Rex was een Tyrannosaurus Rex, één van de grootste dino’s van die tijd. Maar de andere dino’s vonden Rex niet zo stoer. Ze vonden hem eigenlijk een beetje een sukkel. Dit kwam door zijn korte armpjes. De favoriete sport in zijn stukje van het regenwoud was namelijk tennis. Alle kinderen speelden het daar! Zo konden ze zich bezighouden terwijl hun mama en papa eten gingen halen.
Maar tennis was wel een probleem voor Rex, want hij kon dat helemaal niet met zijn korte armen. En bij tennis hielp zijn grootte ook niet veel. Vroeger durfde hij wel eens mee te spelen, maar hij werd dan uitgelachen. En het meeste door Anne, een ankylosaurus. Met haar platte staart was zij de allerbeste speler, zij kon die ballen altijd super ver slaan.
Alle dino’s waren weer tennis aan het spelen. Maar vandaag was de broer van Rex meegegaan met zijn mama en papa, dus hij was deze keer de enige dino die niet mee aan het spelen was. Hij zat een eind verder, helemaal alleen onder een grote boom. Rex begon stilletjes te wenen… Maar omdat hij een Tyrannosaurus is, deed hij nooit iets écht stil.
Marcus de Megaraptor hoorde hem en ging er naar toe. Met zijn gespierde benen kon hij daar snel geraken. Hij rende door het woud en moest nu eens naar links gaan en dan eens naar rechts om bomen te ontwijken. Na even lopen kwam hij bij Rex. Er lag een plas water aan zijn voeten, daar gekomen door zijn tranen.
“Wat is er aan de hand?� vroeg Marcus. Rex snikte, en vertelde hem: “Jullie waren allemaal samen aan het tennissen, maar door mijn domme kleine armpjes kan ik niet meespelen.�
“Ik ben ook niet zo goed in tennis, en eigenlijk doe ik het ook helemaal niet graag,� vertelde Marcus.
Na een poosje stilte sprak Marcus terug: “Waarom vinden we ons eigen spel niet uit? Dan kunnen we het samen spelen!� Hij pakte een hoop takken op en begon ze in elkaar te duwen tot het een grote bal werd.
“Kom!� riep hij naar Rex, “we gaan naar de open plek daar!�
Rex stond op en volgde Marcus. Die schopte de bal met zijn poot naar Rex en Rex schopte de bal terug. Zo speelden de twee dino’s tot het tijd was om terug te keren. De volgende dag gingen ze opnieuw spelen met de bal en een paar nieuwsgierige dino’s gingen mee en speelden mee.
Zo ging het elke dag tot bijna iedereen eens was komen meespelen met Marcus en Rex. Eigenlijk was enkel Anne nog niet gekomen, want ze wou alleen maar tennis spelen. Op een ochtend ging Rex naar Anne toe, om haar eens uit te nodigen om te komen spelen. Maar Anne wou niet meekomen. Toch vroeg hij haar elke ochtend opnieuw of ze eens wou meekomen.
Uiteindelijk vertelde ze waarom ze niet wou komen spelen. “Ik wil niets anders spelen dan tennis, ik ben goed in tennis. En misschien ben ik wel niet goed in jouw spel en dan gaan alle dino’s met mij lachen,� gaf ze uiteindelijk toe.
“Niemand zal met je lachen hoor, wij spelen allemaal gewoon gezellig met elkaar,� probeerde Rex haar te overtuigen. Anne knikte en ging dan toch eens met hem mee naar de lege plek. Anne was niet zo goed in het spel, maar niemand lachte met haar, want ze wisten dat het niet lief was.
Zo waren er vanaf dan twee spelletjes die de dino kinderen speelden. ’s Ochtends gingen ze in twee groepen, de éne groep ging tennis spelen en de andere pootbal. Meestal vond je Anne wel bij de tennis en Rex bij de pootbal, maar soms gingen ze ook wel het andere doen.
En er waren ook géén dino’s meer die zich uitgesloten voelden.
