Op de dik besneeuwde heuvels, diep in een donker bos, stond een huisje. Niemand had het huisje ooit gezien omdat niemand ooit zo diep het bos in ging. Maar de meeste mensen in het dorp dichtbij hadden wel van het huisje gehoord.

In het huisje woonde een klein mannetje. Sommigen zeiden dat hij een dwerg was. Anderen dachten dat hij een elf was.
Het mannetje woonde er helemaal alleen, in zijn huisje diep in het bos. Maar dat vond hij niet erg, want hij was eigenlijk niet écht alleen. Hij kon namelijk met dieren praten. Het mannetje hield van de dieren en de dieren hielden van het mannetje. Want het mannetje was lief voor de dieren en waarschuwde hen voor gevaar. Hij vertelde dieren waar de jagers aan het jagen waren en waar een val was gezet.