Jasper, Sanne en Jaspers vader zijn vanmiddag op bezoek bij een strandjutter. Dat is iemand die op het strand zoekt naar aangespoelde spullen.
Jasper en Sanne kijken hun ogen uit in het houten strandhuis. Overal staan lege flessen. Aan de muren hangen reddingsboeien in allerlei kleuren. Visnetten, vaten, stukken drijfhout, te veel om op te noemen.
“Ja, veel hé jongens. Die spullen heb ik allemaal gevonden”, zegt de strandjutter.
“Gaat u die spullen verkopen?” vraagt Sanne.
“Nee hoor, die bewaar ik. Maar soms als iemand iets graag wil hebben. Dan geef ik het weg”, zegt de strandjutter.
Op bezoek bij een strandjutter
Jojo en de verdwenen haktol
Tring, tring! Tring, tring! klinkt het door het huis. Moeder is in de keuken en roept: “Joop, wil je even de telefoon opnemen, alsjeblieft?”
Uit de huiskamer klinkt: “Natuurlijk, mam.”
Joop laat zijn huiswerk rusten en neemt de telefoon op. “Hallo, u spreekt met Joop Sluiter,” zegt hij netjes. “Ha papa, kom je wat later thuis? Ja, ik geef het door aan mama. Tot straks!”
Hij laat het mama weten, maakt nog een paar rekensommen af en loopt dan de trap op naar zijn kamer. Voor zijn vader thuis komt, wil hij eerst nog een stukje lezen. Hij trekt zijn schoenen uit en pakt het boek Jojo en de verdwenen haktol van het nachtkastje. Na een poos lezen valt hij op bed zomaar in slaap, met het boek nog in zijn handen.
Lisa’s eerste dansles
“Mama, waar is mijn tas?” riep Lisa ongeduldig.
Vandaag zou ze voor de eerste keer een officiële balletles krijgen. Mama zei altijd dat Lisa zo mooi rondhuppelde in de living en zo mooi grand écart oefende in de keuken. Vandaag zou ze vanalles leren in de les, met een echte balletjuffrouw.
“Hier is je tas Lisa! Heb je je balletschoentjes mee? En je balletpakje heb je aan? Zit je haar goed?”
De enige die nog zenuwachtiger was dan Lisa zelf, was haar mama. Lisa wist dat haar mama haar altijd zou steunen als het op dansen aankwam. Dat kwam omdat Lisa’s mama vroeger zelf ook danste.
Een laatste controle… Alles was klaar.
“Hup de auto in,” riep mama.
De groentjes van Lotte
Lotte was geen braaf meisje. Ze at nooit haar groentjes op. Ze verstopte dit voor haar mama en papa, want zij vonden het helemaal niet leuk dat Lotte haar groentjes niet opat. Maar als ze het zagen, dan kreeg Lotte geen dessert… Daarom gaf ze onder de tafel stiekem haar groentjes aan hun hond Max. Max at alles graag, zelfs groentjes. Dus elke avond hield ze haar groentjes onder de tafel en dan at Max ze op. En haar mama en papa hadden niets door, want zij waren bezig met haar jongere zusje Linde, die nog niet alleen kon eten.Â
Hi, hi, een drankje!
Myra denkt diep na. Ze wil een drankje bedenken waardoor ze niet meer zo zenuwachtig is tijdens haar spreekbeurt. Ze bladert door haar uitvinderskookboek.
Mosselse poedel soep, Skandinaviaar, Handrakketsels, Skoeviedoevies…
Tja dat zijn allemaal hele gewone recepten, vindt ze. Ze klapt haar boek dicht. Daar heeft ze dus helemaal niks aan.
Ze kijkt naar haar oudere zus, Katherine. Die zit met haar benen over elkaar, onderuitgezakt in de zetel. Er staat een grote bak popcorn op haar schoot.
“Wanneer komt mama thuis?” vraagt Katherine kauwend. Myra antwoord niet.
Katherine zit bijna met haar gezicht Ãn de tv. “Oh nee, oh nee!” roept ze plotseling. “Nu komt het!” Haar ogen worden groot. Ze buigt zich nog verder naar voren.
De wonderstenen
“Wah!”
Rik zit rechtop in zijn bed. Wat was dat voor een herrie en wat is het donker in mijn kamer. Ik zie niks. Hij stapt uit bed en loopt voorzichtig naar het raam. Buiten is het net zo donker als binnen.
Rik woont met zijn vader en moeder in een boerderij. Ver weg van de stad. Nergens staan er straatlantaarns.
Wat raar, denkt Rik, er staan overal sterren, maar… waar is de maan?
Een egel verliefd
Er was eens een egel
verliefd tot over zijn oren,
nee, tot over zijn stekels,
want zo gaat dat bij verliefde egels
Zijn Grote Liefde heette Egelien.
Hij kende haar al een jaar of tien,
maar was – behalve in zijn dromen –
nog niet verder gekomen
dan “Dag Egelienâ€�…
Luizenvriendje
Gerda zit stilletjes op haar stoel. Ze kleurt haar plaat heel mooi in. Ze is zo flink aan het werk dat haar wangetjes rood kleuren. Dan klinkt de stem van juf.
“Kindertjes komen jullie allemaal even in de kring zitten? De luizenmoeders gaan jullie haartjes even kriebelen.”
Gerda schrikt. Haartjes kriebelen? Zomaar een vreemde mama? Aan haar haartjes? Dat vindt ze wel heel erg spannend.
De lachspiegels
Jasper is vandaag met opa naar de kermis.
Jasper zit op de nek van opa. Zo kan hij alles goed zien.
“Kijk opa, een reuzenrad! Daar durf ik niet in hoor,” zegt Jasper.
“We gaan touwtje trekken. Dat vind je vast wel leuk,” zegt opa.
Opa zet Jasper op de grond en betaalt de man van het touwtje trekken.
Oma’s gouden bril
Als oma voorleest, moet ze eerst haar bril opzetten.
“Zonder mijn gouden bril kan ik niet lezen,” zegt ze. Oma pakt de bril uit het zwarte doosje, wrijft de glazen schoon met een doekje en zet hem stevig op haar neus.
Roel heeft het voorleesboek al gepakt. Zijn lievelingsboek, over Kapitein Slok. Hij kent het uit zijn hoofd. De platen ook.
Er is één hele enge plaat, waar Kapitein Slok met de haai vecht. Daar wil hij niet naar kijken. Hij kijkt opzij naar oma. Naar haar mooie, gouden bril.
Ze slaat de bladzijde om. Nu is het niet eng meer.