“Mama er staat een heks in de tuin!” gilde Maartje.
“Ach, doe toch niet zo raar,” zei mama en liep de trap op naar Maartjes kamer.
“Kijk daar, bij de schuur, daar staat ze echt!”
Maartje stond op haar speelgoedbankje zodat ze door het raam naar buiten kon kijken. Mama ging achter Maartje staan en keek ook naar buiten.
“Ik zie geen heks hoor Maartje,” lachte mama. “Kom je moet je bed in, het is al veel te laat.”
“Maar echt mama ik zweer dat ik haar zag, ze stond daar met een hoge puntmuts en een bezemsteel.”
“Ja, daar is ze dan ook vast mee weg gevlogen,” lachte haar moeder. “Oma heeft je echt veel te veel sprookjes voorgelezen.”
Maartje ging boos haar bed in en mompelde zachtjes “Ik weet toch zelf wel wat ik zie.”
Een heks in de tuin
Movi ontmoet Floer
Juf Viola sleept een grote boodschappentas met zich mee door het bos. Jongens, wat zit daar allemaal in?
“Vandaag gaan wij het bos versieren want het wordt lente,” zegt ze en ze haalt enkele bolletjes uit haar tas. “Kijk eens, dit zijn bloembollen en wij gaan die vandaag hier aan de rand van het bos planten. Ik doe het even voor en daarna krijgen jullie allemaal je eigen bolletjes.”
Movi kijkt verwonderd.
Pandabeer en Giraf keren terug naar huis
Pandabeer en Giraf hebben genoten van het strand. Het was er alleen wat eenzaam. Ze missen hun vriendjes. Ze willen terug naar huis. Maar het zou weer een lange tocht worden, helaas. Ze hadden nochtans zo genoten van hun eiland! Ze hebben een heerlijke barbecue georganiseerd, schelpen ontdekt, allemaal mooie momenten om nooit te vergeten! Ook hadden ze een paar minder mooie momenten zoals de muggenbeten. Maar al bij al hadden ze enorm genoten.
Toen ze terug naar huis kwamen, beseften ze eigenlijk hoe zeer ze hun thuis hadden gemist. Niet alleen hun vriendjes, maar ook andere leuke dingen die je kan doen in de winter. Ze hadden er eigenlijk nooit over nagedacht hoeveel plezier ze ook konden maken in de winter.
Giraf ging op zoek naar een wortel en steentjes, terwijl Pandabeer al een sneeuwbal aan het rollen was. Ze waren van plan om een sneeuwman te maken. De sneeuw zorgde ook voor een leuk sneeuwballengevecht en ze maakten zelfs sneeuwengelen. Da’s een heel bijzonder zicht, een giraf die een sneeuwengel maakt!
Niet alleen de sneeuw was leuk in de winter: na het spelen in de sneeuw konden Giraf en Pandabeer weer lekker warm krijgen aan de open haard met een chocomelkje. Zo zie je maar dat je in elk seizoen leuke momenten kan beleven!
Trippel trappel trip
Trippel trappel tip
Ik heb een mooie stip
Niet 1, niet 2, niet 3 maar 4
en ik draag ze met plezier
Ze zitten op mijn rug
en als je wilt, tel ze vlug
Reinout en Miel
Het was laat in de avond en Miel zijn bedtijd was al een tijdje gepasseerd. Maar hij kon niet slapen. Hij bleef maar woelen in zijn bed. De reden waarom Miel niet goed kon slapen was omdat hij morgen een concert had. Hij zat namelijk in een jongerenorkest en morgen zou zijn allereerste concert doorgaan.
Wat ook niet echt hielp, was dat er buiten echt héél veel lawaai was. Er passeerden auto’s, er was een hond aan het blaffen en de sprinkhanen waren heel luid aan het tjirpen. Het leek wel bijna alsof ze aan Miel zijn raam zaten. Hij vond dat eigenlijk niet zo erg, want hij vond sprinkhanen heel stoere diertjes. Ze kunnen heel hoog springen en zelfs vliegen, maar toch maken ze ook graag muziek.
Uiteindelijk gaf Miel het slapen op en ging bij het raam staan om eens naar buiten te kijken.
