Jasmien gaat naar de kermis

“Mama! Mama! Mama waar blijf je toch?” 

Er was kermis in het dorp en vandaag zou Jasmien voor de eerste keer gaan. Ze had er zoveel zin in dat ze niet meer kon wachten. Daar stond ze dan, in haar jasje, al klaar aan de voordeur.

“Rustig,” riep haar mama van boven, “ik ben bijna klaar!” 

Jasmien liep een beetje heen en weer en keek vol ongeduld uit het raampje. Mama had gezegd dat het maar een kwartiertje stappen was. Ze deed de deur open en ademde de frisse herfstlucht in. Als ze haar oren spitste, hoorde ze muziek van de kermis.
“‘Mama, haast je!”
Ze stak haar hoofd al door de deur. Buiten waren er nog mama’s en papa’s met hun kindjes. Allemaal stapten ze naar de kermis.
“Ja ja, ik ben er!”
Mama greep nog haar handtas en sloot de deur achter zich. 

Hand in hand liepen mama en dochter op het pad. Naar de kermis.
“Zijn we er bijna, mama?”
“Nog 5 minuutjes.”
Mama glimlachte omdat haar dochtertje zo ongeduldig was.
“Zie je dat groot wiel daar staan? Met die lichtjes aan?”
“Ja… Wat is dat mama?”
“Dat is het reuzenrad. Daar is de kermis.”

Na enkele minuutjes stappen, kwamen ze aan. De kermis was opgezet op het dorpsplein aan de kerk. Jasmien keek met grote ogen naar alle kraampjes en attracties. Overal waren lichtjes, in alle kleuren! En overal was muziek!
Jasmien wees naar de paardenmolen. “Daar wil ik graag op! Mag dat mama?”
Ze keek naar de kindjes op de paardjes terwijl mama een ticketje kocht. Toen de molen tot stilstand kwam, was het Jasmien haar beurt. Ze koos een paard met roze manen en een roze staart. Met een beetje klimwerk zat ze er al gauw vanboven op.
“Pak de flosh maar,” riep mama van de zijlijn toen de paardenmolen begon te draaien.
Het paardje waar Jasmien op zat begon op en neer te gaan. Wat leuk! Ze keek rond en zag allemaal kindjes. Ze hoorde de vrolijke muziek. Ze was zo gelukkig! 

“Ooh daar is de flosh, ik moet mama trots maken,” dacht ze. Ze probeerde de flosh te pakken, maar kon hem nét niet grijpen. “De volgende keer zal ik hem hebben,” dacht ze. Ze huppelde nog een rondje op haar paard, dan reikte ze naar omhoog, zo ver ze kon en ooh! Ze had de flosh gepakt!
“Mama, mama, ik heb de flosh!”
Jasmien straalde van geluk. Mama was trots op haar. 

Toen haar rondje erop zat, mocht ze iets kiezen als prijs voor de flosh. Ze keek rond. Ze zag een discobal, ze zag monopoly, sleutelhangers, knuffelbeertjes… Wat zou het moeilijk worden hieruit te kiezen! Uiteindelijk besloot ze de roze eenhoorn te nemen. Ze knuffelde haar nieuwe knuffelbeestje. Het was zo zacht! Ze zou hem Fluffy noemen!

“Kom, laten we nog oliebollen gaan halen en dan zullen we naar huis gaan,” stelde mama voor.
De zon was nu al bijna onder. Ze pakten een grote zak met 20 oliebollen en heel veel bloemsuiker.
“Mmm, zo lekker,” smakte Jasmien. Heel haar gezicht hing vol met suiker! 
Na de lekkere oliebollen was het tijd om naar huis te gaan. Toen Jasmien ‘s avonds in haar bed lag met Fluffy in haar armen, dacht ze terug aan de heerlijke dag. Het was een dag om nooit te vergeten.