Emma hield super veel van vlinders. Ze had bijna alle boeken die er bestonden over vlinders. Haar mama had zelfs speciale bloemen in de tuin geplant zodat er meer vlinders naar hun tuin zouden komen. Emma’s favorieten waren koolwitjes, mooie witte vlinders. Ze had er veel van die soort in haar tuin zitten.
Speciaal voor Emma haar verjaardag gingen ze naar de vlindertuin. Daar zaten heel veel vlinders, van verschillende soorten. Het was de eerste keer dat Emma er naartoe zou gaan, want het was wel heel ver rijden.
Op de dag dat ze zouden gaan had mama kleren voor Emma uitgezocht. Haar roze broek en een T-shirt met bloemen op. Emma had eens gelezen dat vlinders aangetrokken zijn tot felle kleuren. Misschien zouden ze dan op haar kleren komen zitten?
Toen ze binnenkwamen in de vlindertuin was het héél warm. Dat was nodig voor de speciale soorten vlinders die ze daar hadden, want dat waren tropische vlinders: ze kwamen uit een streek waar het heel warm was.
De vlindertuin was gebouwd in een grote koepel. In de tuin stonden veel vreemde bomen en planten.
“Mama, wat voor bomen zijn dat? Ze zijn zo raar,” vroeg Emma.
“Dat zijn bomen die in het tropisch regenwoud groeien. De vlindertjes die hier rondvliegen komen van daar,” antwoordde haar mama.
“Wauw, die komen dan wel van heel ver.”
Ze wandelden verder in de tuin en kwamen opeens een hele grote groep rode vlinders tegen.
“Als je nu heel stil staat Emma, dan komt misschien een vlinder op je zitten,” fluisterde haar papa.
“Oh ik wil dat heel graag!” zei Emma stilletjes en ze bleef staan. Maar er kwam eerst een vlinder op haar papa zijn rode T-shirt zitten.
“Dat is niet eerlijk! Ik wil ook een vlinder!” pruilde Emma.
“Wacht nog een beetje Emma, er zal wel een vlinder op jou komen zitten,” zei haar papa. Emma wachtte ongeduldig tot er ook een vlinder naar haar zou komen. Na een tijdje landde er dan toch eentje op haar hand. Het kietelde een beetje en Emma moest giechelen, maar daardoor vloog de vlinder weg.
“Er zullen straks nog wel andere vlinders komen,” zei haar mama en Emma knikte.
Ze wist dat wel. Het was een heel leuk gevoel zo’n vlinder op je hand te hebben zitten. Glimlachend wandelde ze mee, verder de tuin in.
Ze kwamen bij een hele grote houten kast.
“Waarom staat die kast hier papa? Het is hier toch een tuin?” vroeg Emma.
“In die kast zitten de poppen van de vlinders,” antwoordde haar papa.
“Maar als hun poppen in die kast zitten kunnen ze er niet mee spelen?”
Papa lachte: “Dit zijn niet de soort poppen die jij hebt Emma. Je weet dat een vlinder eerst een rups is en daarna pas een vlinder wordt.”
Emma knikte, dit wist ze heel goed. Dat stond in haar prentenboeken.
“Maar om van een rups in een vlinder te veranderen, moeten ze eerst in een soort manteltje kruipen. En de vlinder in dat manteltje noemt een pop,” vervolgde haar papa.
“Dus al die kleine dingetjes gaan een vlinder worden?” vroeg Emma.
“Inderdaad,” zei haar vader.
Emma keek verwonderd naar al de poppetjes in de kast. Er waren er wel meer dan honderd! In verschillende groottes, allemaal netjes in rijen aan stokjes.
Ze wandelden verder in de tuin en kwamen een hele grote schotel tegen. Emma wist wat het was, het was een vlindervoederschaal. Daarin zitten kleine buisjes met nectar. Vlinders zijn dol op nectar! Normaal halen ze het uit de bloemetjes, maar in de vlindertuin waren er zo veel vlinders dat zelfs met alle bloemen die er waren er nog geen nectar genoeg was voor iedereen… Dus hadden ze extra nectar in de tuin geplaatst. Zo hoefde geen enkele vlinder honger te hebben.
Na een hele tijd in de tuin rondgewandeld te hebben was Emma heel moe aan het worden. Het was ook tijd om terug naar huis te gaan. Emma viel bijna onmiddellijk in slaap in de auto en sliep de rest van de rit. Toen ze thuiskwamen was het tijd om te eten en Emma kroop daarna al meteen in haar bedje. Dit was de allerbeste verjaardag ooit! Ze besloot morgen te vragen of ze volgend jaar opnieuw naar de vlindertuin konden gaan, zo leuk had Emma het gevonden!
Zelf een vlindertuin bezoeken? Hier zijn enkele locaties in België en Nederland!