De rode kring
Elke dag loopt Liesje naar school. Het is niet zo ver en het mag van mama, want Liesje is al zeven. Ze loopt langs het smalle laantje naar de grote weg. Het duurt haar vijf minuten om op school te komen. Ze kan sneller zijn als ze door het parkje loopt, maar dat mag niet van mama. Mama zegt dat het parkje gevaarlijk is voor jonge meisjes als zij alleen zijn. Dus Liesje loopt er met een grote boog omheen. Het parkje is eng, vooral als het zo stil is.
De grote weg is lang en recht. Voor Liesje loopt Els. Liesje en Els liepen altijd samen, maar vorige week kregen ze ruzie. Els zegt dat Liesje haar stoepkrijt heeft meegenomen, maar Liesje heeft dat echt niet gedaan! Nu blijft Liesje een paar passen achter Els lopen. Ze wil niet samen met Els lopen, dus zegt ze niets.
Kleine speurneuzen
Sanne en Jasper zitten samen op de bank. Sanne laat Jasper haar boek zien.
“Waar gaat het over?” vraagt Jasper.
“Over de kabouters Jonas, Knut en Malin. Mama heeft eruit voorgelezen.”
“Wat een stomme namen”, zegt Jasper.
“Nietes, ze zijn heel stoer. Ze hebben een dief gepakt. Die had het verjaardagscadeau van de Kabouterkoning gestolen.”
“Ik kan ook boeven vangen. Ik ben een detective”, zegt Jasper.
“Wat is nu weer een detective. Dat vind ik raar.”
“Een detective van de televisie. Die vangen hele gemene boeven”, zegt Jasper.
Nieuw is toch wel leuk
Wie is die Fien en van waar komt het olifantenschilderij? Als je dat niet (meer) weet, even terugspoelen naar Verliefd op Fien en Dit is de dag!
Het is avond. Luc tuurt voor zich uit, terwijl hij soep naar binnen werkt. Hij staart in de verte, maar kijkt nergens naar.
“Hallo Luc! Waarom geef je geen antwoord?”
Mama is geïrriteerd.
“Denk je dat Luc doof is, mama?” vraagt Max.
Wat vroeg ze eigenlijk? Luc weet het niet. Hij was zo heerlijk in gedachten. Het was gezellig bij Fien. Misschien komt ze ook een keer bij hem spelen. Ze kunnen naar het bos fietsen. Daar staan veel bomen en er zijn ook dieren. Dat zou Fien weleens leuk kunnen vinden.
“Luc!”
Smout en Bolletje – deel II
Smout het meisje en Bolletje de eekhoorn lagen in bed. Smout wou niks liever dan een prinses zijn, die geen groentjes moest eten. Ze was zeker geen piraat. Piraten zijn vuile jongens die hun tanden nooit poetsen en elke dag dezelfde kleren aandoen.
Liever het hele verhaal? Lees dan eerst deel I!
Plots werd er luid op de deur gebonsd. Boem, boem, boem! Smout en Bolletje sprongen allebei geschrokken op.
“Doe open!” bulderde een luide stem. “Doe onmiddellijk deze deur open!”
Smout keek met geschrokken ogen naar haar eekhoorn.
Smout en Bolletje – deel I
In een dorp niet ver van hier, waar de dieren kunnen praten en de bomen op hun wortels door het bos lopen, woonde eens een zesjarig meisje dat Smout heette. Smout had lang bruin haar en mooie donkere ogen. Ze hield van chocolade en van rennen. Ze woonde samen met haar mama, papa en beste vriend Bolletje in een klein huis in het midden van het bos.
Bolletje was een eekhoorn. Toen Smout nog maar pas geboren was, had papa hem gevonden aan de voet van de grote eikenboom achter de vijver. Omdat hij vreesde dat een vos de kleine eekhoorn zou opeten, had hij het diertje voorzichtig in de warme binnenzak van zijn jas gestoken en mee naar huis genomen.
“Ach, hoe zielig,” zei mama, “hij lijkt net een bolletje wol.”
En zo had Bolletje zijn naam gekregen en ook zijn nieuwe familie.