“Tijd om naar bed te gaan, Sia,” zegt mama. Het grappige programma op televisie is afgelopen en mama geeft een trekje aan Sia’s oorlel.
“Nee, toe mama… Ik ben bang in het donker.”
“Haha, je bent nog een baby,” lacht grote broer Rowan. Sia kijkt beteuterd.
“Laat hem maar lachen. Je weet dat er elke nacht sterretjes komen, zodat je niet bang meer hoeft te zijn,” zegt mama lief.
“Goed dan…” treuzelt Sia. Ze kijkt in de beker waar ze chocolademelk uit heeft gedronken en slaagt erin nog een allerlaatste druppel te vinden om op te drinken. Dan gaat ze haar tanden poetsen. “Slaapwel baby,” grijnst Rowan. Mama kijkt hem boos aan. Hij doet gemeen. Rowan kijkt beschaamd weg.
Wanneer Sia in haar bed ligt, komt mama haar een verhaaltje voorlezen. Sia valt bijna in slaap. “Doe je het gordijntje open?” vraagt Sia zoals elke avond. Zo kan ze nog naar de sterretjes kijken als mama weg is. Mama doet het gordijn open en Sia schrikt. Er is geen één sterretje aan de hemel.
“Mama, waar zijn de sterretjes?” vraagt Sia bang.
Mama kijkt door elke hoek van het raam, maar ziet er geen. “Er zijn veel wolken vandaag. Daarom zie je geen sterretjes. Ze zijn er wel, maar achter de wolken. Daarom is het donker.”
Sia krijgt tranen in haar ogen. Het voelt alsof de sterretjes haar in de steek hebben gelaten. Ze bijt op haar lip. Heel langzaam rolt er een traan uit haar oog.
“Kom hier,” zegt mama en ze geeft Sia een knuffel. Nu begint Sia echt te huilen.
“Kom nog eventjes mee naar beneden, een glaasje water drinken,” zegt mama. Sia knikt. Ze gaat achter mama de trap af. Aan het einde van de trap treuzelt ze. Wat zal Rowan nu denken? Hij zal haar zeker weer uitlachen. Langzaam wandelt ze verder naar de woonkamer. Er zit niemand in de sofa, dus Sia gaat zitten en krult zich helemaal op. Ze hoort stemmen in de keuken. Mama zal vast alles vertellen tegen Rowan en dan komt hij me uitlachen, denkt Sia verdrietig.
Even later komt mama met een klein glaasje water. “Hier, drink maar op,” zegt mama.
“Waar is Rowan?” vraagt Sia.
“Oh, hij is aan het knutselen,” zegt mama met een glimlach. Sia drinkt van het glaasje. Ze hoort Rowan de trap opgaan. Eventjes doet ze haar ogen dicht, met haar hoofd op de schoot van mama. Dan schrikt ze op van de stem van Rowan. “Ik ben klaar mama!” roept hij van boven aan de trap.
“Kom maar mee, Sia, dan zullen we je iets laten zien,” zegt mama geheimzinnig.
Als Sia in haar kamer komt, ziet ze een schittering achter haar gordijn. Snel trekt ze het open. Voor haar raam hangt een groot zwart blad waar wel twintig sterretjes uit zijn geknipt. Erachter schijnt haar nachtlampje, waardoor het net lijkt alsof alle sterretjes terug zijn gekomen.
“Slaapwel, kleine sterrenmeid,” zegt Rowan en hij geeft Sia een lieve kus op haar neus.
Sia kruipt tevreden in bed. Ze valt meteen in slaap. Met zoveel sterretjes dichtbij hoeft ze echt niet bang meer te zijn.
