naar het plafond en denkt na. Ze moet eerlijk zijn tegen papa.
~~~
Die avond ligt Kate in bed. Papa is nog niet thuis. Ze heeft besloten alles te vertellen! Ze probeert wakker te blijven. Dan hoort ze de deur beneden open en weer dicht gaan. Papa is thuis…
Kate stapt uit bed en doet haar badjas aan. Voorzichtig loopt ze naar beneden. Papa en mama zitten in de zetel.
“Kate. Moet jij niet in bed liggen?” kijkt verschrikt op.
“Papa? Ik heb iets fouts gedaan. Maar dat heb ik alleen gedaan zodat je naar mijn voorstelling kan komen. Alstublieft niet boos worden…”
Kate moet bijna huilen. Ze vertelt alles zo snel dat ze bijna vergeet adem te halen.
“Ho, ho, rustig maar, Kate! Vertel eerst eens even wat er aan de hand is?” Papa zet Kate op zijn schoot en geeft haar eerst een dikke zoen.
Kate snikt en snikt steeds harder. Ze had het echt niet zo bedoeld. “Ik ben in jouw kamer geweest en heb in je agenda gekeken. Toen heb ik een nummer gebeld en je afspraak verzet.”
Papa kijkt verbaast en nu ook een beetje boos. Hij zucht.
“Je hebt meneer Vonders gebeld?”
Kate knikt.
“Dat was een belangrijke afspraak, Kate. Hoe kom je erbij dit te doen? Ik vergeet echt niet jouw voorstelling, hoor. Ik hoef maar tien minuutjes met meneer Vonder te praten. Hij moet iets voor me tekenen. En dan ben ik klaar. Dus ik heb genoeg tijd om samen met mama naar je te komen kijken.”
“Echt waar, papa?” Kate veegt haar tranen weg. Ze durft haar vader niet aan te kijken. “Krijg ik nu straf?”
“Ik zal er eens over nadenken. Maar ik weet wel dat jij heel goed je best gaat doen bij ballet. Ik vergeet jou niet, schat. Kom hier, gekkie!”
Papa pakt Kate stevig beet en geeft haar een dikke knuffel. Kate moet weer lachen. Ze is blij. Papa is niet boos.
“Ik zal meneer Vonders zelf even bellen en hem uitleggen wie hij aan de lijn had. Misschien wil hij zijn afspraak nog houden op de dag. Hopelijk heeft hij niets anders gepland. Je bent me er eentje, Kate!”
Papa belt meneer Vonders en praat een half uurtje met hem. Papa regelt de afspraak weer terug.
~~~
Kate is blij. Ze heeft een brede glimlach op haar gezicht. Ze staat op het podium klaar om met haar dans te beginnen. In de voorste rij in de zaal zitten papa en mama. Ze zijn samen komen kijken. Het was helemaal niet nodig geweest naar meneer Vonders te bellen. Papa had wel aan haar gedacht en zit nu naar haar te kijken. Wat heeft Kate een lieve papa en mama.
