“Schiet op Beer, het is bijna 4 uur!
Om 4 uur begint de verjaardag van Uil!”
Beer kijkt opzij.
Haas heeft altijd zoveel haast.
“Slaapt Uil niet altijd overdag?”
“Natuurlijk niet,” zegt haas. “Niet op zijn verjaardag. Dan is hij zeker wakker.”
De verjaardag van meneer Uil
Het nieuwe tuinhuisje
Ons tuinhuisje is oud, rot en dringend aan vervanging toe. Maar ja, papa heeft dat huisje zelf gebouwd, jaren geleden, en nu moet het plots afgebroken worden… Wie neemt de beslissing? Het hele gezin zal een keuze moeten maken voor een nieuw tuinhuisje. Maar zal dit beter zijn dan het vorige? Er heersen spanningen.
Cas ontdekt zijn kracht
Het is zomervakantie. Cas is met zijn ouders op vakantie in Spanje. En hij vindt het helemaal geweldig. Hij vindt het leuk dat zijn ouders niet hoeven te werken en de hele dag bij hem blijven. Hij vindt het leuk dat ze elke dag een ijsje gaan eten. Hij vindt het leuk dat het zo’n mooi weer is.
En wat hij het allerleukste vindt, is het strand. Cas heeft al samen met een Frans meisje een zandkasteel gebouwd en met een Duitse jongen gevoetbald. Hij is heel erg benieuwd wie hij vandaag zal ontmoeten.
Omdat het vandaag wel heel warm is, wil zijn vader met Cas gaan zwemmen. Zijn moeder doet hem bezorgd een zwemgordel om. Cas vindt dat natuurlijk onzin, want hij kan al ontzettend goed zwemmen. Het water is wel nog een beetje fris. Cas krijgt er kippenvel van. Hij is flink aan het watertrappelen, maar zijn vader kan nog gewoon staan.
Auto wassen
Jasper en Sanne gaan vanmiddag de auto wassen van Jaspers vader.
“Hebben jullie alles?” vraagt Jaspers moeder. In de keuken staat een emmer met sop. Op het aanrecht liggen een zeem en spons.
“Ja, maar we hebben twee sponzen nodig”, zegt Jasper.
“Oh, ja. Ik pak er ook één voor Sanne”, zegt Jaspers moeder.
De emmer sop is best zwaar. Jasper en Sanne tillen samen de emmer naar buiten. Het water klotst heen en weer. Ze laten een spoor achter van vlokjes schuim in de gang.
“Ik ga nog even de sponzen en de zeem halen”, zegt Jasper en rent terug het huis in.
Sanne kijkt naar de grote auto voor haar. Dat is een heleboel werk, denkt Sanne.
De Slakkenredder (2/2)
In deel 1 lazen we hoe Sem de slakken uit zijn tuin probeerde te redden. Maar toen hij samen met Tom de slakken in de brievenbussen in de buurt had gestopt, bleken ze er toch niet veilig te zijn. Nu heeft de buurt ESCARGOT gebeld om de slakken weg te halen. De truck van ESCARGOT is inmiddels aangekomen…
Er stapt een kleine man uit de truck. Hij heeft een heel slijmerig, vies pak aan en grote modderige laarzen. Op zijn rug heeft hij een apparaat dat op een stofzuiger lijkt met een dikke slang.
“Last van slakken? ESCARGOT lost het wel op,” zegt de man.
Hij loopt met een rieten mand naar een tuin. Hij zet het apparaat aan en de stofzuigerslang begint te bewegen en zuigen. Binnen een paar seconden is de eerste mand al helemaal gevuld met slakken.
“Klaar!” zegt de ESCARGOT-man, “en… hup naar de volgende tuin.”
De Slakkenredder (1/2)
Vandaag is het een mooie warme dag. Sem’s tuin staat vol met prachtige bloemen.
