Vlak voor de zomervakantie stond er een kleurplaat in de krant. Alle kinderen mochten meedoen en de winnaar wachtte een grote verrassing. Wat dat was, dat wist niemand, anders zou het geen verrassing meer zijn.
Tim was er een hele middag druk mee geweest, maar nog voor het avondeten was de kleurplaat af. Mama en papa vonden hem prachtig! Ook Petra, Tims zus, zei dat ze nog nooit zo’n mooie tekening had gezien.
De kleurplaat werd in een grote enveloppe gedaan en opgestuurd naar de redactie van de krant.
Een week later stond er een artikel over de kleurplatenwedstrijd in de krant. Er waren nog nooit zoveel prachtige inzendingen geweest. Een jury zou de allermooiste eruit kiezen. Maar dat kon nog wel twee weken duren.
~~~
Tim ging met papa en mama op vakantie naar Italië. Het was een superleuke vakantie in een hotel met een groot zwembad. Toch moest Tim vaak aan de wedstrijd denken. Toen ze van vakantie terugkwamen, stormde Tim meteen naar de stapel post die in de vakantie was binnengekomen en die door buurvrouw Tiny op de tafel was neergelegd. Zou er een brief van de krant bij zijn?
En ja hoor, bijna onderaan de stapel vond hij de brief. Maar had Tim een prijs gewonnen? En zo ja, wat voor prijs? Snel maakte hij de enveloppe open. Gelukkig kon hij zelf al lezen, zodat hij de eerste was die wist wat voor prijs hij gewonnen had. Het was de HOOFDPRIJS!
“Mama, kom eens kijken,” riep hij, “ik heb de hoofdprijs!”
En wat was die hoofdprijs? Een ballonvaart in een heteluchtballon boven de stad waar hij woonde. Ze mochten zelf een datum kiezen.
Omdat papa al weer gauw naar het buitenland moest voor zijn werk, besloten ze nog vijf weken te wachten met het avontuur. Met de krant werd een datum afgesproken.
~~~
Vijf weken later was het eindelijk zover! De ballonvaart zou beginnen. Papa, mama, Tim en Petra stonden al om 10 uur ‘s morgens op het weiland waar de ballon zou opstijgen. Ze zagen hoe alles voor de vlucht werd klaargemaakt. Om halftwaalf mochten ze eindelijk instappen. Natuurlijk ging er ook een ervaren ballonvaarder mee.
Langzaam steeg de ballon hoger en hoger. De wind kwam gelukkig uit het oosten, dus dreven ze weg in de richting van hun stad. Na een paar minuten schreeuwde Tim opeens: “Kijk, daar heb je ons huis en de paardenweide!”
Ze zagen de mensen op straat omhoogkijken naar de mooi gekleurde ballon. Plotseling zag Petra een vriendinnetje. Ze riep naar beneden: “Saskia, hier ben ik!”
Nu keek ook Saskia omhoog. Ze zwaaide naar Petra en ze riep: “Gefeliciteerd met jullie prijs!”
De ballon dreef verder en verder. Nu kenden ze de omgeving niet meer.
Ze zagen overal dorpjes liggen en boerderijen, koeien, paarden en schapen en vooral veel mensen, die naar hen keken. Wat een avontuur was dit! Zo mooi hadden ze de omgeving nog nooit gezien!
De lucht was nu niet meer helemaal blauw. Langzaam waren er steeds meer wolken bijgekomen. Ook de wind ging harder waaien. De zon scheen al niet meer. De ballonvaarder zei dat het weer slechter werd. “Dat was niet voorspeld,” zei hij nog. Hij besloot de ballon aan de grond te zetten.
Er was ook nog een zogenaamde volgwagen, die de ballon steeds in de gaten hield en hem vanaf de weg volgde.
Ze zagen in de verte het water van een groot meer. Zouden ze nog op tijd kunnen landen? Langzaam zakte de ballon. Een plotselinge rukwind joeg hem weer de lucht in. Nu werd het toch wel erg spannend. Het meer was al vlakbij en nog waren ze niet geland…
Stel je eens voor dat ze met z’n allen in het water zouden terechtkomen. Gelukkig konden ze allemaal zwemmen, maar leuk zou dat niet zijn.
Nog geen honderd meter van het water af landde de ballon. Het avontuur was toch nog goed afgelopen. De ballon werd keurig opgevouwen en naar de auto gebracht, evenals de mand waarin ze gezeten hadden. Tim, Petra, papa en mama konden een plaatsje in de auto krijgen en een uurtje later waren ze weer thuis. Het avontuur was voorbij. Wat een heerlijke dag was dat!
