Het was de eerste dag van de Dinolympische spelen en er stond hoogspringen op de agenda. Omdat de dino’s allemaal zo verschillend waren, hadden ze een speciaal systeem ontworpen. Dat was nogal een ingewikkeld systeem dat rekening hield met of het viervoeters waren of niet. En als er dino’s dezelfde hoogte hadden gesprongen, besliste de jury wie uiteindelijk won.
De deelnemers waren allemaal vroeg opgestaan om zich te kunnen opwarmen vóór de wedstrijd van start ging. Rex zat samen met Rakker te ontbijten. Zelfs nog zo vroeg in de ochtend had die kleine dino de energie om aan één stuk door te blijven praten. Rex vond het wel een leuke eigenschap van Rakker, met hem had je altijd iets om over te praten. Rakker was er over bezig hoe blij hij was dat hoogspringen een onderdeel was. Blijkbaar was het één van zijn beste onderdelen.
Plots zagen ze Marcus aankomen op het ontbijt. Hij nam een bord en kwam bij zijn beste vriend zitten.
“Hey Marcus, dit is Rakker…” zei Rex, maar nog voor hij zijn zin kon afmaken begon Rakker te praten, zoals hij wel vaker durfde te doen.
“Ik ben Rakker, ik vertegenwoordig de Raptors op deze Dinolympische spelen. Dus jij bent Marcus, de Megalosaurus! Rex heeft al veel over jou verteld. Ik vind het nog steeds zo wonderbaarlijk dat jullie zelf pootbal hebben uitgevonden, ik wil het graag eens spelen,” zei Rakker op zijn wel bekend snel tempo.
“Haha ja dat ben ik,” antwoordde Marcus. Het was wel een beetje wennen aan Rakker zijn energieke houding.
“Als je wilt, kunnen we na het ontbijt een beetje spelen? De wedstrijd begint toch pas deze namiddag,” stelde Marcus voor.
“Oh ik zou dat fantastisch vinden! Maar dat gaat jammer genoeg niet. Ik wil mij echt heel goed voorbereiden en wat als ik een spier verrek? Ik zou het mij niet durven inbeelden,” antwoordde Rakker.
“We zullen anders na de Dinolympische spelen een match spelen,” stelde Rex voor.
Dat vonden ze allemaal een goed idee. Marcus at samen met Rex en Rakker zijn ontbijt op. Daarna gingen ze uiteen om zich op hun manier voor te bereiden.
Rex stapte naar een rustig stukje in het woud, hij vond het altijd geweldig om daar te zijn. Hij nam een grote liaan en begon touwtje te springen. Hij wou zijn beenspieren goed opgewarmd hebben zodat hij zo hoog mogelijk zou kunnen springen!
‘s Middags at Rex nog een kleinigheidje zodat hij zeker genoeg kracht had voor de wedstrijd. Op zijn weg naar de hoogspringpiste kwam hij Beatrix tegen. Hij kon haar natuurlijk moeilijk missen omdat ze zo groot was.
Beatrix wist dat dit niet echt haar onderdeel zou zijn. Hoewel dankzij het ingewikkelde systeem viervoeters minder hoog moesten springen, bleef het toch heel moeilijk voor haar, legde ze uit aan Rex. Ze was namelijk héél erg lang, dus echt springen om ergens aan te geraken kende ze niet echt. Verder waren haar benen niet zo sterk als bijvoorbeeld die van Rex. Het meeste van haar kracht zat in haar staart en nek.
“Maar ik vind het niet zo erg,” sloot Beatrix af, “dit is gewoon niet echt een onderdeel voor mij en je kan nu eenmaal niet super zijn in alles.”
Rex vond de houding van Beatrix heel bewonderenswaardig, je moet al echt een heel wijze dino zijn om zo goed over de zaken na te denken.
Ondertussen waren ze aangekomen bij de hoogspringpiste. Ze zeiden dag tegen elkaar en begonnen met hun laatste voorbereidingen. Rondom de piste stond het al vol met supporters die niet konden wachten om de atleten in actie te zien. Eerst was het Anne haar beurt. Ze nam haar aanloop en het lukte haar om van de eerste keer over de boomstronk en de hoge bloemen te springen! Het lukte haar jammer genoeg niet om over de kleine boom te springen. Maar om een Ankylosaurus te zijn was het al een héél goede prestatie.
Daarna mocht Beatrix. Bij haar eerste sprong lukte het haar net niet om over de boomstronk te springen. Voor haar tweede sprong nam ze een grote aanloop en het lukte haar dan wel om over de boomstronk te springen! Dat was beter dan ze had verwacht, over de hoge bloemen springen was haar helaas niet gelukt. Toch waren de fans heel luid voor haar aan het roepen met haar topresultaat voor een Brachiosaurus.
Na Beatrix en Anne, begonnen ze aan de tweevoeters. Bij hen begon het onderdeel al met de hoge bloemen, aangezien zij veel makkelijker kunnen springen. Marcus was de allereerste. Hij sprong nog makkelijk over de hoge bloemen, maar kreeg het lastig toen hij over de kleine boom moest. Op zijn derde en laatste poging was het hem net gelukt. Hij mocht echt heel trots zijn op die prestatie.
Na Marcus was het aan Rakker. Hij zag het natuurlijk helemaal zitten, dit was dan ook helemaal zijn ding. Hij sprong met gemak over de hoge bloemen en de kleine boom. Ook de middelgrote boom was voor hem geen probleem, het hoogspringen zat hem echt in het bloed. Dan kwam de laatste hoogte, de hoge boom. Die was wel bijna even hoog als Beatrix! Het mislukte Rakker om er van de eerste keer over te springen, maar hij bleef kalm. Hij nam zijn aanloop voor de tweede sprong en… Het lukte hem! Het publiek werd wild! Zelfs voor een Raptor was dit een geweldige prestatie.
Als laatste kwam Rex aan de beurt. Hij was nogal zenuwachtig. Hij was zó zenuwachtige dat hij bij de hoge bloemen vergeten was te springen! Marcus ging naar zijn beste vriend om hem wat aan te moedigen. Rex was een goede springer, hij kon dit makkelijk. Die peptalk had Rex echt goed geholpen en hij sprong van de eerste keer over de kleine en middelgrote boom! Hij had ook wel geprobeerd voor de hoge boom, maar dat lukte hem niet. Maar zo erg vond hij dat niet, hij was al heel blij met wat hij gesprongen had.
Daarna was het tijd voor de prijzenceremonie. De top 3 dino’s kregen dan hun medaille. Daarna kwam er altijd een groot feestmaaltijd voor alle deelnemers, want deelnemen is belangrijker dan winnen. Rakker kreeg de gouden medaille voor zijn geweldig springtalent. De jury had besloten dat Anne recht had op de zilveren medaille en Rex op brons. Rex vond dat niet erg, hij was zo trots dat hij een medaille had verdiend!
Terug in het dorp waren alle dino’s gezellig aan het praten en héél lekker aan het eten. Het volgende onderdeel was pas binnen een paar dagen, dus ze konden wat later opblijven. Rex vond het minstens even leuk om bij zijn nieuwe vrienden te zijn als aan de wedstrijden deel te nemen.
Hoewel het nog maar de 2de dag was, vond hij deze al de beste Dinolympische Spelen ooit!