Hij zit buiten op het terras en is aan het tekenen. Hij vindt tekenen heel leuk. Mama is ook buiten. Ze staat in de tuin met een grote schaar in haar handen. Knip, Knip, Knip…
Ineens stopt ze met knippen. “Slakken! Overal slakken! De hele tuin zit onder deze lelijke beesten! Ik ga de slakkenkorrels halen, dan gaan ze er allemaal aan!” zegt ze.
“Maar slakken zijn helemaal niet lelijk!” zegt Sem. “En ze eten alleen maar kleine blaadjes! Zij moeten toch ook eten, net als onze kat.”
Maar mama luistert niet. Ze moppert alleen.
Ik moet die slakken redden, denkt Sem. Hij loopt de tuin in op zoek naar een slak. Dan ziet hij er eentje die zich achter een blaadje heeft verstopt. Sem komt voorzichtig dichterbij en zegt zacht: “Niet bang zijn, hoor. Ik ga jullie allemaal op een veilige plek verstoppen.”
Eerste paardrijles
Laura ging voor de allereerste keer een paardrijles volgen in de manege bij haar in de buurt. Haar liefde voor paarden had ze gekregen door haar papa. Hij reed al super lang paard en had zelf een héél groot paard: Zephir. Het was een mooie zwarte hengst die wel drie keer zo groot was als Laura!
Haar papa was zelf een hele goede ruiter. Lang geleden had hij zelfs meegereden op het Belgisch kampioenschap. Laura mocht niet rijden tot ze 7 jaar was: papa zei altijd dat ze oud genoeg moest zijn om het goed te kunnen leren.
Vorige maand was ze verjaard en nu mocht ze eindelijk beginnen met rijden.
Manon redt zichzelf
De schoolbel gaat en Manon mag eindelijk naar huis. Enthousiast trekt ze haar jas aan en gaat klaar staan op het schoolplein. Mama zal haar zo meteen wel komen ophalen. Ze vindt het niet erg om te wachten, want de moeder van Bas komt hem altijd samen met de hond ophalen. De hond kwispelt vrolijk als hij haar ziet. Manon gaat op haar hurken zitten en begint de hond grondig te knuffelen. Ze aait hem helemaal vanaf zijn neus tot aan het einde van zijn rug, waar zijn staart begint. Manon vindt het heel fijn om dieren te knuffelen. Als ze vindt dat de hond goed genoeg geknuffeld is, ziet ze dat mama er al is. Tevreden loopt Manon naar mama. Ze wordt voorzichtig achterop de fiets in het kinderzitje getild.
Plagen
“Je snurkt, papa.”
Afke trekt een stoel naar achteren om bij papa aan tafel te gaan zitten. Papa kijkt verbaasd.
“Goedemorgen, papa, zeg je dan. Heb je lekker geslapen, papa? En dan zeg ik: Ja, heerlijk, lieve Afke. Jij ook?”
Afke grinnikt.
“Nee, want jij hebt gesnurkt. Ik hoorde je de hele tijd van die snurkgeluiden maken.”
“Oh? Zo van: gghh, gghh?” vraagt papa.
“Ja,” zegt Afke. “Zo.”
“Dat was jij zelf,” zegt papa en hij smeert boter op zijn beschuit. “Ik denk dat je gewoon je eigen gesnurk gehoord hebt.”
Lientje loopt de trap op
Als ze boven is en de hoek om gaat, is er weer een trap naar boven. En daarna weer een en nog een. En zo gaat het maar door. Lientje wist niet dat er zoveel bovens waren en ook niet dat al die bovens zo hoog waren. Wat zou er aan het einde zijn? Ze is nu toch al een hele tijd aan het klimmen.
Lientje wordt moe en ook een beetje bang. Boven is te hoog voor haar, merkt ze. Ze wil eigenlijk wel weer terug naar beneden, maar dan zijn al die trappen naar boven voor niets geweest! Lientje staat stil en overlegt met zichzelf.
Goed, ze zou nog vijf trappen omhoog lopen.