Het lieve snuitje van de egel

0
CC0 Creative Commons - bron: pixabay.com

Fientje keek uit het raam en zag iets in de tuin. Ver in de hoek bewoog iets in het gras. De bladeren gingen wild heen en weer en Fientje was nieuwsgierig. Afgeleid staarde ze naar buiten naar het bewegende hoopje.
“Fientje! Waar zit je toch met je hoofd! Ik ben tegen je aan het praten hoor,” zei moeder geïrriteerd.
Fientje keek verontschuldigend, “Sorry mama, maar de blaadjes bewegen in de tuin. Volgens mij zit er een diertje in.”
Nu keek moeder ook naar buiten en inderdaad: achter de grote boom in de tuin was een hoopje bladeren hevig heen en weer aan het bewegen. Fientje en moeder waren nu beide nieuwsgierig geworden.
“Kom, laten we een kijkje nemen,” zei moeder.

Sporen in het winterbos

0
CC0 Creative Commons - bron: pixabay.com

“Kleed je warm aan. We gaan naar het winterbos”, zegt opa.
Jasper trekt een dikke jas aan, zijn wollen muts en handschoenen. Opa heeft ook een warme jas aangetrokken en hij heeft een pet op zijn hoofd.
Jasper geeft opa een hand en samen gaan ze naar buiten. Er ligt sneeuw op de stoep. Ze lopen voorzichtig, want het is glad.
Opa kijkt achterom en zegt: “Kijk Jasper, we laten sporen achter met onze schoenen”.

Kamer veranderen

0
CC0 License - bron: pexels.com

Mama heeft een dikke buik, want binnenkort komt er een baby.

Boven wordt de zolderkamer in orde gemaakt voor papa en mama. Het is de bedoeling dat iedereen een kamer doorschuift. Luc naar de grote slaapkamer. Max naar die van Luc.
“Je mag er een fantastische kamer van maken”, zegt papa.
Hij krijgt ook een groter bed, want zijn bed moet hij aan Max geven.

De nieuwe kamer is wel twee keer zo groot als zijn eigen kamer. Hij kan er alle treinrails opbouwen, er kunnen meerdere kinderen tegelijk logeren en dan nog passen er een olifant en twee zeeleeuwen in de kamer volgens mama.

Misha en de letters

0
CC0 Creative Commons - bron: pixabay.com

Misha woont samen met zijn moeder en zusje Liesbeth in een flat in een stad waar het altijd heel erg druk is. Misha zit op school en leert lezen. Hij kent al 8 van de 26 letters!
Hij vindt het leuk om te leren lezen, want overal om zich heen ziet hij letters staan. En ’s avonds is het zalig als mama uit een groot boek voorleest.

Op een ochtend, wanneer Misha wakker wordt, zijn alle mensen in rep en roer. Paniek! Maar waarom? Al snel heeft Misha door wat er aan de hand is. Alle letters zijn vorige nacht plotseling verdwenen!

Sneeuwpop

0
CC0 Creative Commons - bron: pixabay.com

Met haar nieuwe wantjes aan roept Rosalie over het hekje naar haar buurjongetje: “Brr wat is het koud!”
Bram komt al even dik ingepakt als Rosalie naar het tuinhekje tussen hun huizen in. Bram is grappig. Hij heeft leuk blond piekhaar, maar dat zit nu helemaal onder zijn muts.
“Zullen wij een sneeuwpop maken Bram?”

Pandabeer en Giraf op zoek naar de zon

0

Op een dag besloten Pandabeer en Giraf naar het zonnetje te trekken. Ze waren de winter namelijk grondig beu. Altijd die koude en altijd zoveel kleren aandoen. Daar hadden ze genoeg van gekregen.
Olifant had hen een kaart gegeven. Op die kaart stond een kruisje, zodat ze wisten waar ze naartoe moesten gaan. Die dag maakten Pandabeer en Giraf hun valiezen en zeiden al hun vriendjes gedag.

Pandabeer keek op de kaart. Op de kaart stond een ei getekend. Vanonder in het ei stond het kruis: daar moesten ze dus naar toe!
De tocht begon. Het was een lange tocht vol met obstakels. Ze moesten over bergen trekken, door uitgestrekte bossen, en daarna moesten ze zelfs het water oversteken!
Af en toe rustten Panda en Giraf uit. Daarna trokken ze weer verder. Na een lange, moeizame tocht, hadden ze uiteindelijk het kruis bereikt. Of toch de plaats waar het kruis zou moeten zijn.

Alles

0
CC0 Creative Commons - bron: pixabay.com

Job en Roos bouwen een huis van dozen. Het is zo groot dat ze er samen in passen.
Ineens staat het huis in brand.
Job belt de brandweer: “Help,help, ons huis staat in brand!”
“Tatuu tatuu,” daar komt Roos in de brandweerauto aan.
“Rustig maar meneer, ik blus de brand en ik red uw kinderen.”
“Ik heb geen kinderen,” zegt Job. “Alleen een poes, maar die is buiten.”
Brandweervrouw Roos heeft de brand snel geblust, maar het dozenhuis is ingestort.

De schrijfster en het roodborstje

0
Francis C. Franklin / CC-BY-SA-3.0, Erithacus rubecula with cocked head, CC BY-SA 3.0

“Het is op. Het lukt niet meer en het wil niet meer. Ik denk dat het weg is,” zei de schrijfster vanaf haar bankje in de tuin en ze zuchtte eens diep.
“Weg?” tjilpte het roodborstje vanaf de hoogste tak in de kersenboom, “Wat is weg?”
“Nou,” zei de schrijfster, “mijn verhaaltjes. Mijn verhaaltjes zijn weg, op, niks meer.”

“Hoe kan dat nu,” zei het roodborstje. “Het kan niet ineens zomaar weg zijn. Je verhaaltjes kunnen niet zomaar op zijn. Nee hoor dat kan niet, dat zou een ramp zijn!â€� en hij hipte zenuwachtig op de tak heen en weer.
“Tja, ik weet het niet maar opeens was het weg, er komt geen enkel verhaaltje meer uit mijn hoofd. Ik heb het idee dat het daar nu leeg is.”
En de schrijfster schudde eens met haar hoofd alsof ze hoopte dat er een verhaaltje uit kwam rollen.

Vier walvissen

0
CC0 Creative Commons - bron: pixabay.com

Vier walvissen zwommen onder elkaar.
Ze waren onderweg naar Oostende.
Goed zwemmen konden ze niet.
Met hun kleine vinnen gingen ze traag vooruit.

Bovendien had de eerste honger.
Was de tweede moe.
Verveelde de derde zich.
En had de vierde het koud.

Waldo de ijs beer

0
CC0 License - bron: pexels.com

“Bert, wat ben je aan het doen? Het is koud, doe het raam dicht.”
Met één been hangt Bert uit het raam. “Ik moet even stiekem weg, Els, niet verder vertellen,” zegt hij tegen zijn zusje.
Els trekt het deken helemaal omhoog. “Wat ga je dan doen?”
“Ik ga de ijsbeer zoeken,” zegt Bert.
“Wat?!” zegt Els geschrokken. “Die zal wel honger hebben. Straks eet hij je nog op.”